Korenhof...

Daan

"Zeg, zeg! Een beetje aardig mag ook wel. Ik kom je alleen maar een fijne verjaardag wensen, meer niet. Ik dacht dat gasten altijd met liefde of in elk geval vriendelijkheid behandeld werden."
Hij liet het hondje maar uit ze handen gritsen voor dat Kim hem hellemaal begon te spacen.
Daan negeerde Kim gewoon en ging op de leeggekomen stoel zitten. "Wat een gezelligheid. Tijd niet gezien, iedereen. Alles goed?"

Nathan McBrown

Nathan zag dat Daan ging zitten en knarste met zijn tanden, als zijn arm niet in een mitella zat dan had hij Daan allang het huis uit geschopt. Hij keek naar Nick die ook een boze blik naar Daan zond en Brendon leek ook niet al te blij met de jongen. "Ga mijn huis uit, Daan." Hij zei het kalm, maar van binnen kookte hij van woede. Hij wou niet dat de jongen in zijn huis was, wie weet was Sam ook wel vlakbij. "Nou sommige van ons zijn gewond, dus nee het gaat niet goed. Alleen dat wist jij al, want toen Brendon gewond raakte was je er bij." Hij rolde met zijn ogen. Als hij nu nog steeds niet uit zijn huis ging, dan zou hij er wel wat aan doen.

Kim Jacobsen

"Jij bent geen gast, Daan. Ik heb je niet uitgenodigd, dus rot op." zei ze. Kim stond achter Daan, dus ze zag zijn gezicht niet. Die hoefde ze ook helemaal niet te zien! "Je bent hier niet welkom Daan. Je hebt vast je vriendjes mee genomen. Kim keek om zich heen. Ze zocht iets om mee te gooien, of heel hard mee te slaan. Of iets waar ze in ieder geval mee kon dreigen en hem het huis uit kon jagen. Kims handen begonnen te beven, niet van angst voor Daan, of door de spanning. Maar omdat ze nu gewoon haar pillen nodig had, anders kreeg ze het vast niet voor elkaar om Daan we te jagen. Maar Nick had haar pillen nog, dus daar kon ze nu niet bij.

Daan Schilders

"Nee, ik heb mezelf uitgenodigd, veel makkelijker!" Hij keek om naar Kim.
"Als Sam hier was geweest was die allang binnen gevallen. Kim, relax! Er is hier niemand, alleen wij. Hij weet geen eens waar ik uithang." Het was aan haar om hem te geloven. Waarschijnlijk had die het zelf ook niet gedaan. Maar Sam kennende.
"Daan luister gewoon en ga! Hier doe je niemand een plezier mee.", hoorde die Elise zeggen.
Maar ook haar negeerde die.

Elise:


"Ik kwam Bryan laatst nog tegen. Je krijgt de groeten van hem.", hoorde ze Daan antwoorden. Verstijfd bleef ze staan. Wat zei die? Wat hadden die twee met elkaar te maken?
Zat Bryan ook bij Sam? Nee! Dat was wel het laatste wat ze wilde en aan wou denken.
Mede door hem was ze gaan lijnen. "Waar?", zei ze op een vrij bitchy-toon.
"Oh, volgens mij in de sportschool.", hoorde ze Daan heel luchtig antwoorden.
Ze kon de grond wel kussen van geluk. Al wist ze niet zeker of ze Daan wel kon vertrouwen.

Nathan McBrown

Nathan zijn ogen vlogen naar Nick en hij zag dat zijn jongere broertje ook niet heel erg blij keek. Als hij geen pijn had gehad aan zijn schouder, dan had hij Daan er nu allang uit gegooid. Dit was zijn flat en Daan was hier gewoon niet welkom. "Het kan mij niet schelen of Sam wel of niet komt, hij komt ook wel als jij er niet bent." Zei Nathan, terwijl hij op stond. Hij mocht dan ook wel bij Sams groep gehoord hebben, maar dat was alleen om Kim te beschermen. Kim was nu niet meer bij Sam en dus hoefde hij daar gelukkig ook niet te zijn en Daan bracht alleen maar nare herinneringen voor iedereen hier. "Dus als je nu niet op rot, dan zorg ik wel dat je op rot." Siste hij tegen Daan, terwijl hij tegenover de jongen ging staan. Hij omklemde het mes in zijn broekzak met een vuist, deze had hij altijd bij voor het geval Sam terug kwam. Hij liet zich niet nog een keer verrassen door die klootzak, waardoor hij weer een mes in zijn schouder geduwd kreeg. "Oprotten," snauwde hij nu nog een keer tegen Daan.

Daan Schilders

Daan haalde simpelweg ze schouders op nadat Nathan klaar was met commanderen. Het deed het niks.
Hij wist ook wel dat die niet welkom en geliefd was, maar toch dacht die er niet aan om te vertrekken.
" Mens, doe rustig! Niemand heeft hier iets aan. Ik kan Sam wel bellen hoor als je dat zo graag wilt. Kleine moeite. Maar waarom zouden we dat doen en Kim's verjaardag verpesten?"
Daan sloeg ze benen over de leuning van de stoel heen. " Gaat iemand me nog wat te drinken aanbieden of moet ik dat zelf gaan pakken?"

Kim Jacobsen

"Ziet het er soms naar uit dat ik het leuk vind dat je op mijn verjaardag komt? Ik had kunnen weten dat als Sam mijn verjaardag niet kwam verpesten, dat jíj het wel zou zijn." snauwde Kim. Toen Daan nog steeds geen aanstalten leek te maken om weg te gaan, liep Kim met trillende handen naar hem toe en trok hem aan zijn haren van de stoel af. "DONDER OP DAAN." schreeuwde ze door de hele kamer heen. "Bedankt voor het verpesten van de eerste verjaardag die ik ooit heb kunnen vieren." snauwde ze naar hem toe.

Daan Schilders

"Dat maken jullie er zelf van. Als iedereen nou gewoon relaxt doet is er niks aan de hand.
Ik heb je niks gedaan!" Met een kleine glimlach voegde die er aan toe. "Beter ik, dan Sam of Vince." Vervolgens zag die Kim op hem afkomen lopen. Wat zou het gevolg zijn?
Echter was het gevolg dat ze hem aan ze haren van de stoel af trok. "Auw! Laat los gek!" Hij probeerde de schenen te raken maar tevergeefs. Misschien was het maar beter om toch weg te gaan voor het echt uit de hand liep en het uit liep op een van Sam zijn spelletjes waar er altijd een slachtoffer bij viel. Daan krabbelde overeind.
"Nou dan ga ik maar.", zei die luchtig en liep de deur uit.


Elise: "Het spijt me. Ik voel me echt schuldig. Sorry, Kim. Als ik de deur niet had geopend was Daan nooit binnen gekomen en was je verjaardag niet verpest.
Het spijt me echt."

Nathan McBrown

Nathan keek naar Daan doe zei dat ze allemaal relaxt moesten doen. Dat kon hij niet, niet sinds Sam hem had aangevallen. Hij voelde dat mes nog steeds in zijn schouder zitten. Het deed gewoon zeer om aan een muur vast te zitten met een mes. "Ik doe pas relaxt als jij weg bent." Siste hij richting de jongen. Hij wou net een beweging maken om Daan naar buiten te schoppen, maar dat hoefde al niet meer. Helemaal verbaasd keek hij hoe Kim het haar van de jongen beet pakte en hem van de stoel afsleurde. "Goed gedaan, Kimmie." Zei hij met een grijns en hij hoorde Nick lachen. Dat was eigenlijk wel heel grappig om te zien. Hij keek naar Daan die de deur uit liep en rolde met zijn ogen. Ja, die mocht sowieso gaan. Hij had heel het feest kunnen verpesten. Hij keek naar Elise die zich verontschuldigde. "Jij kon toch ook niet weten dat die loser voor de deur stond," zei hij tegen Elise. Als ze dat wel geweten hadden, dan hadden ze de deur gewoon dicht laten zitten. Helaas had hij geen kijkgat in de deur om eerst te zien wie er voor de deur stond.

Kim Jacobsen
Gelukkig ging Daan weg, eindelijk. Maar dat zorgde er niet voor dat Kim weer rustig werd. Sterker nog, zonder een woord te zeggen of ook maar te horen wat een van de andere zei, liep ze de keuken in, naar het raam toe om te kijken of Sam en Vince ook ergens buiten waren. Ze kon ze niet zien. Kim’s nieuwe hondje trippelde achter haar aan, ook toen ze vervolgens naar de wc ging en de steen eruit trok. Het enige redmiddel wat zij altijd had, zat daar ook al niet meer in. Dat wist ze goed, Nick had ze gepakt. Maar ze had gehoopt dat hij ze niet allemaal gevonden had. Trillend liep ze weer terug naar de keuken en gooide wat water in haar gezicht, misschien hielp dat wel.

Elise Bakker

Elise haalde een hand door de haar. "Ja, maar als ik niet was opgestaan om open te doen dan had iemand anders open kunnen doen en was Daan nooit binnen gekomen. Het voelt nu gewoon alsof het mijn schuld is en ik er voor heb gezorgd dat Daan Kim's verjaardag kon verpesten. De eerste verjaardag nog wel. Wat zou ik die jongen graag een oplawaai verkopen en volgens mij ben ik niet de enigste. Als ik hem tegenkom dan gebeurt dat waarschijnlijk ook."
Ze liep naar de keuken om wat te drinken, waar Kim net binnen kwam. "Heey. Gaat het? Het spijt me echt. Ik had nooit gewild dat je verjaardag verpest werd."

Skipper de skip, skip. Elise heeft iedereen thuis uitgenodigd voor een etentje.

Elise

Elise was druk in de weer in de keuken. Het was maar goed dat de ouders niet thuis waren, want als ze de troep zagen was ze nog lang niet jarig. Dan zou ze net als toen ze klein was en samen met Stef de keuken had overgenomen een keukenverbod krijgen. Ze hoopte maar dat alles werd zoals ze wilde en ze straks een lekker diner voor de vrienden zou neerzetten en het allerbelangrijkste ze niemand voedselvergiftiging zal bezorgen. Ze veegde de handen af aan de short. "Stef? Stef! Wil je plzz twee tellen komen helpen?", riep ze door het huis heen, geen vermoeden waar de broer uithing.

Stefan Bakker
Stefan zat op zijn kamer samen met Nick een film te kijken. Lekker dicht tegen hem aan. Ja tuurlijk, hij was nog steeds smoor op Brendon, maar Nick was ook zeker een van de leukste die hij ooit had ontmoet. Dus waarom niet? Zijn zusje zorgde er alleen voor dat hun momentje verstoord werd. Stef zette de film op pauze. “We zullen eens even kijken wat ze wil. We kunnen vanavond altijd nog verder kijken.” Zei hij tegen Nick en drukte een kus op zijn lippen. Samen liepen ze naar beneden toe, hand in hand nog wel. “Wat is er Elise?” vroeg hij verveeld.

Kay Santegoeds
Kay was thuis bij Isa en Brendon. Hij had nog steeds niet echt het gevoel dat Brendon nou altijd zo blij met hem was. Als de jongen in de buurt was dan keek hij toch wel uit dat hij Isa niet zat te zoenen en zelfs haar hand vasthouden kon gevaarlijk zijn. Maar nu zaten ze een spelletje te doen met zijn drieën. Ze gingen straks naar Elise toe om te eten,maar daar was het nu nog wat te vroeg voor. “Wie was er aan de beurt?” vroeg hij, terwijl hij met een van de pionnetjes die naast het bord stond aan het spelen was.

Elise

Elise keek op toen ze broer en des vriend in de keuken zag verschijnen. Ze moest er nog steeds aan wennen dat Stef nu met Nick ging. "Sorry! Dat ik jullie stoor tijdens de film, maar zou je me plzz twee tellen willen helpen? Ik heb de pizzapan nodig en die staat boven op de kast. Die krijg ik er nooit vanaf zonder hem uit me handen te laten vallen." Ze keek de broer smekend aan.
"Dat is het enige wat ik van je vraag, daarna kunnen jullie weer verder film kijken of waar jullie ook mee bezig waren tot het eten."

Nick Jacobsen

Nick zat bij Stefan op de kamer. Hij wist nog steeds niet helemaal hoe dit uiteindelijk tot stand was gekomen. Hij dacht dat Stef juist wat voelde voor Brendon, maar hij was toch wel blij dat hij Stefan uiteindelijk kreeg. Hij voelde zich eindelijk een beetje normaal nu hij weg was bij Sam. Hij en Stefan zaten dicht tegen elkaar aan een film te kijken, alleen toen stoorde Elise hun. "Ja laten we dat maar doen," mompelde hij en hij glimlachte bij de kus op zijn lippen. Hij liep samen met Stefan naar beneden en hij hoorde Elises probleem. Nou ja, hij vond het niet echt een probleem. Ze had toch zeker ook op een stoel kunnen gaan staan. Dit zei hij echter niet, hij wou het meisje niet boos maken.

Brendon Nicols

Brendon keek naar het bordspel dat hij aan het doen was samen met Kay en Isa. Hij hoorde Kay vragen wie er nu aan de beurt was, hij zelf was net geweest dus hij was zeker niet aan de beurt. "Volgens mij was jij aan de beurt," zei hij tegen Kay. Hij kon zich niet echt interesseren voor het spel. Hij had tenminste te horen gekregen dat zijn fysio goed ging en dat hij weer zou kunnen voetballen binnenkort. Hij zuchtte eventjes, maar dan was er nog het geval van Stefan en Nick die hoefde hij even niet te zien. "Ik ga in ieder geval niet mee naar Elise," zei hij toen uit het niets. Hij had daar nu echt geen zin in.

Stefan Bakker Nicols
Stefan zuchtte een keer en pakte zonder enige moeite de pizzapan van de kast af. Alsof ze dat zelf niet had kunnen doen. De enige extra moeite die het Elise zou hebben gekost is het halen en terugzetten van een stoel. “Was dat het?” vroeg hij aan zijn zus. Vast wel. Daarna draaide hij zich om naar Nick. “Wat wil je doen, de film verder kijken of wat anders?” vroeg hij aan Nick.


Kay Santegoeds
“Oh, dan heb ik lopen slapen.” Zei hij. Hij deed zijn beurt en wachtte vervolgens de andere zetten af toen Brendon plots zei dat hij niet mee naar Elise ging. “Waarom niet? Dat is toch juist hartstikke gezellig?” vroeg hij aan de jongen. Wist hij veel dat hij om Stefan niet mee wilde gaan. “Ga toch gewoon gezellig mee. Volgens mij kan Elise hartstikke goed koken.” Zei hij. Hij keek naar Isa. “Jij gaat in ieder geval wel mee toch?”

Elise

Elise sloeg de armen over elkaar. "Ja, dat wat het. Dank je." Ze sloeg een zucht. Jemig, was Stef chagrijnig ofzo? Zo deed zij toch ook niet toen ze nog met Bryant ging. Ze veegde de handen af aan de short. "Oh, wacht! Voor jullie weer naar boven gaan. Ik heb een paar extra worstjes in bladerdeeg gemaakt en sushi, die mogen jullie wel meenemen naar boven."