Voor Altijd & Eeuwig

Jason

"Sommige zouden zeggen: beter laat dan nooit." Hij glimlachte even flauwtjes.
"We shall see. Ik denk niet dat iemand raar opkijkt als Kylian niet komt, eerder andersom.
Laat ik het zo zeggen, het zal leuk zijn als die toch zijn gezicht laat zien."
Hij sloeg een arm om Alyssa heen, liep naar de deur om vervolgens aan te bellen.
Niet veel later deed Joel zelf open. "Hoi hoi, gefeliciteerd." Hij liep verder de hal in.
"Dat hadden wij ook al opgemerkt, ze zullen zo wel komen." Hij hing zijn jas aan de kapstok.

Noa

Noa keek de oom en tante dankbaar aan voor de enveloppe die ze Joel overhandigde.
Joel kende zou die het gebruiken voor de tweeling. Misschien maar beter ook omdat ze alles dubbel moesten gaan kopen. Maar ergens vond ze ook dat die het voor zichzelf moest gebruiken. Iets wat geïrriteerd draaide zich om en trok Joel weg van de oom en tante. 'Joel, alsjeblieft! Laat Nigel gewoon gaan. Ik heb er geen zin in dat hij de boel gaat lopen verpesten, hij is al niet te genieten zins pap weg is." Ze keek hem even met een blik aan. Echter ging de deurbel en liep Joel weg om open te doen. "Willen jullie wat drinken?", vroeg ze in het algemeen.

Jake Simons

Jake keek voor zich uit, hij praatte eigenlijk bijna nooit met iemand over hoe hij op de straat was beland. Dat had hij zelfs nog niet aan Stefan en Brendon verteld. Waarschijnlijk dachten die dat hij gewoon van huis was weg gelopen en van hem mochten ze dat ook denken. "Het is niet altijd leuk hoor, soms heb je gewoon behoefte aan mensen om je heen." Als hij de griep had bijvoorbeeld vond hij het verschrikkelijk om alleen te zijn. Daar had hij echt aan moeten wennen de eerste jaren. "Ik vind het fijn om weer in een huis te wonen ja, het is soms echt niet leuk om alleen te wonen." Dat zou hij natuurlijk later wel doen, maar dan koos hij er zelf voor.

Kyra Santegoeds

Kyra keek uit het raam van de auto en wreef in haar ogen, ze probeerde de vermoeidheid een klein beetje weg te wrijven. Ze hoopte niet dat ze gigantische wallen onder haar ogen had, anders zou haar vader er waarschijnlijk wel wat over te zeggen hebben. Ze keek naar Ryan en glimlachte. "Portugal, Engeland, Amerika en zo zijn er nog veel meer landen waar we heen kunnen." Als ze het in Amerika zou kunnen maken dan zou ze pas echt een bekend model worden. Ze draaide haar hoofd daarna richting haar broer en glimlachte lichtjes naar hem. "Mooi, misschien is deze afleiding wel even goed voor je," zei ze zachtjes tegen hem. Daarna kwamen ze aan en was er nog een plekje helemaal aan het eind van de straat. Dat kwam er van als je als laatste aan kwam. "Laten we maar naar binnen gaan dan," zei ze tegen de twee mannen in de auto en zelf stapte ze uit.

Alyssa Nicols

Alyssa glimlachte naar Jason en haalde toen haar schouders op. "Dat is waar, maar het zou inderdaad leuk zijn als hij wel zou komen." Ze zou het ook wel leuk vinden om haar neef weer te zien. Ze keek naar Joël die de deur open deed. "Gefeliciteerd Joël!" Zei ze met een glimlach. Ze hoorde al stemmen in de woonkamer, ze had de auto van haar vaders ook al gezien, dus die waren er ook al. "Ja ze zouden zo wel komen, misschien kwam Kyra's werk er tussendoor of zo." Ze wist dat model een heel onvoorspelbaar beroep was.

Joël
Joël glimlachte. Hij vond het altijd gezellig om feestjes te houden. Al was het wel voor het eerst dat zijn vrienden en collega’s bij elkaar in een ruimte waren. Hij keek Nigel geïrriteerd na. “Dat kind moet manieren leren, Noa. Je afzonderen als je op een feestje komt, is nou niet echt gebruikelijk. Dan gaat hij maar zitten mokken in een hoekje, maakt mij niet uit,binnen een half uur moet hij beneden zijn.” Zei hij tegen haar. Dat was gewoon hoe hij erover dacht. Punt.

Roan McBrown
Roan moest er wel mee instemmen toen Jake zei dat het niet altijd fijn was om alleen te zijn. Dat wist hij zelf maar ook al te goed. “Soms ben je nog steeds alleen, ook al ziet iedereen die je kent in dezelfde kamer.” Zei hij somber. Maar goed, dat kwam meer doordat hij zelf in de rats zat, dan dat hij dan echt alleen zou zijn. “Hoe laat zouden die wouten weg gaan?” vroeg hij zich hardop af. Roan stond op en nam de laatste paar slokken van zijn bier en stond op. “Wil jij ook nog een biertje?” vroeg hij aan de jongen.

Ryan LaRosse
Ryan glimlachte bij het idee. “Ik denk alleen dat Amerika en Engeland nu nog wat te hoog gegrepen zijn. Het zou wel geweldig zijn he?” zei hij. Het was zeker iets waar ze naar konden streven, maar het zou nog even duren voor ze daar waren. “Ja, misschien wel.” Hoorde hij Kylian op de achterbank mompelend op Kyra reageren. Niet veel later kwamen ze binnen en begroette Ryan iedereen vrolijk. Hij schudde Joël de hand en feliciteerde hem. Hij zag dat Kylian na hem hetzelfde deed en er een ongemakkelijke glimlach op het gezicht van de jongen verscheen.

Jason

Jason haalde zijn schouders op. "Geen idee, we zullen het zien."
Net op dat moment opende Joel de deur. "Heey, ouwe. Gefeliciteerd en nog vele jaren."
Hij schudde Joel de hand en liep verder naar binnen. Zo te zien was het goed druk.
Hij omhelsde Noa die hun gedag was komen zeggen. Niet veel later kwamen Kyra, Ryan
en Killian binnen stappen. "Zul je ze hebben.", mompelde die.

Elise

Elise had zich op de bank genesteld met een drankje terwijl ze Roan een beetje
in de gaten hield die met Jake, de logee van de broer, in gesprek was geraakt.
Zo lang die zich vermaakte en zich niet aan de alcohol vergreep kon zij ook
een beetje ontspannen. Ze zag Roan opstaan om wat te drinken te gaan halen.
Misschien moest ze hem maar laten gaan. Op gezeik zat niemand nu echt te wachten.


Sean

Sean was met Sven is gesprek geraakt terwijl ze samen bezig waren om de kaas en worst te snijden
en toastjes te maken zoals hun gevraagd was. Hij schrok toen Roan de keuken binnen kwam lopen.
Het voelde haast alsof ze betrapt werden, een akward moment. Sean herstelde zich snel.
"Ahh, Roan! Je komt als geroepen. Kan je mooi helpen om met de dienbladen rond te gaan, we komen twee handen te kort."


Noa

Noa begroette het bezoek wat inmiddels binnen was gekomen en dankte ze voor
alle cadeautjes en alles. En deel zou toch gebruikt worden voor de tweeling ook al
wilde ze dat Joel er iets voor zichzelf van zou kopen.
Ze had Joel van de rest weggetrokken omdat opeens het gesprek oversloeg over Nigel.
"Okje, rustig! Zeg dat maar tegen Kim. Zij is tenslotte zijn moeder! Ik heb geen zin meer
om vader en moedertje over Nigel te gaan spelen, dat hebben we al vaak genoeg gedaan.
Ik heb nu mijn eigen gezin en al genoeg kopzorgen, die van Nigel kan ik er niet bij hebben."
Net op dat moment kwam Nigel de trap af stormen. "Zal je hem hebben!", zei ze wat spottend.


Nigel

Nigel kwam razend van de trap af rennen, met zijn mobiel in zijn vuist geklemd.
"Waar is Roan?" Hij wachtte het antwoord niet af, hij zag Roan immers naar de keuken lopen.
Hij sprintte op hem af en gaf hem een duw. "Jij gore klootzak!" Weer een duw.
"Hoe durf je zomaar mijn vriendin af te pakken? Ontken maar niet! Foto's liegen niet!"
Hij duwde zijn telefoon met daarop de foto getoond onder Roan's neus.
"Dit vergeef ik je nooit!"en haalde uit naar zijn gezicht met zijn vuist.

Jake Simons

Jake keek naar Roan, hij fronste bij het horen van wat Roan zijn. Hij kende de meeste mensen hier in de kamer nog niet. Zijn blik gleed even naar Stefan en Brendon, dat waren de enige die hij goed kende. "Ik ken hier nog niet zoveel mensen, maar ik ben nu minder alleen dan dat ik eerst was," zei hij met een kleine glimlach. Hij keek even naar al de agenten. Hij haalde zijn schouders op. "Waarschijnlijk pas als er ook andere mensen weg gaan of als het feest is afgelopen." Dat leek hem het meest logisch in ieder geval. Hij haalde een hand door zijn haar en zag dat Roan op stond. Hij vroeg zich af wat de jongen ging doen en toen werd er gevraagd of hij nog een biertje wilde. "Ja ik wil er nog wel eentje," zei hij met een glimlach en daarna liep Roan weg. Om gelijk daarna te zien hoe Nigel naar beneden kwam en te keer ging tegen Roan. Hij fronste even, maar besloot zich er niet mee te bemoeien hij had al genoeg problemen met Nigel.

Kyra Santegoeds

Kyra keek naar Ryan en glimlachte lichtjes. "Dat zou inderdaad wel geweldig zijn. Maar laten we eerst maar Italië doen." Daar had ze echt heel erg veel zin in. Ze keek naar Kylian die zei dat het misschien wel goed voor hem was. Het was irritant dat Esmé zoveel macht scheen te hebben over hoe haar broer zich zou voelen. Eigenlijk wilde ze het meisje vertellen wat ze van haar dacht. "Kylian, probeer je een beetje te ontspannen oke," zei ze met een kleine glimlach tegen haar broer. Ze zag de auto van haar ouders ook al staan. Ze liep achter Ryan en Kylian aan naar binnen en schudde Joël ook de hand. "Gefeliciteerd Joël." Zei ze met een glimlach tegen de jongen.

Alyssa Nicols

Alyssa keek naar Jason. "Ja we zullen het zien," zei ze met een glimlach. Ze keek rond, toen ze het huis in kwamen. Ze hoorden al aardig veel stemmen in de woonkamer. Waarschijnlijk ook een paar collega's van Joël. Ze zag Kyra, Ryan en Kylian ook binnen komen. Ze glimlachte en knikte. "Ja gelukkig is Kylian er ook bij." Ze richtte zich daarna op Joël. "Gefeliciteerd Joël." Zei ze tegen de jongen en schudde hem ook de hand.

Joël
“Zeg, noem je mij een ouwe? Heb je al eens naar jezelf gekeken?” vroeg hij nep beledigd aan Jason. Joël keek Noa aan. “Als je aan haar maar geen voorbeeld neemt.” Zei hij. Wat Nigel betreft vond hij dat Kim en Daan het allebei helemaal verkeerd aangepakt hadden. Op dat moment kwam Nigel de trap af, op zoek naar Roan. “He-“ begroette hij Ryan, Kylian en Kyra. “-leuk dat jullie gekomen zijn.” Zei hij tegen de drie en bedankte ze voor de felicitaties. Nigel was ondertussen aan het herrieschoppen gegaan. Hij wilde er net was van gaan zeggen, toen Roan zich weer bij Jake op de bank voegde. Daar leek het mee gedaan.

Roan McBrown
“Ja, je zal wel gelijk hebben.” Mompelde hij. “Ik neem er een voor je mee”. Roan keek van Sean naar Sven. Hij wist niet goed wat mij moest zeggen. Hij wilde helemaal niet dat zijn broer en die wout te veel in contact kwamen met elkaar. Om meerdere redenen. Hij wilde sowieso niet dat Sean er achter zou komen dat hij zou stelen, maar ook door die ene reden dat hij begonnen was met stelen. Sean wilde hem met een opdracht wee de keuken uit sturen. “Mijn handen zijn vol. Waarom roep je niet een van die wouten?” mompelde hij, terwijl hij met twee flesjes bier zich omdraaide om de keuken uit te lopen toen hij een duw kreeg en hij net op tijd de flesjes die hij in zijn handen had weer kon vangen. “Waar was dat goed voor?” snauwde hij. “Zeg, hou daar eens mee op. Ik heb toch niks gedaan.” Zei hij wat bozer als net toen hij nog een duw kreeg. Hij luisterde naar wat Nigel te zeggen had en keek naar de foto waarna hij in de lach schoot. “Ben je er eindelijk achter gekomen dat jij niet de enige bent die in die slet is getrapt? Ik ben het trouwens niet.” Lachte hij spottend. Vanuit het niets kreeg hij zo hard een vuist tegen zijn neus aan dat Roan moeite moest doen om zijn evenwicht te bewaren. Hij voelde aan zijn neus, terwijl hij Nigel aankeek en voelde dat er bloed uit kwam. Hij zette de twee flesjes bier met een klap op tafel en zette een stap in de richting van Nigel. Hij greep met een hand Nigels shirt vast. “Als je wat beter geluisterd had, had je eerder al geweten dat die bitch er meer dan één heeft. Die trut is wel de laatste die ik wil.” Siste hij naar Nigel toe en plantte een vuist in zijn maag om hem terug te betalen voor de bloedneus. Voor hem was dat het einde van de discussie en met de twee pilsjes ging hij weer terug op de bank zitten, terwijl hij de ene aan Jason gaf. Hij nam een slok en pakte vervolgens een servetje dat op tafel lag en hield dat tegen zijn neus.


Kylian Santegoeds
Kylian glimlachte een beetje bij het horen van de reisplannen van Kyra en Ryan. Hij was blij dat zijn zus in ieder geval zo’n goede vriend had gevonden. “Ik zal mijn best doen.” mompelde hij. Met zijn drieën liepen ze naar binnen toe. Kylian en Ryan feliciteerde Joël ook. Nu wist hij niet meer zo goed wat hij moest doen. Maar aangezien Ryan op een van de krukken ging zitten die aan een bartafel stond, ging hij bij diezelfde bartafel op een kruk zitten.

Nigel Snijders

Nigel luisterde maar half naar wat Roan zei. Eerst zijn vriendin inpikken en vervolgens er een slet noemen en het ontkennen. Hij was niet gek. Hij was in een gedoken nadat Roan hem een stomp in zijn maag had verkocht. Maar al snel herpakte die zich en liep op Roan af. Hij sloeg het biertje uit Roan's handen.
"Wij waren nog niet uitgepraat! Denk je nou echt dat je er hiermee van afkomt? Dat ik gek ben?
Ik zie toch zelf dat je er hebt ingepikt. Dit maak je de kat nog niet wijs. Je bent nog erger dan ik dacht.
Jij gore klootzak!" Hij wilde uithalen naar Roan maar opeens stond ze zus er tussen.

Noa Snijders

Noa zei de nichtjes met aanhang en neefje gedag die zojuist binnen waren gekomen.
Echter voerde ze er tussendoor een minder fijn gesprek met Joel. Noa keek hem woest aan.
"Oh, dus jij durf mijn ouders slechte ouders te noemen. Wat ben jij een eikel zeg! Misschien moet je eerst je zelf maar bewijzen voor je iemand anders er voor uitmaakt." Met een dode blik keek ze hem aan en liep van hem weg. Ze zag vanuit de ooghoeken dat Nigel weer op Roan was afgegaan. Ze liep er op af en duwde Nigel van Roan weg. "Waar ben je in godsnaam mee bezig?!? Beetje een verjaardag lopen verzieken. Leuk zeg! Wat hier ook gaande is jullie ruziën het maar een andere keer uit. Ik wil er geen woord over horen. Roan blijft zitten en Nigel gaat me helpen in de keuken. Klaar uit basta!"
Ze duwde Nigel richting de keuken. Ze keek de visite verontschuldigend aan. "Ik kom zo vragen wat ieder wilt drinken en aan gebak wilt.", sprak ze tegen de nieuw binnengekomen gasten.

Sean McBrown


Sean had dus met Sven in de keuken staan praten en helpen. Opeens kwam Roan de keuken in gelopen om drinken te halen. Hij hield maar wijselijk ze mond toen die zag dat het bier was. Misschien was het wel niet voor hem en dan zorgde die voor ophef om niks. Sean zuchtte. "Maar ik vroeg het aan jou. Dan loop je gewoon twee keer." Mislukte poging. Hij hoorde geruzie in de woonkamer en keek om het hoekje.
Fijn! Roan had ruzie met Nigel. Of beter gezegd andersom. Kon ze broertje nou echt nooit uit de problemen blijven?

Jake Simons

Jake glimlachte even naar Roan en daarna werd hij alleen gelaten. Een klein beetje ongemakkelijk keek hij nu om zich heen. Zijn ogen gleden even naar zijn mentor, maar keek daarna weer weg. Daarna keek hij weer naar Nigel en Roan die ruzie aan het maken waren over de vriendin van Nigel. Hij rolde met zijn ogen. Toen kwam Roan met een bloedneus richting hem gelopen en kreeg hij het biertje van de jongen. "Gaat het?" Vroeg hij doelend op de bloedneus. Opeens stond Nigel daar weer en hij zuchtte eventjes geërgerd. Wat was het toch een raar joch, zelfs hij was beter opgevoed dan Nigel. En dat zei wat, want hij was niet eens door iemand opgevoed. "Jeetje zelfs ik gedraag mij beter dan hem en ik heb niet eens ouders die mij opgevoed hebben." Zei hij verbaasd tegen Roan, toen Nigel werd mee getrokken door zijn oudere zus.

Kyra Santegoeds

Kyra glimlachte naar Joël. "Ja fijn dat je ons hebt uitgenodigd," zei ze met een kleine glimlach tegen hem. "Hier kan je wat leuks van kopen," zei ze en ze gaf hem een envelop waar een kaart en wat geld in zat. Ze had geen cadeautje kunnen verzinnen. Daarna liep ze verder naar binnen en ze zag dat Ryan en Kylian op een barkruk waren gaan zitten. Ze ging ook op een barkruk zitten en wilde net haar mond open doen om iets aan Kylian te vragen over de hondjes. Maar toen kregen Roan en Nigel het met elkaar aan de stok. "Leuk dat ze dat midden op een verjaardag doen." Zei ze zachtjes en ze keek naar Noa die langs kwam lopen op weg naar de keuken. "Hulp nodig Noa?" Vroeg ze, ze wist dat haar nicht het rustig aan moest doen en dus wilde ze best wel helpen.

Roan McBrown
Roan glimlachte even naar Jake, toen die gelijk vroeg hoe het ging. “Prima hoor. Beter als met hem, hoop ik dan.” Zei hij. Alleen blijkbaar had Nigel nog niet genoeg ruzie gemaakt. Roan keek Nigel boos aan toen die het biertje uit zijn handen sloeg. Toch wist hij het op tijd op te vangen, zodat de helft nog in het flesje zat en de andere helft over de grond en de bank verspreid was. “Nigel, leg jij me dan eens uit, waarom ik op een meisje z-“ Bijna versprak Roan zichzelf.”-d-die zes jaar jonger is dan mij zou vallen.” Herpakte hij zich snel. Noa kwam er tussen, terwijl Roan nog eens een keer aan zijn neus voelde, die was nog steeds niet gestopt met bloeden. Roan knikte instemmend toen Jake zei dat zelfs hij nog beter opgevoed was. “Zullen we een rondje gaan lopen?” vroeg hij. “Dan zijn we ten minste van dat joch af.” En ook de andere politie.

Joel
Joel keek Noa na, toen ze weg liep. “Noa, je begrijpt me verkeerd.” Zei hij verward terwijl hij haar achterna liep. Maar toen kwam ze tussen de ruzie van Roan en Jake. Ze liep met Nigel naar de keuken. Ze moest toe geven, hoe ze die ruzie ‘opgelost’ of juist eerder gestopt had, had ze geweldig aangepakt. Als de gasten weg waren, zou hij eens praten met Noa en haar uitleggen dat ze hem helemaal verkeerd begrepen had en zeggen hoe geweldig hij die actie zonet gevonden had. Dat moest haar toch wel weer goed doen?

Nigel Schilders

Nigel keek Roan woedend aan. "Oh, dus ik moet jou gaan uitleggen waarom jij gaat met iemand die zes jaar jonger is dan jij? Leg mij maar eens uit wat jij met mijn vriendin moet! Blijkbaar val je op jongere meisjes. Zijn de meiden van je eigen leeftijd niet goed genoeg ofzo?!?"
Eigenlijk wilde die Roan opnieuw aanvliegen maar Noa kwam tussen hun beide. Hij kon net op tijd ze arm terug trekken of hij had ze zus geraakt. Zwaar protesterend werd die door er de keuken in geduwd waar Sean en Sven hem raar aankeken. "Valt er wat te zien?", blafte die ze toe.

Noa Schilders

Noa negeerde Joel. Of het nou verkeerd had begrepen of niet hij had beter ze mond kunnen houden.
Helemaal op een feest. De timing was sowieso niet goed geweest. Nigel zat al in de problemen, de ouders lagen in scheiding en ze was van de week bijna de tweeling verloren. Daarbij was ze dood moe en had ze eigenlijk in de bed horen te liggen. Maar Noa is alles behalve eigenwijs.
Ze hoorde de vraag van Kyra. "Lief aangeboden van je maar ik red me wel. Misschien kan iemand bij Roan kijken of Nigel niet te veel schade heeft aangericht. Joel weet waar de verbandtrommel staat. Die ruimt die rotzooi wel op."


Off: Volgens mij heette Joel, de Ruyter van zijn achternaam.

Jake Simons

Jake pakte zijn flesje bier die Roan voor hem had meegenomen en nam een slok. Eigenlijk mocht hij nog niet drinken, maar dat maakte hem niet zoveel uit. Hij nam wel vaker een biertje. "Die stomp in zijn buik zou vast wel pijn gedaan hebben," zei hij met een lichte grijns tegen de oudere jongen. Daarna gingen Roan en Nigel weer tegen elkaar te keer. Hij zou zich er maar niet mee bemoeien. Iedereen op school wist dat het vriendinnetje van Nigel niet helemaal trouw was aan Nigel en met bijna iedereen aan de haal ging. Hij nam nog een slok van van zijn bier en hoorde wat Roan zei. "Ja ik vind het goed, lopen zou fijn zijn." Dat mocht vast wel van Stefan en Brendon. Hij zou toch wel weer terug komen, want hij moest met hen mee naar huis.

Kyra Santegoeds

Kyra keek naar haar nichtje en knikte bij haar antwoord. Het was vervelend dat dit nu weer op een verjaardag moest gebeuren. Nigel moest misschien een keer met iemand gaan praten, want dit moest maar weer eens een keer afgelopen zijn. Ze vond het eigenlijk vreemd dat hij nog niet naar een iemand gestuurd was. "Ja is goed, dat zal ik wel even doen." Zei ze met een glimlach tegen Noa. Daarna stond ze op van de barkruk en liep ze richting Roan. "Hey Ro, gaat het een beetje? Heb je wat nodig voor je neus?" Dan kon ze aan Joël vragen om dat even te pakken als er iets nodig was voor de neus van Roan.

Roan McBrown
Roan rolde met zijn ogen. Hij ging niet eens met meisjes. Maar dat kon Nigel niet weten. Gelukkig niet. Ze zouden hem uitlachen. Want dat ome Bren en Stef geaccepteerd werden, betekende niet dat het met hem ook zo was. Hij zou Nigel verder gewoon maar negeren. “Ik hoop dat het flink pijn heeft gedaan.” Zei hij. Toen Roan eindelijk weg was wilde hij opstaan om met Jake naar buiten te lopen, maar vervolgens kwam Kyra eraan. “Het gaat prima. Ik heb niet voor het eerst een bloedneus. Verder is er niks.” Zei hij. Als hij Nigel helemaal zijn gang had laten gaan, dan was hij er wel wat erger aan toe geweest. “Kom Jake, dan gaan we naar buiten.”

Joël de Ruijter
Joël kwam samen met Kim de keuken binnen gelopen. “Nigel, kom eens even mee naar buiten.” Zei Kim boos tegen Nigel en sleurde hem toen aan zijn arm via de keuken mee naar buiten toe. Ondertussen keek Joël Noa aan. “Als jij eens lekker rustig gaat zitten. Sean, Sven en ik zorgen met zijn drieën wel voor de gasten. Je had net al beloofd te gaan zitten en het rustig aan te doen, maar dat heb je nog niet gedaan.”

Ryan LaRosse
Ryan keek toe wat er allemaal gebeurde. “Gezellig hier.” Mompelde hij zachtjes tegen Kylian. Hij keek hoe Kyra naar Roan toe liep om te vragen of het ging en ze een bot antwoord van Roan terug kreeg. Hij snoof even. “Kyra, laat hem anders met rust. Mannen zijn meestal toch te eigenwijs om toe te geven als het niet gaat.” Zei hij met een knipoog naar zijn vriendin en stond op om naar haar toe te lopen. “Wat wil jij drinken? Dan zal ik het wel voor ons gaan halen. Kun jij mooi gaan zitten.” Zei hij en drukte een kus op haar lippen.

Nigel Schilders

Nigel keek om naar ze moeder. "Waarom? Zodat je me nu op me kop kan geven? Beetje laat vind je niet?
Eerst Noa er tussen laten komen en dan opeens de bezorgde en goede ouder uit gaan hangen?"
Ja, hij had duidelijk geen respect voor zijn moeder. "Ahh, godver! Je doet me pijn!"
Maar hij liet zich mee naar buiten sleuren en sloeg zijn armen over elkaar. "Oke, kom maar op met die preek dan kan ik weer naar binnen."

Noa Schilders

Noa keek de nichtje dankbaar aan. "Thnxx, Kyra." Ze schaamde ze zich dood voor Nigel. Dat ze de gasten nog niks had aangeboden. Maar eerst dit oplossen. Ze duwde Nigel de keuken in waar na de moeder en Joel al gauw volgde. Ze keek de broertje aan. Die kon huisadres voor de rest van ze leven verwachten.
Misschien maar beter dat hun vader dit niet had gezien. Dan had Nigel het zeker te pakken.
Noa sloeg een zucht en dronk een beetje water. "Ik weet het, maar ik kon moeilijk Nigel Roan in elkaar laten slaan. Ik zal rustig gaan zitten, beloofd. Als je plzz wel eerst die biervlek uit de grond wilt poetsen voor alles begint te stinken."

Elise McBrown - Bakker

Elise had staan twijfelen of ze tussen beide moest komen maar bleef stom verbaasd kijken.
En waarom precies Noa dan de geen moest zijn die er tussen kwam. Ze begreep er totaal niks van.
Roan zou de vriendin van Nigel hebben ingepikt. Zoals ze Roan kende zou die dat nooit doen, maar Roan was veranderd. Ze begreep niks meer van de zoon. Het leek soms wel een vreemde.
Ze keek Nathan hulp zoekend aan. Moesten ze er wat van zeggen? Roan te hulp schieten wat Kyra nu deed? Moesten ze hem met Jake mee naar buiten laten gaan zodat die gewoon weg kon gaan en niet meer terug kon komen? Ze sloeg een zucht. Misschien waren kinderen wel veel makkelijker toen ze nog klein waren. Volwassen kinderen gaven nog meer kopzorgen.

Jake Simons

Jake keek naar Roan die al niet zo vrolijk was geweest, maar nu was hij nog minder vrolijk dan hij al was. Hij hoorde wat de jongen zei en glimlachte eventjes. "Het zal vast wel pijn gedaan hebben," zei hij tegen Roan. Hij hoopte dat Nigel nu eindelijk een keer zou beseffen dat hij helemaal verkeerd bezig was. Hij wist niet eens waarom de Nigel zo was. Hij hoorde hoe Roan nogal bot reageerde op één van zijn nichtjes en hij fronste eventjes. Hij knikte, toen de jongen zei dat ze naar buiten gingen. "Ja laten we dat maar doen," zei hij met een glimlach. Dan kon Roan ook niet meer zo onaardig doen tegen tegen zijn familie.

Kyra Santegoeds

Kyra keek Roan even aan, toen ze een nogal bot antwoordt terug kreeg. "Lekker bot weer, Ro." Zei ze tegen hem. Maar daarna hoorde ze de woorden van haar vriend en ze draaide zich naar Ryan toe. Ze zag de knipoog vanaf waar hij zat en haalde haar schouders op. "Waarom zijn mannen zo eigenwijs?" Ze haalde een hand door haar haar en daarna zag ze hoe Ryan op stond en op haar af kwam lopen. Ze hoorde wat hij aan haar vroeg over het drinken. "Ik zou wel wat water willen drinken," zei ze met een glimlach. Ze voelde het kusje op haar lippen en beantwoordde die even. "Dan ga ik wel weer zitten," mompelde ze zachtjes.

Nathan McBrown

Nathan keek naar wat er zich afspeelde tussen Nigel en Roan en hij zuchtte eventjes. Hij zag dat Elise naar hem keek en hij wist zelf ook niet echt wat hij moest doen. "Ik weet ook niet wat er hier aan moeten doen, misschien gewoon naar buiten laten gaan. We kunnen er vanavond wel over praten met hem." Zei hij zachtjes tegen Elise. Hij haalde een hand door zijn haar heen. Als Roan tenminste thuis kwam vanavond en niet weer weg bleef, zoals hij wel vaker deed.

Kim Jacobsen
Zonder enige waarschuwing sloeg Kim Nigel met een vlakke hand tegen zijn gezicht aan, waardoor er een rode afdruk op zijn wang kwam. Natuurlijk zorgde ze ervoor dat ze uit zicht van de andere was. Ze greep Nigels shirt vast en duwde hem tegen de muur. “Nou moet jij eens heel goed luisteren. De komende maand breng ik je naar school, haal ik je op, kijk ik toe als je huiswerk zit te maken, mag je niet op je laptop en misschien af en toe even op je mobiel. Nu ga je naar binnen, bied je je excuses aan Roan en Joël en Noa aan en ga je rustig mee in de kamer zitten. Het wordt tijd dat ik jou opvoed zoals ik opgevoed ben en geloof me, dat ga je niet leuk vinden.” Zei ze dreigend en liet Nigels shirt los, waarna ze met haar vinger naar de deur wees.

Joël de Ruijter
Joël glimlachte naar Noa en knikte. “Ja, dat zal ik doen. Als jij gaat zitten. We praten morgen wel over net, goed?” zei hij zachtjes tegen haar en drukte een kus op haar lippen. Met een nat doekje liep hij naar de bank, waar wat bier overheen geknoeid was en in no time was het opgepoetst. “Wil er iemand nog wat drinken?” vroeg Joël, terwijl hij rondliep en keek of hij ergens lege glazen zag staan die hij kon gaan vullen.

Roan McBrown
Roan keek Kyra na. Hem kennende zou hij vanavond spijt krijgen en haar morgen een appje sturen. Hij haatte het om bot of gemeen te doen tegen iemand, maar dat kwam nu allemaal door Nigel. Zijn beschuldigingen sloegen nergens op. Als hij al op vrouwen viel, dan zou hij wel dubbel nadenken voor hij Nigel zijn vriendin in zou pikken. Hij liep voor Jake uit naar buiten toe. “Zo, veel beter.” Zei hij, toen ze eenmaal in de koele lucht stonden. Het was binnen veel te warm geweest. Hij hield er sowieso meer van om naar buiten te gaan. “Er is een park hier vlakbij, zullen we daar naartoe gaan?” vroeg hij.

Ryan LaRosse
Ryan lachte eventjes. “Omdat wij mannen dat nou eenmaal zijn. Vrouwen hebben vaker gelijk dan mannen, maar wij durven dat niet toe te geven. Dat heeft ons eigenwijs gemaakt.” Zei hij. Wat was hij weer lekker aan het slijmen. “Oh, en we geven niet snel toe als we hulp nodig hebben.” Vulde hij toen aan. Natuurlijk had hij dat zelf allemaal ook. Al durfde hij Kyra af en toe wel nog gelijk te geven. Hij wist dat zij het ook (bijna) altijd had. Ryan had in ieder geval Kylian aan het grijnzen gekregen. Hij reageerde er alleen niet op, want dan zou het zo weer veranderen. Over het niet durven toegeven hulp nodig te hebben, was Kylian wel degene die het meest verzweeg. Dat kon je aan zijn gedrag de laatste tijd wel zien. Ryan stond op en liep naar de keuken waar hij een glas water voor Kyra haalde, een biertje voor zichzelf en een cola voor Kylian. “Zo.” Zei hij, terwijl hij weer ging zitten.

Elise McBrown- Bakker

Elise zuchtte en haalde een hand door de haar. "Maybe, maybe, maybe. Aan de ene kant is het slimmer aan de andere kant heb je kans dat die hem gewoon peert en niet thuis komt. Ik dacht dat het ouderschap met de jaren makkelijker werd in plaats van ingewikkelder. Ik zal niet meer weten wat we met Roan aan moeten. Hij maakt het ook niet makkelijker. Met hem praten lijkt het beste, maar hij wilt gewoon niet met me praten. Volgens hem ben ik de grote boze boevrouw." Ze zag dat Joel bezig was de troep op te ruimen.
"Hulp nodig, Joel?"

Noa Schilders

Noa knikte. Ze zouden later wel praten. Ze wilde weten waarom die haar ouders, in haar ogen slechte ouders had genoemd. Ze was de keuken uit gelopen en op de bank gaan zitten. Ze was moe, doodop, maar liet zichzelf niet kennen. Ze zag op de mobiel dat ze een appje had. Haar vader die Joel feliciteerde en hem een fijne verjaardag wenste. Ze had hem graag uitgenodigd maar dit ging niet met de huidige omstandigheden. "Wil je voor mij een sinaasappelsap meenemen? Pap wenst je trouwens een fijne verjaardag."


Nigel Schilders

Nigel was zich doodgeschrokken door de klap in zijn gezicht van zijn moeder. Ze had hem nog nooit geslagen. "Je sloeg me.", zei die dan ook verbaasd. Hij hoorde wat ze verder te zeggen had.
Nog lichtelijk in schok. "Ik ga me excuses niet aanbieden voor iets wat ik niet meen. Ik heb geen spijt. Roan heeft Melissa van mij afgepakt, dat kan je niet maken. Vind je het gek dat ik kwaad ben?
En als papa dit hoort pakt die je garandeer je de voogdij af." Hij haalde ze mobiel uit zijn zak.
"Ik heb papa zo gebeld."

Jake Simons

Jake merkte dat Roan niet echt meer iets zei en volgde de oudere jongen naar buiten. Het was hier veel fijner dan in dat veel te drukke huis. Hij was zulk soort drukte niet meer gewend. Hij wist niet of Stefan hier blij mee was, maar hij vond het ook niet goed om Roan alleen weg te laten gaan. Niet nu die zo boos was. "Hij ik voel me ook beter nu, ik ben zoveel drukte niet gewend." Gaf hij eerlijk toe. Hij had natuurlijk gewoon kunnen zeggen tegen Stefan dat hij terug wilde naar huis, maar dan leek hij weer zo'n lafaard. "Ja het park klinkt goed, hopelijk dat je daar een beetje af kan koelen." Hij doelde natuurlijk op zijn ruzie met Nigel. Hij zou ook boos zijn geworden op Nigel, hij snapte niet waarom de jongen zich zo gedroeg.

Kyra Santegoeds

Kyra keek even naar Ryan, ze wist wel wat hij nu aan het doen was. Ze zag ook de grijns van haar broer en ze rolde met haar ogen. "Wat ben je toch weer lekker aan het slijmen, Ry." Zei ze met een glimlach en ze drukte een kusje op zijn neus. Ze zuchtte eventjes en keek even naar Roan die naar buiten liep samen met Jake. "Nou jullie zouden wat vaker om hulp moeten vragen," mompelde ze zachtjes. Ze keek toe hoe Ryan hun drinken ging halen. Zelf was ze terug op de barkruk gaan zitten en wreef ze even in één van haar ogen. Toen kwam Ryan terug en ze glimlachte toen hij haar een glas water gaf. "Dank je, schat." Zei ze met een glimlach en ze nam gelijk een slokje.

Nathan McBrown

Nathan keek naar Elise die zich duidelijk echt zorgen maakte, maar het was niet alsof hij wist wat hij nu met Roan aan moest. "Hij komt heus wel thuis, hij is niet alleen. Jake gaat met hem mee." Hij hoopte dat Roan daardoor wel terug zou komen, aangezien Jake wel weer mee terug moest met Stefan en Brendon. Hij keek in de richting waarin Kim en Nigel verdwenen waren. "Uiteindelijk komt hij heus wel naar je toe om te praten." Zei hij rustig tegen Elise. Het enige wat hij nu kon doen was proberen om Elise wat te kalmeren.

Kim Jacobsen
“En ik doe het zo weer!” zei ze boos. Boos? Eerder woest. Het werd tijd dat Nigel eens echt zijn manieren ging aanpassen, normaal ging doen en dat hele gedoe met Will achter zich liet. “Nog even en ik stuur je verplicht naar een psychiater! Misschien dat die wat aan je manieren kan doen.” Snauwde ze hem toe. “Roan kent je veel te goed, die weet dat hij jou niet boos moet maken. En ga je gang. Bel je vader maar. Je komt na een paar dagen toch wel weer terug. Voor jullie is je vader nooit een goede vader geweest.” Schreeuwde ze naar hem toe. Ze had Nigel nog steeds bij zijn shirt vast en duwde hem naar de zijkant toe. “Zolang jij nog in zo’n bui bent, blijf je maar lekker met al je vrienden buiten. Als je je nog lang zo blijft gedragen, heb je in mum van tijd geen vrienden meer over.” Zei ze nog boos, daarna draaide ze zich om, om naar binnen te gaan.

Roan McBrown
Roan keek Jake even aan. Nee, als je altijd voor jezelf hebt gezorgd, dan was je helemaal geen drukte gewend. “Wen er maar aan. Het gaat altijd zo. Er is altijd wel iets met hen. Ik zou zo graag gewoon jou leven willen hebben.” Zei hij tegen Jake. Lekker op straat, voor zichzelf zorgen. En he, het stelen kon hij al, dus daar hoefde hij zich niet druk om te maken. Toen Jake instemde om naar het park te gaan, begon hij die richting uit te lopen. Hij had alleen een soort grom als instemming gegeven over het afkoelen. “Heb ik het verkeerd gezien, of was jij het eigenlijk op die foto?” vroeg hij aan de jongen. “Ik was het in ieder geval niet. Ik denk wel dubbel na voor ik een vriendin van Nigel zoen. En trouwens, ze is toch veel te jong.” Zei hij en haalde zijn schouders op. Hij kon het hele gedoe gewoon niet loslaten.

Ryan LaRosse
Ryan keek heel schuldig naar Kyra toe. “Slijmen? Ik spreek gewoon de waarheid hoor.” Zei hij. Hij wiebelde met zijn neus toen hij net daar een kusje kreeg. Een rare gewoonte die Ryan gekregen had. Hij deed het niet eens meer bewust. “Sommige zouden dat wel moeten doen.” Zei hij. Ryan zelf zou alleen niet snel om hulp vragen. Dan zou hij toe moeten geven dat hij niet in orde was en zelf geen controle meer had over zijn eigen leven. Daar heeft hij een hekel aan. “Beetje moe?” vroeg hij toen hij met het drinken terug kwam en Kyra in haar ogen zag wrijven.

Off: Skipper de skip na de volgende ochtend

Jason

Jason was vroeg op gestaan in alle stilte om Alyssa niet wakker te maken om een ontbijtje op bed te maken. Hij had een missie vandaag maar dat mocht Alyssa niet weten. Hij zal de ring van zijn overleden oma, wie veel voor hem betekende, bij zijn ouders gaan ophalen. Alyssa zou die vertellen dat die een plotselinge zakelijke afspraak had. Met een dienblad vol lekkers liep die voorzichtig de trap op, terug naar de slaapkamer. Het dienblad zette die op het nachtkastje, terwijl die het bed in klom.
Hij kuste Alyssa. "Goedemorgen prinses, wordt je wakker voor een ontbijtje op bed? En om mij goedemorgen te kussen?"

Elise McBrown - Bakker

Elise, Nate en Sean waren na het feest na huis gegaan. Zonder Roan, niet verwachtend dat die nog thuis zou komen die avond. Inmiddels was het vroeg in de ochtend. Elise was van plan om Nathan te vragen het grafje van hun overleden zoon Shane te bezoeken. Op een of andere manier had ze er behoefte aan. Ze zag Sean beneden komen. "Goedemorgen." Sean leek haast te hebben.
Als Sean geen haast had gehad, had ze hem misschien gevraagd of die mee wilde. Het was toch zijn broer geweest. Elise ging verder met het opruimen van de vaat. Ze zou het wel aan Nathan voorstellen als die wakker was.

Sean McBrown

Sean was gehaast. Niet voor zijn werk, nee daar zou je hem geen eens vinden. Hij wilde langs bij zijn oom, Elise's broer. Het contact met Sven tijdens het feest van Joel had zijn hoofd totaal op hol gebracht.
Hij wist niet meer wat die moest voelen en/of denken en de gene die hem het best advies kon geven was Stefan en eventueel Brendon. Zij wisten hoe die zich voelde. Waarom die zo verdomd bang was voor zijn gevoelens. Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak en stuurde Stef een smsje: Oom Stefan, komt het u gelegen als ik langs kom? Ik moet met u praten. U iets vragen. Grt. Sean


Daan Schilders

Daan was onderweg naar het huis van Kim om Nigel op te halen die bij hem en zijn nieuwe gezin zou intrekken. Nigel had hem gebeld nadat Kim hem had geslagen. Hij was razend! Hoe kon ze hem slaan?!?
Het zou nog een vurig gesprek worden als Kim zich er mee zou bemoeien. Hij zou Kim de voogdij over Nigel ontnemen, hoe veel het hem ook ging kosten en hoe lang de rechtszaak ook zou duren.
Scheiden zouden ze sowieso, geen twijfel over mogelijk. Daan parkeerde voor de deur, stapte uit en in plaats van aan te bellen smste die Nigel dat die er was, die meteen naar beneden kwam met zijn spullen.

Noa Schilders

Noa lag wat met de telefoon te spelen in bed. Ze was moe. De verjaardag van Joel had er goed ingehakt en de meningsverschil met de vriend en de ruzie tussen de broertje en neefje hadden het er niet beter op gemaakt. Hopelijk had Joel desondanks toch een fijne verjaardag gehad. In het nachtkastje naast der lag nog altijd het cadeautje wat ze had laten maken voor Joel. Ze was het helemaal vergeten te geven door al het gedoe en misschien kon ze er ook maar beter mee wachten. Ze wilde niet dat het leek alsof ze hem daarmee wilde omkopen om het goed te maken. Ze keek er tegenop om met Joel te praten.
Zins ze zwanger was leek het alleen maar alsof ze continue "ruzie" hadden. Het nergens meer over eens waren. Ze sloeg een diepe zucht. Ze stond op en liep naar beneden. Ze moest toch eens de bed uit.

Roan McBrown
Roan staarde naar het plafond. Gisteren op het feest was hij met Jake een eind wezen wandelen en toen ze terug kwamen, waren zijn ouders en Sean al lang en breed weg. Toen hij thuis was gekomen, had iedereen al op bed gelegen en was Roan gelijk naar zijn kamer gegaan. Hij was nog steeds boos op zijn ouders omdat ze hem waren vergeten. En op zijn broer, die blijkbaar ook even niet aan hem had gedacht. Mompelend liep hij de trap af. Nog in zijn pyjama kwam hij de keuken in, smeerde een boterham met een dikke laag pasta, greep een appel uit de fruitmand en nam het pak melk uit de koelkast, waarna hij zich weer omdraaide en richting de trap liep om naar boven te gaan. Hij had net gedaan alsof hij Elise en Sean gewoon helemaal niet gezien had.

Kim Jacobsen
Kim hoorde gestommel in de gang. Ze zat net met Sammy aan het ontbijt. “Blijf maar even zitten.” Zei ze tegen haar zoon en liep naar de gang toe. Op dat moment kwam Nigel met zijn spullen de trap af. “Ga je naar je vader toe?” vroeg ze. Toen ze door het deurgat keek, zag ze dat Daan al voor de deur stond en ze opende hem. “Dus jij hebt ineens verantwoordelijkheidsgevoel gekregen? Heel veel succes met hem. En Nigel, als je echt denkt dat je het bij hem beter hebt dan hier, ga vooral je gang. Ik wens jullie alle geluk van de wereld. De deur staat hier altijd voor je open Nigel.” Zei ze poeslief. Dit zou nooit goed gaan tussen die twee. En natuurlijk zou ze hen in de gaten houden. Met behulp van Noa en Stefan moest het geen probleem zijn.

Joel de Ruyter
Joel was vroeg opgestaan om een ontbijtje te maken. Met verse zelfgebakken croissantjes met jam, een zachtgekookt eitje, zelf geperste sinaasappelsap en een madelief in een vaasje liep hij naar boven toe. Deels om het goed te maken maar ook gewoon omdat hij wist dat Noa moe zou zijn van gisteravond. Zelfs zonder alle trammelant zou Noa nu al uitgeput op bed hebben gelegen. Toen Joel de deur open wilde maken, kwam Noa er net uit en moest hij moeite doen om het dienblad recht te houden. Met heel veel geluk bleven de sap en de bloem allebei overeind. “Goedemorgen.”

Stefan Bakker
Stefan was die ochtend van het bed naar de bank verhuisd. Na alle drukte afgelopen week met Noa en gisteravond het feest, had het hem heel veel energie gekost. De komende dagen zou hij waarschijnlijk ook wel thuis moeten blijven van zijn werk. Hij was bijna weer in slaap gevallen toen zijn mobieltje ging. Hij pakte hem eruit en las het smsje van Sean. Je bent altijd welkom hier. Dat weet je toch. had hij terug gestuurd. Hij zette de tv aan en zapte een beetje door de kanalen heen om maar niet in slaap te vallen. Het liggen op een bank zorgde er altijd wel voor dat je gewoon lam werd. Kon hij in huis maar iets nuttigs doen wat hem niet al te veel energie koste.

Alyssa Nicols

Alyssa lag nog lekker te slapen, ze had niet eens gemerkt dat Jason het bed had verlaten. Ze draaide zich nog een keer lekker om, het was veel te warm om nu al uit bed te komen, maar ze voelde zich wel langzaam wakker worden. Ze werd al helemaal wakker toen ze de kus voelde. Meteen deed ze haar ogen open en keek ze naar Jason. "Ik word altijd wakker voor een ontbijt op bed," zei ze met een glimlach en ze ging overeind zitten. Ze keek hem even aan en drukte daarna een kus op zijn lippen, zoals hij gevraagd had. "Het ziet er echt heel lekker uit, waar heb ik dit te danken?" Ze drukte nog een kus op zijn lippen en keek naar al het lekkers dat er op het dienblad lag.

Nathan McBrown

Nathan had zijn kleren net aangetrokken, hij had nauwelijks geslapen vannacht. Hij had eigenlijk gewacht tot hij Roan thuis had horen komen en daarna was hij pas in slaap gevallen. Stiekem was hij best bezorgd om zijn twee zoons. Hij zuchtte eventjes en liep zijn kamer uit, daarna liep hij de trap af en keek hij op toen hij Roan zag. "Wilde je gelijk naar boven vluchten?" Vroeg hij aan de jongen. Ergens wilde hij Roan een uitbrander geven voor wat hij gisterenavond had gedaan, maar dat deed hij niet. Hij hield zich in. Daarna liep hij de kamer in en zag hij Elise en Sean. "Goedemorgen," zei hij, terwijl hij naar de keuken liep om zijn ontbijt klaar te maken.

Jake Simons

Jake lag nog op zijn bed en keek naar het plafond. Gisteren had hij zich best wel vermaakt, ook al was hij midden in het feest weg gegaan met Roan. Ook had Roan ontdekt dat hij dat was op de foto. Ach het kon hem niets schelen Nigel moest maar eens weten wat een overspelende trien ze was. Hij zuchtte en stapte uit bed, daarna deed hij zijn ochtendjas aan. Hij had nog geen zin om zijn kleren aan te trekken. Hij zou er een luie ochtend van maken, vast niemand had daar bezwaar tegen. Hij liep naar beneden en vond Stefan op de bank. "Goedemorgen," zei hij met een glimlach. Daarna liep hij naar de keuken om een ontbijtje te maken. "Wil je ook wat te eten?" Vroeg hij toen vanuit de keuken.

Kyra Santegoeds

Kyra zat samen met Ryan in het vliegtuig, ze zouden naar Italië vliegen en het vliegtuig zou over vijf minuten opstijgen. Ze had zin in het tripje, ze was nu ook niet zo moe al was ze wel een klein beetje misselijk geweest toen ze wakker was geworden. Dit had ze Ryan niet verteld, aangezien het niks was om zich zorgen over te maken. Haar maag was nog steeds een beetje van streek, maar dat probeerde ze te negeren. "Ik heb er echt zin in," zei ze met een glimlach tegen haar vriend die naast haar zat. Daarna drukte ze in haar enthousiasme een kus op zijn lippen. "Jij ook toch?" Vroeg ze aan hem met twinkelende ogen.

Nigel Schilders

"Nee, ik was van plan om te gaan kamperen in de achtertuin. Nou goed." Nigel rolde met ze ogen. Moest ze nou echt vragen of die naar ze vader ging terwijl ze hem had geslagen. Hij had geen losse woorden gezegd gisteren. Nigel zag dat zijn moeder de deur openden. "Moet jij nodig zeggen! Jij slaat je eigen kinderen! Als je hem nog een keer ook maar met een vinger aanraakt sleep ik je helemaal voor de rechter.", hoorde die zijn vader terug slaan. Nigel haalde zijn schouders op. Hij keek ze vader aan.
"Zullen we gaan? Ik heb geen zin om hier een minuut langer te blijven." Hij liep al naar de auto om zijn spullen in de kofferbak te zetten.

Elise Bakker

Elise zag Roan vanuit de ooghoeken in de keuken in komen. "Goh, komt er ook nog eentje thuis.
Lekker makkelijk gratis onderdak. Het is hier geen hotel! en pak verdorie eens een las, daar zijn ze voor bedoeld!" Maar Roan had hun straal genegeerd. Nathan die binnenkwam zodra Roan wou verdwijnen deed een stuk luchtiger. Ze sloeg een zucht en nam plaats aan de keukentafel. Ze hoorde Sean Nathan goedemorgen wensen en mededelen dat die nu echt weg moest maar op tijd thuis zou zijn voor het avondeten. Elise zwaaide Sean na. Ze keek Nathan aan. "Had je nog plannen voor vandaag?"

Sean Bakker

Sean ontving het smsje terug van zijn oom op het moment dat zijn moeder zijn broertje op zijn plek probeerde te zetten. Snel stuurde die een smsje terug naar zijn oom. Fijn! Dan ziet u mij met een half uurtje. Hij stopte zijn mobiel weg en zijn brood in ze mond. Hij had zijn vader gegroet en mededeelt dat die weg moest. Hoe eerder die weg was, hoe minder ruimte zijn moeder had om vragen te stellen.
Hij wilde niet dat iemand het wist. Hij had zelf al genoeg twijfels. Dat die met Stefan ging praten was al een hele stap. Hij haalde zijn fiets uit de schuur. Het was maar een klein stukje en fietsen was gezonder dan met de auto gaan. Niet veel later zette die zijn fiets vast tegen het hek bij zijn oom en belde aan.


Noa Schilders

Op het moment dat Noa de slaapkamer uit wilde lopen stond Joel opeens aan de andere kant. Ze wreef de slaap uit de ogen. Stonden ze dan recht tegen over elkaar, Joel met een dienblad vol lekkers.
Ze glimlachte. "Ook goedemorgen. Wat lief van je dat je ontbijt hebt gemaakt. Ik zal maar terug in bed kruipen anders is het geen ontbijt op bed meer." Ze was blij met Joels lieve gebaar. Dat maakte de sfeer ook wat fijner dan dat er spanning in de lucht hing door hun akkefietje van gisteravond.

Jason

Jason had Alyssa wakker gekust, met succes. Hij beantwoordde haar kussen voor die antwoord gaf.
"Zomaar! Mag ik geen ontbijt op bed voor je maken gewoon omdat het kan?"
Hij kroop wat dichter naar de toe. "Geniet er van, ik heb al gegeten." Hij haalde een luk haar weg uit de gezicht. "Het liefst had ik vandaag met je door gebracht. Filmpje kijken ofzo, rustig aan doen. Maar ik word net gebeld voor een plotselinge zakelijke bespreking waar ik niet onder uit kom. Maar ik zal het goed maken. Ik neem thais of chinees mee op de terug weg. Al heb ik de hele week al stiekem zin in macdonalds maar dat is een stuk minder romantisch."

Roan McBrown
Roan keek zijn vader aan en deed zijn mond open om te antwoorden, toen hij bedacht dat het misschien beter was om zijn vader gewoon te negeren. Ze hadden immers niet op hem gewacht gisteren en daar was hij niet bepaald blij mee. Maar door wat zijn moeder zei, was zijn voornemen om ze te negeren mislukt. “Komt er eentje thuis?” herhaalde hij verbaasd. “Jij denkt dat ik net binnen kom? Ik ben gisterenavond gewoon thuis gekomen. Maar ja, wat verwacht je ook van een moeder die vergeet dat ze twee zoons heeft.” Snauwde hij naar haar toe. Daarna stampte hij woest naar boven toe en sloeg de deur met een klap achter zich dicht.

Stefan Bakker Nicols
Stefan keek even op toen Jake beneden kwam. “Goedemorgen. Lekker. Wat voor ontbijtje maak je voor jezelf?” vroeg hij. Hij was blij dat Jake zich thuis voelde hier. Anders zou hij vast niet zomaar zelf naar de keuken zijn gelopen om een ontbijtje te maken. Stefan ging met moeite in zijn rolstoel zitten die naast de bank stond toen de bel ging. “Daar zal je Sean hebben. Die kwam vandaag een keer langs. Gezellig he.” Zei hij tegen Jake, waarna hij Sean binnen liet. “Goedemorgen. Heb je al ontbeten?” vroeg hij.

Ryan LaRosse
Ryan was zenuwachtig. Niet omdat ze gingen vliegen, dat had hij vaak genoeg gedaan. Maar door die ring die hij in een doosje in zijn binnenzak had zitten. Hij kon de ring gewoon door zijn kleren heen voelen. Hij had niet gehoord wat Kyra zei en schrok op toen ze hem ineens een kus gaf. “Ja, tuurlijk.” Zei hij, hopend dat hij goed geantwoord had. “Ik ben alleen nog een beetje moe.” Zei hij, om voordat ze iets ging vragen maar een smoesje klaar te hebben.

Kim Jacobsen
Kim rolde met haar ogen. Kim grijnsde. “We zullen eens zien of hij het beter heeft bij jou. Jij wil al zijn spullen af pakken. Daar is hij ondertussen wel aan gewend dus dat doet echt niks meer met hem hoor. Hij heeft al lang een andere vorm van afleiding gevonden. Succes.” Zei ze tegen Daan. Degene die hier het hardste een klap nodig was, was de overspelige man die nu wel ineens dacht dat hij een betere vader zou kunnen worden? Ze zou Nigel in de gaten houden, al was het dan via Stefan en Noa. Nigel moest er zelf achter komen dat hij het niet goed had bij zijn vader.

Joel de Ruyter
Joel glimlachte wat ongemakkelijk, toen Noa zei dat ze maar terug in bed zou kruipen. “Ja, misschien wel. Ik denk dat het beter is als je vandaag sowieso lekker in bed of op de bank blijft liggen. Het was nogal druk gisteravond.” Zei hij tegen Noa. Hij liep voor Noa terug naar de slaapkamer en zette het dienblad op bed neer. Terwijl hijzelf aan zijn kant van het bed in kleermakerszit ging zitten. Misschien, als Noa er zelf niet meer aan dacht, kon hij maar beter niet beginnen over de ruzie van gisteren.

Alyssa Nicols

Alyssa glimlachte naar haar vriend, ze was soms zo blij met hem. "Natuurlijk mag dat wel, lekker zelfs." Dat mocht Jason wel vaker voor haar doen. Zo mocht hij haar in ieder geval altijd wakker maken. Haar ogen gleden naar het eten, ze zou er zeker van genieten. "Ik zal er zeker van geniet," zei ze, terwijl ze een hap nam van haar broodje. Ze vond het fijn dat ze tenminste in bed kon eten, ze had nog geen zin om er uit te gaan. Alleen daarna begon Jason over een zakelijk gesprek waar hij niet onderuit kon komen. "Dat geeft niet, dat is belangrijk. En daarna mag je best chinees meenemen of McDonalds als je daar zo'n zin in hebt." Ze grijnsde. Het maakte haar allemaal niet uit. Zo lang ze maar iets te eten kreeg vanavond.

Nathan McBrown

Nathan zag hoe Roan zijn mond open deed waarschijnlijk om iets terug te antwoorden, maar daarna besloot zijn zoon hem te negeren en liep Roan verder. Alleen bij de trap bleef hij staan om nog even naar Elise te schreeuwen. Dat ging weer lekker vanochtend, daarna stormde Roan naar boven. Hij zelf zuchtte eventjes en begon zijn eigen ontbijt te maken, hij had best wel honger. Daarna hoorde hij de vraag van Elise en moest hij even nadenken. Daarna schudde hij echter zijn hoofd. "Nee, ik heb niks te doen. Was je iets van plan?" Vroeg hij, terwijl hij een hap nam van zijn boterham.

Jake Simons

Jake voelde zich hier genoeg thuis om zelf ontbijt te maken, hij vond zijn mentor erg aardig. En deze mannen waren de eerste die voor hem zorgde sinds zijn ouders hem in de steek hadden gelaten. Hij keek naar de grond, toen hij daar aandacht. "Ik denk gewoon iets simpels, moet ik nog even over nadenken." Antwoordde hij maar, zodat hij niet meer zo verdrietig hoefde te denken. Anders zou Stefan er nog achter komen dat hij heel ergens anders zat met zijn gedachten. "Wat wil jij eten?" Vroeg hij toen aan Stefan. Daarna hoorde hij hoe de deurbel en hoorde hij wat zijn mentor zei en hij glimlachte. "Ja gezellig," zei hij met dezelfde glimlach. Hij moest nog steeds wennen aan deze belachelijk grote familie. Wie was Sean ook al weer?

Kyra Santegoeds

Kyra keek naar Ryan hij leek heel ergens anders met zijn gedachten en hij had geluk dat hij goed antwoordde. Ze grinnikte een beetje en wreef met haar vingers over zijn hand. "Ja dat merk ik, je was er niet echt bij met je gedachten." Zei ze tegen hem. Daarna keek ze naar buiten, ze zouden zo vertrekken en ze hoopte dat haar maag dat aan kon. Ze had namelijk nog steeds een licht misselijk gevoel. "Moet je zo maar even gaan slapen, als we eenmaal in de lucht zitten," zei ze tegen hem. Dan zou hij zich beter voelen als ze gingen landen in Italië.

Noa Schilders

Noa knikte. "Dat was ik ook van plan. Ik ben dood moe en heb vannacht amper geslapen. Maar als je de hele dag in bed ligt komen opgeven moment de muren ook op je af."
Noa liep terug de slaapkamer in en kroop weer onder de wol terwijl Joel het dienblad op bed had gezet en bij der kwam zitten. Ze gaf hem een kusje op zijn wang. "Bedankt voor het ontbijtje.", zei ze wel gemeend en nam een hap van de croissantje. Ze sloeg een zucht. Ze moest er toch over beginnen, de ruzie van gisteravond. Als ze het er bij liet zitten werd het nooit uitgepraat. "Uhh, over dat van gisteravond. Wat bedoelde je nou precies met:"Als je maar geen voorbeeld aan hun neemt?" Misschien heb ik je totaal verkeerd begrepen, maar je snapt hopelijk toch ook dat het voor mij linkt alsof je mijn ouders neerzet als slechte ouders. Ik wil geen ruzie. Niet meer!"

Sean McBrown

Sean wachtte geduldig tot er werd open gedaan, terwijl die zijn fietssleutels netjes in zijn broekzak opborg. Het was uiteindelijk zijn oom zelf die open deed. "Hoi.", begroette die zijn oom vriendelijk en liep verder naar binnen. Sean knikte. "Ik heb gegeten voor ik wegging maar toch bedankt voor het aanbod." Hij nam plaats in de woonkamer op een stoel. "Ik heb u toch niet wakker gesmst mag ik hopen?" Hij kreeg wel z'n gevoel omdat iedereen nog moest ontbijten en van zijn andere oom nog geen spoor te bekennen was. "Uhh, oom Stefan? Ik wil u eigenlijk onder vier ogen spreken. Het is nogal uhh ja persoonlijk zeg maar."

Elise McBrown - Bakker

Elise keek stomverbaasd naar Roan die tegen der schreeuwde. De mond was gewoon van verbazing open gevallen. "Roan, dat is..." maar ze kreeg geen tijd om de zin af te maken. Roan was al naar boven gestampt. Ze liet zich op een keukenstoel zaken. Het geen waar ze al zins de adoptie van Roan bang voor was werd nu werkelijkheid. Roan dacht dat ze voor hem niet even veel aandacht en liefde had als voor Sean. Dat ze hem gewoon totaal vergeten was. Ruw veegde ze de tranen die prikte in de ooghoeken weg met de mouw van de pyjama. Ze keek op naar Nathan. "Niet perse maar ik dacht naja ik weet niet. Op een of andere manier voel ik de behoefte om te kijken bij het grafje van Seth. Ik weet niet. Het is zo lang geleden maar.. Ik wil er gewoon even gaan kijken als ik het vijf minuutjes. Ik ben bang dat ik er anders spijt van krijg en nooit meer ga."

Jason Smit - van den Bosch (eindelijk! :p)

Jason grijnsde. "Wen er maar niet aan. Ik ga niet elke ochtend ontbijt voor je staan maken. Misschien op zondagochtend maar daar denk ik nog over na." Hij stak plagend ze tong uit maar zou het gerust kunnen menen. Jason glimlachte breed. "Ik heb mijn best gedaan voor je." Hij haalde een hand door zijn haar waardoor zijn "Netuitbed"-look er alleen maar wilder uit zag. Jaosn knikte. "Maar oh zo saai." Hij gaapte even. "Ik wil een happy meal met kipnuggets en een speeltje.", zei die met zijn armen over elkaar geslagen als een kind van 5. Hij moest om zichzelf lachen. Jason keek om de klok en klom het bed af. "Ik moet nu echt gaan, anders kom ik nog te laat." Hij hing over het bed heen zodat ze elkaar nog afscheid konden kussen.

Daan Schilders

Daan schudde zijn hoofd. "Ja, tuurlijk! Zet me maar neer als de slechte ouder. Jij rost hem gewoon in elkaar als die iets fout doet. Nee, dan leert die het echt. Open je ogen, Kim. Daarbij hoef ik hem niks meer af te pakken, ik pak hem al van jou af." Hij hoorde Nigel zeuren om te gaan. "Ja, we gaan. Ik heb geen zin om nog langer met je moeder te praten. Dag Kim!"