Voor Altijd & Eeuwig

Off: Skipping!!! We gaan verder met:
Noa die Joel gaat aanspreken op de verdwenen echo-foto's
Daan en Kim die een gesprek hebben met Stef over Nigel
Kyra, Ryan, Jason en Alyssa die samen uit eten gaan

On:

Daan Schilders

No, no, no! Dit kon niet waar zijn. Daan reed de snelweg op midden in een kilometers lange file. Ook dat nog. Hij was de tijd al vergeten en nu dit. Zo kwam die nooit optijd voor het gesprek met Stefan over Nigel. Hij wist bijna zeker dat Kim hem wat deed als die te laat kwam. De standaard smoesen zouden ook niet werken want hij was 99 van de 100x optijd en de vorige keer ging het ook al mis. Stukje bij beetje schoof die vooruit. Op dit moment had die spijt van ze actie, maar de leuke tijd die die er had gehad was het waart. Dan werd het hoogswaarschijnlijk maar weer ruzie. Dit keer had die het er voor over. Voor de zekerheid besloot die om Kim te appen dat die later kwam. Hoi, lieverd. Het werk loopt uit, dus ben later. Ik probeer er zo snel mogelijk te zij. X
Gevolg door het volgende bericht. Was weer fijn om jullie te zien. Ik kom snel weer langs. Love you.
===================================
Noa Schilders

Eindelijk thuis! Met een zucht laat ze zich op de bank ploffen. Geen Joel te bekennen. Eigenlijk was ze er wel blij mee anders had ze hem er meteen mee moeten conviteren. Geheel de dag had het er de dwars gezeten. Wh?, was de grooste vraag. Ze stond op om vervolgens weer te gaan zitten. Ze had geen zin om te koken en zou Joel wel vragen of die wat uit ze werk wou gaan halen of het werd thuisbezorgd.nl. Heey. Zou jij langs de snackbar willen? Ik heb geen zin om te koken of moet ik wat bestellen? -xxx-
===================================
Kim Jacobsen

Voor de school stond Kim te wachten samen met Nigel en Stefan. Ze zuchtte geergerd toen ze haar mobieltje hoorde gaan. Daan kwam de laatste tijd veel vaker te laat. Eigenlijk sinds dat Sammy geboren was. Het zou haar dan ook niks verbazen als het Daan was om te smsen dat hij weer 'tot laat moest werken', 'in de file stond' of 'een lekke band had.' Ze zuchtte dan ook geergerd toen ze nog gelijk had ook. Ze zou het eens anders aan gaan pakken. Ze zou er niets over zeggen, geen sms tergu sturen, helemaal niks. "Daan komt iets later, zullen wij anders maar vast naar binnen gaan? Dan zien we hem dalijk binnen wel. Laat hem maar even cenken dat we gewoon al in gesprek zijn. Dan leert hij dat te laat komen en de smesjes misschien eindelijk af." Zei ze. De twee stemden in. Al snel zaten ze dan ook in Stefans lokaal te wachten.
===================================
Joel Ruijters

Joel keek op zijn horloge. Nog drie kwartier, dan kon hij eindelijk naar huis. De tijd kroop voorbij. Normaal praatte hij voluit met Evelyn, maar nu had hij niks te zeggen. Als zij begon te kletsen duurde het even voor hij het hoorde. Er gebeurde ook nog eens niks. Ja, behalve die drie valse meldingen. Voor de zoveelste keer die dag haalde hij zijn portomonnee tevoorschijn en keek naar de foto die hij zorgvuldig in zijn portomonee hield. Hij hoorde zijn mobiel en keek naar het smsje. Ik kook vanavond. Dont worry. :-)
===================================
Kylian Santegoeds

Kylian had zijn twee honden buiten in een geimproviseerde kooi gezet met een bakvoer en een bak water. Hij moest wel, want hij moest werken. Hij ging de honden niet binnen in een veel te kleine kooi zetten met zulk goed weer. Kylian was te laat geweest op zijn werk. De honden hadden ook zo zielig gepiept toen hij weg ging, dat het wel even duurde voor hij echt weg was. Ondertussen was hij in het ziekenhuis en stond geschminkt als clown inzijn kleedkamer. Hij zette zijn mobiel uit en liep de kleedkamer uit. In zijn veel te grote schoenen liep hij naar de speciale afdeling waar ongeneeslijk zieke kinderen lagen, net zoals Esmees zusje. Het leek wel steeds beter met haar te gaan. De etter die langs haar lag leek ook al een stuk beter te zijn geworden. Hij liep de goede gang op. "Ja, dat meisje van Harrods bedoel ik." Hoorde hij de ene arts zeggen."Ach, is er echt niets wat je voor haar kunt doen? Het is zo'n schat van eenmeid." Zuchtte de verpleger treurig. Dearts schudde zijn hoofd. "Nee, helaas. Niets lijkt te werken." Kylian beet op zijn lip. "Jullie mogen niet opgeven. Marissa is een harde, een vechter. Als een van die kinderen hier weer overheen komt, is zij het wel." Snauwde hij het groepje mensn toe. "Ook al heb ik geen kennis van jullie vak. Mensenkennis heb ik wel." Zei hijen liep vervolgens wat boos de kamer van de kinderen in, waar het deze keer andersom was. De kinderen probeerden hem vrolijk te krijgen en dat lukte al snel. Hij kon niet lang boos blijven als hij bij deze kinderen was. Al snel waren de rollen alweer omgedraaid en maakte hij de kinderen weer aan het lachen
===================================
Nigel Schilders

"Alweer?", klaagde Nigel bij het horen van de mededeling van ze moeder. "Als pa toch later komt kunnen we net zo goed gaan. Die komt toch niet meer." en met die woorden wou die net een sigaret opsteken tot werd besloten dat ze maar alvast naar binnen zouden gaan. Als een hondje achter ze baasje liep die achter ze moeder en oom/mentor aan. Nigel plofte op een stoel neer. Hij tikte irritant op de tafel en keek naar de klok. Hoelang ging dit duren? hij wou nog naar buiten vanavond.
==================================
Daan Schilders

Geen smsje, geen belletje niks kreeg die terug. Daan zag de bui al hangen. Kim had er genoeg van en dit was een boodschap. Misschien verdiende die het ook. Hij besloot om de afslag te nemen en binnen door te rijden. Was normaal wel langer maar in de file blijven staan had ok geen zin. Met een beetje geluk waren ze dan nog niet zo lang bezig. Dik een half uur te laat klopte die aan op het lokaal en liep voorzichtig naar binnen. "sorry dat ik zo laat ben, ik kon niet eerder weg. heb ik wat gemist?"
===================================
Noa Schilders

Noa had de tv aangezet en keek naar een film. Dekentje je erbij en een kopje thee. Ze voelde zich nog steeds niet best. Ze hoorde het sms-geluidje van de telefoon. Fijn, Joel zou koken. Aan de ene kant was ze er blij mee maar aan de andere kant zag ze het als goedmakkertje. Hier kwam die niet zo makkelijk mee weg. Ze pakte de telefoon van tafel en stuurde een berichtje terug. Top! Je moet wel nog even boodschappen doen, want er is niks in huis. See you soon. Ze verstuurde het smsje en keek weer naar de tv al zal ze zo eerder in slaap sussen.
===================================
Elise Bakker

"Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, o vrolijk. Ik ben behoorlijk vrolijk, zo vrolijk was ik nooit." Elise stond te zingen en te koken. Sean, die net thuis kwam, keek er verbaasd aan. "Alles goed, mam?" Elise knikte. "Top. Als je vader thuis is leg ik je wel uit wat er aan de hand is." Ze hoorde de zoon een oke?!? moppelen en zag hem toen naar boven lopen om ze spullen op te ruimen. Vrolijk zingend ging ze verder met koken, dit keer meezingend met de radio die ze had aangezet.
===================================
Esmé Harrods

Esmé beet zachtjes op haar lip, ze was Ronald op dit moment een beetje zat. Hij bleef maar zeuren over zijn werk en daar was ze helemaal niet in geïnteresseerd. Niet op dit moment in ieder geval, misschien moest ze maar eens op bezoek gaan bij haar zusje. Het was al een week geleden en nu had ze toch tijd. "Ronald, ik ga mijn zusje opzoeken." Ze zei het gewoon door hem heen en pakte haar jas, daarna opende ze de deur en liep ze naar buiten. Niet veel later stopte ze bij het ziekenhuis en stapte ze uit de auto. Ze haalde diep adem en keek naar het ziekenhuis, ze had het al veel te vaak gezien. Ze schudde haar hoofd en liep naar binnen en ze haalde een hand door haar bruine haar. Ze ging naar de kamer waar haar zusje lag, ze hoorde het gelach van kinderen en glimlachte even. Ze was blij dat Marissa nog steeds kon lachen, haar zusje was een echte vechter. Ze zuchtte eventjes en liep, toen de kamer in en zag haar zusje recht op in bed zitten. "Essie," riep haar zusje vrolijk, toen haar kleine oogjes op haar terecht kwamen. Ze zag gelijk waarom de kinderen lachte, er was net een clown aan het werk om ze aan het lachen te maken. Ze liep naar haar zusje toe en omhelsde het kleine meisje. "Rissa," zei ze met een glimlach en ze keek naar het meisje en drukte een kus op haar voorhoofd. "Hoe voel je je?" Vroeg ze toen en ze keek haar zusje aan. "Goed, ik voel mij vrolijk." Marissa had een grote glimlach op haar gezicht en daar was ze wel blij om.
==================================
Nathan McBrown

Nathan was onderweg naar huis, hij had heel wat karateklasjes gehad vandaag en was blij dat hij weer naar huis ging. Hij was al die gillende kinderen nu wel zat, hij keek naar de mensen die over straat liepen of met de fiets over de straat reden. Hij kwam uiteindelijk aan bij zijn huis en reed de auto het pad op. Hij stapte uit de auto en deed die op slot, daarna haalde hij een hand door zijn haar en liep hij naar de voordeur. Hij opende de deur en zuchtte eventjes. Daarna liep hij naar de woonkamer en zag hij een wel erg vrolijke Elise. "Jij staat vast te popelen om te vertellen waarom je zo vrolijk bent," zei hij met een kleine glimlach tegen zijn vrouw en hij keek haar eventjes aan. Hij zette zijn tas in een hoek neer, die zou hij zo wel opruimen.

.

Elise keek op toen ze een deur hoorde open en dicht gaan en duidelijk een auto het pad had horen oprijden. Dat was vast en zeker Nathan. Ja hoor, niet veel later kwam de man binnenlopen. "Haay!",begroette ze hem. Elise keek hem nep verbaasd aan. "Ik, vrolijk? Hoe kom je daar nou bij." Ze glimlachte even. "Ik vertel het tijdens het eten. Het is bijna klaar. Wil jij Sean even roepen?" Ze keek naar de tas die nog in de hoek stond. "En wil je alstublieft meteen je tas opruimen?!?"

Kim Jacobsen

Kim keek Nigel eventjes aan en keek vervolgens met een schuin oog naar Stefan, die met opgetrokken wenkbrauwen naar hun gesprek luisterde. "Daar hebben we het later wel over Nigel. We zijn hier nu om jou." zei ze tegen haar zoon. Met grote ogen keek Kim haar zoontje aan toen hij een sigaret op wilde steken en pakte het pakje af. "Sinds wanneer rook jij?" vroeg ze verbaasd aan Nigel. Ze had hem nog nooit zien roken. "Roken is slecht voor je. Daardoor ga je eerder dood." zei ze. Ze namen binnen plaats. Geduldig wachtte Kim tot Daan er was en toen hij binnen was zei ze: we kunnen eindelijk beginnen. Ze praatte wel gewoon recht door Daan heen, alsof het hem verboen was om te praten. Ze hoefde hem ook even helemaal niet te horen of te zien.


Joel Ruijters

Joel zuchtte toen hij uiteindelijk naar de supermarkt reed om daar de spullen te halen voor Noas lievelingsgerecht. Italiaanse pasta. Dat vond ze lekker, wist hij. Hij zou ook zelf een lekker toetje maken. Maar het moest wel gezond zijn. Niet voor Noa, maar voor de baby's. Voor Noa natuurlijk ook wel. Hij zou dan ook lekker een ijstoetje met zelfgemaakte appelmoes pakken, dat zou ze vast lekker vinden. Hij rekende alles af bij de kassa, waar hij natuurlijk weer de echo foto zag. Glimlachend reed hij naar huis. Al snel was hij binnen. "Hoi." groette hij Noa vrolijk. "Ik zal meteen beginnen aan het eten." zei hij en glimlachte naar zijn vriendin. Hij was een stuk vrolijker. Evelyn had hem echt op weten te vrolijken.


Kylian Santegoeds

"Essie", hoorde hij het meisje achter hem roepen. Hij stond toevallig net met zijn rug naar haar toe. Onder de laag schmink op zijn gezicht was zijn gezicht knalrood geworden. Nee, Esmé mocht hem hier absoluut niet zien. Niet als clown zijnde in ieder geval. Hij beet op zijn lip. Al helemaal nu niet. Hij wilde haar niet zien. Haar niet verdrietig zien. Zou ze al weten dat de dokters Marissa op hadden gegeven? Met gebaren en handelingen maakte hij de kinderen verder aan het lachen. Als hij zou praten zou Esmé hem horen. Dan zou ze weten dat hij hier was. Dan zou ze weten wat hij hier altijd deed. Hij schaamde zich er niet voor, maar hij wilde gewoon niet dat andere dit van hem wisten. Hij bleef zorgvuldig met zijn rug naar haar staan.

Nathan McBrown

"Hoi," begroette hij Elise lichtelijk geamuseerd toe. Nathan kon zo zien dat zijn vrouw heel vrolijk was, wat ze ook tegen hem zei. Hij haalde een hand door zijn haar en keek rustig naar de vrolijke vrouw voor hem. "Ja je bent vrolijk, ik ken je goed genoeg om dat te kunnen zien." Hij grijnsde lichtjes naar haar, maar knikte toen. Onder het eten vertellen was goed voor hem. Hij zuchtte eventjes, maar greep toen zijn tas van de vloer af en daarna liep hij daarmee naar boven toe. Hij zette de tas aan zijn kant van het bed en daarna liep hij de kamer weer uit. Hij liep naar de kamer van Sean en bonsde op de deur. "We gaan eten, kom je naar beneden?" Vroeg hij met een lichte glimlach tegen de dichte deur. Hij zou niet zo maar naar binnen gaan, daarna ging hij weer naar beneden. "Hij komt er zo aan," zei hij met een glimlach tegen Elise en daarna ging hij zitten. Hij was benieuwd wat ze te vertellen had.

Esmé Harrods

Esmé hoorde de kinderen lachen, die werden door de clown aan het lachen gemaakt. Ze vond het vreemd, dat de clown niet kon praten. "Hij is grappig, he Essie?" Hoorde ze haar zusje vragen en ze draaide zich weer om naar haar kleine zusje en glimlachte lichtjes. "Dat weet ik niet, daarvoor moet ik nog even langer naar hem kijken." Ze haalde een hand door haar haar en ging bij haar zusje op het bed zitten. Ze zag een van de dokters naar haar gebaren en ze glimlachte eventjes. "Ik ben zo terug," zei ze zachtjes tegen haar zusje. Daarna liep ze naar de dokter toe, die haar begon uit te leggen dat ze niks meer voor haar zusje konden doen, dat niets voor haar zusje bleek te werken. Ze beet zachtjes op haar lip, zouden haar ouders dit al weten? Vast nog niet, die gingen altijd in de avond op bezoek. Ze kon natuurlijk niet laten zien aan haar zusje dat ze verdrietig was. Ze zette een glimlach op haar gezicht, toen ze weer terug naar Marissa liep. "Alles goed?" Hoorde ze het kleine meisje vragen en ze knikte eventjes. "Ja hoor Rissa, alles is goed. Wat heb je vandaag allemaal gedaan?" Marissa begon gelijk enthousiast te vertellen over een mooie tekening die ze had gemaakt.

Kylian Santegoeds

Kylian keek op toen Esmé de kamer weer verliet en keek Marissa eventjes aan. Hij wist dat Marissa wist dat hij Kylian was. Hij beet op zijn lip. Vanuit het raam zag hij de dokter met Esmé in gesprek. Ze kon beter niet meer binnen komen. De kinderen waren een soort antenne. Die hadden altijd in de gaten hoe iemand zich voelde. Toen Esmé weer terug de kamer in kwam deed hij zijn best opnieuw. Zo zou zij hem niet kunnen zien. Hij beet op zijn lip. Hij hoorde het gesprek tussen Esmé en Marissa. Een van de kinderen vroeg wat er was. "Ik lette gewoon eventjes niet op." zei hij tegen de jongen. Hij drukte op zijn bloem waar een beetje water uit spoot en bij de jongen in zijn gezicht terecht kwam. "En jij ook niet." zei hij, waardoor hijzelf, maar ook de kinderen moesten lachen. Kylian had wel een nagemaakte lach.

Nigel Schilders

"we kunnen het ook over papa gaan hebben hoor. No problem!" Maak hem het hem wat uit. Liever dat het over ze vader ging dan over hem.
"Heey! Mam, geef me peuken terug!" Hij haalde ze schouders op. "gaat je nikd aan. Ohh, wat erg! We gaan toch allemaal een keer dood." De woorden van Kim hadden totaal geen invloed op hem. Eindelijk kwam Daan ook eens aankaken. "Gezellig! Waar gaan we het over hebben." Hkn wreef in ze handen alsof het iets heel vermakelijks was.


Noa Schilders


Noa schrok wakker toen ze een stem gedag hoorde zeggen. Ze ging overeibd zitten en moppelde een groet terug. Waar Joel heel vrolijk deed was zei nog steeds boos. Hoe kon die zo vrolijk zijn? Ze knikte en antwoorde: "prima. Doe rustig aan, ik heb toch nog niet echt honger."
Ze stond op om een glas drinken te pakken. "Wil je ook wat?", vroeg ze aan Joel. Ze ging aan de keuken tafel zitten. "joel. Zeg eens eerlijk. Waar zijn de echo foto's gebleven?"


Elise Bakker

Elise grijnsde. "Oke! Dat is waar. Volgens mij ben ik ook te overduidelijk vrplijk, maar ik heb ook gewoon reden om vrolijk te zijn." Ze zag Nate naar boveb lopen om ze tas op te ruimen en hun zoon te gaan roepen. Al wnel hoorde ze hem weer benen. Ze knikte als bevestiging dat ze gem gad gehoord. Net op het moment dat ze het eten op tafel zette schoof Sean aan. "precies optijd. Eet smakelijk!" Ze sloeg een zucht. "oke, ik zal het meteen maar vertellen. Ik mag proef komeb draaien bij de psz. Ik veb erg ebthousiast over alles en ik blijf deels werkeb voor het modeblad."

Stefan Bakker

"Nee, Nig, je krijgt je sigaretten niet terug. Als je dit koopt met je zakgeld, dan zet ik je zakgeld stop." hoorde hij Kim tegen Nigel zeggen. Hij glimlachte eventjes. Hij had ook niet geweten dat Nigel rookte, maar raar vond hij het niet. Zijn vrienden rookten ook bijna allemaal. Hij keek naar Daan die binnen kwam en vervolgens naar Kim. Dit ging niet goed. Die twee gingen dalijk nog eens knallende ruzie krijgen. "We zijn hier, Nigel, om het eens over jou te hebben. ik heb hier zijn rapport van de brugklas." zei hij en legde het ene rapport met allemaal goede cijfers open. "En hier die van afgelopen keer. Die hebben jullie al lang bekeken natuurlijk." zei hij en legde het tweede rapport met alleen maar rode cijfertjes open. "In de brugklas was Nigel een uitmuntende leerling. Een slimmere knul bestond er niet. De jaren daarna is hij steeds minder zijn best gaan doen. Vooral Engels is enorm achteruit gegaan. Vaak genoeg wordt Nigel de klas uit gestuurd. Hij is, zoals jullie weten, zelfs al eens geschorst geweest door zijn streken. Nigel, je moet echt uit gaan kijken met wat je allemaal doet in de klas, anders sturen ze je dalijk nog van school af hier." zei hij tegen de jongen en keek hem doordringend aan.


Joel Ruijters

Joel pakte de spullen uit en begon al aan het eten. Joel schudde zijn hoofd. "Nee, ik hoef geen drinken." zei hij. Hij keek op toen hij Noa's vraag hoorde. De echofoto's? Aan haar vraag te horen had Noa het dus niet voor hem neer gelegd. "Die heb ik in mijn portomonee gestopt. Ik dacht dat je ze voor mij neer had gelegd." zei hij tegen haar en keek haar aan. Hij keek haar even aan en schudde toen zijn hoofd. "Je dacht toch zeker niet dat ik die foto's weg zou gooien of verscheuren?" vroeg hij toen boos aan haar.

Noa Schilders

Noa knikte. Ze schonk alleen voor zichzelf drinken in en ging toen zitten.
Noa schudde de hoofd. "nee. Ze moeten uit me tas zijn gevallen." Noa keek naar de schoenen en voelde tranen achter de ogen prikken. Sjit! Joel had helemaal geen slechte bedoelingen gehad en zei dacht meteen het ergste. Ze kon zichzelf wel voor de kop slaan. "dat dacht ik wel. Je reageerde gister best negatief. Ik was bang dat je niks met de tweeling te maken wou hebben en daarom... Sorry! Het spijt me echt. Ik had je er eerlijk naar moeten vragen inplaats van meteen te veroordelen. Mijn twijfels namen de overhand."



Nigel Schilders

"Godver!",vloekte die binnensmonds. Daar gingen de sigaretten.
Nu ze moeder en straks ze vader er van wisten en hem een flinke huisadress aan de broek hing kon die roken wel vergeten. "ik heb ze gekregen!" Nigel luisterde wat Stef te melden had. "Wat hebben me cijfers uit de eerste hier mee te maken?"
Nigel haalde ze schouders op. "Wat zeuren jullue nou?!? Ik ga toch over. En die schorsing was niet mijn schuld. Zijn we klaar?"

Daan Schilders

Daan knikte. "De rapporten die wij tot voorheen nooit hebben gezien" Daan schudde ze hoofd en keek ze zoon aan die wou vertrekken. "oh, dus zo denk jij erover. Waar ben je nou mee bezig? War denk je hiermee te berijken? Slechte cijfers, schorsing, je wordt bijna can school gestuurd. Als je zo door gaat zit je de rest van je leven achter de kasaa bij de appie. Wil je dat dan? Nig, denk eens na waarmee je bezig bent." Maar ih kreeg feeb reactie terug alleen twee schouders die werden opgehaald.

Jason

In de ene hand een ijsje en de ander samen gevlochten liepen ze naar de uitgang van de dierentuin. Jason had mooie kiekjes vast gelegd tijdens hun uitstapje. Iets wat die gewoon leuk vond om te doen en vaak nog mooi en goed resultaat opleverde ook.
"Nog een laatste foto.', zei die tegen Alyssa en hield de camera hoog om een foto te maken. Hij grijnsde en keek er aan. "Heb je je vermaakt vandaag?" Hij hoopte van wel want het was immers haar vrije dag. Langzaam aan liep die verder. "Zullen we Kyra en Ryan ff bellen of ze al onderweg zijn?!? Straks zijn we veelte vroeg bij het restaurant."

Esmé Harrods

Esmé keek naar haar zusje, ze had besloten om gewoon vrolijk te doen. Ze zou vanavond wel met haar ouders bellen om er over te praten, haar zusje was sterk. Ze zou wel beter worden, zelfs al konden die dokters niks doen. Dan werd Marissa wel uit zichzelf beter, daar was ze sterk genoeg voor. "Zullen we een spelletje doen?" Marissa stem klonk vrolijk en ze schudde de gedachten weg. Ze grijnsde lichtjes naar haar zusje en knikte toen. "Kies jij maar uit," zei ze met een glimlach. Het was Marissa tenslotte die een spelletje wou doen. Dus dan was ze Marissa ook uit laten kiezen. Ze keek toe, hoe haar zusje vrolijk tussen de spelletjes die naast haar bed lagen zocht. "Mensergerjeniet," hoorde ze het meisje zeggen, terwijl het spel omhoog werd gehouden. Ze schudde haar hoofd eventjes, maar ging er toen toch mee akkoord. Ze begonnen het spel klaar te zetten, terwijl achter haar de kinderen nog steeds om de clown lachte.

Nathan McBrown

"Ja je bent heel overduidelijk vrolijk," zei Nathan met een lichte glimlach. Het maakte hem natuurlijk niks uit, een vrolijke Elise was altijd veel beter dan een boze Elise. Ja, hij had zijn vrouw veel liever vrolijk zoals nu. Hij keek op, toen Sean aanschoof aan tafel. Precies op tijd, want Elise had net het eten op tafel gezet. "Eet smakelijk," zei hij tegen de twee. Ondertussen wachtte hij geduldig op wat Elise hen te vertellen had. Het moest wel goed nieuws zijn, anders was ze gewoon nooit zo vrolijk. Toen het nieuws dan ook eindelijk kwam, verscheen er een glimlach op zijn gezicht. "Dat is mooi," zei hij tegen haar. Hij was echt heel blij voor haar, hij wist dat ze dat heel graag wou.

Alyssa Nicols

Alyssa had een ijsje in haar hand en ze glimlachte lichtjes, het was een fantastische dag geweest en ze moesten nog steeds uit eten. Dat zou ook wel gezellig worden, gewoon gezellig met Jason, Ryan en haar nichtje uit eten. Ze focuste zich op Jason en grijnsde lichtjes, toen hij nog een foto wou maken. "Nou vooruit dan, maar dat is echt de laatste." Zei ze lachend tegen haar vriend. Het was gelukkig een mooie dag geweest en het had tenminste niet geregend. "Ik heb me heel erg vermaakt vandaag en jij?" Het was gewoon een geweldige dag geweest, het was lang geleden dat ze naar de dierentuin was geweest en daar gewoon rond lopen was leuk geweest. "Ja laten we ze maar eventjes bellen, hoe laat is het eigenlijk?" Ze hadden om zeven uur afgesproken bij het restaurant en ze moesten maar niet te laat komen. Dat stond niet zo heel erg netjes.

Kylian Santegoeds

Kylian kon het aan Esmés stemmen horen. De dokters hadden het haar verteld. Hij schudde zijn hoofd even. Hij moest zich nou niet laten afleiden. Hij was hier verdorie aan het werk. Esmé mocht hier nu niet eens zijn. Het was geen bezoekuur. Een van de kinderen zag een punt uit zijn mouw steken dus hij stak zijn arm uit. Het jongetje trok aan de punt en haalde een zakdoek tevoorschijn. En nog een, en nog een. Een hele sliert. Kylian deed alsof hij op zijn horloge keek en begon te fluiten om aan te tonen dat het wel heel lang duurt. Eindelijk was de laatste akdoek uit zijn mouw en viel alles op een hoopje op de grond. Hij begon de zakdoeken een voor een op te rapen, weer fluitend en gooide ze omstebeurt op de bedden van de kinderen, die ze net zo vlug weer op de grond gooide, zodat hij weer opnieuw moest beginnen.

Elise Bakker

Elise grijnsde. "Beter dan stront chagrijnig. Blijkbaar is het nog aanstekelijk ook want jullie kwamen beide blij binnen." Haha, nu voelde ze zich het zonnetje in huis. Niet veel later zaten ze met ze drietjes aan tafel. Elise onthulde het grote nieuws. Ze knikte. "Ik ben echt heel blij. Nu kan ik twee dingen doen die ik leuk vind. Nooit gedacht dat ik ooit nog terug de pedagogische kant in zal gaan."

(Elise zou ooit vrijwilligerswerk hebben gedaan met gehandicapte)



Jason

Jason grijnsde. "oke! Oke! Ik berg de camera na deze op en zal vanavond tijdens het eten alleen nog een groepsfoto maken." "1,2,3! Cheese!" Hij schoot de foto en borg de camera zoals beloofd op.
Jason glimlachtte. "Ik ben blij dat je je vermaakt heb. Het was tenslotte jouw dag en ik heb me zeker ook vermaakt." Jason knikte en haalde ze telefoon uit ze broekzak. "Het is 18.15, maar we zijn er nog niet." Ondertussen zocht die het juiste nummer en belde.

Joel Ruijters

Joel keek Noa aan. Hij legde de spullen waar hij mee bezig was even neer. "Vind je het gek, Noa? Ik hoor ineens dat ik vader word. Wat verwacht je dan?" vroeg hij aan Noa. Joel schudde zijn hoofd en draaide zich om, terwijl hij nijdig verder ging aan het eten. Hij snapte dat zijn reactie niet de reactie was waar Noa op gehoopt had, maar hij dacht dat zij het wel zou snappen. Blijkbaar niet dus.

Noa Schilders

Noa schudde de hoofd. "Nee, het verbaasd me niet. Achteraf gezien had ik het kunnen weten." Ook al sprak ze tegen ze rug ze wou het uitleggem. "Toen ik je het vertelde leek alles in me hoofd perfect. Ik had er niet aangedacht dat je er van zou schrikken en het een eng idee vind. Ik ben niet boos alleen een klein beetje teleurgestelt. Ik had gehoopt dat je even blij was als ik." Ze stond op en ging naast hem in de keuken " staan. "ik zal nooit meer aan je twijfelen en weet zeker dat je een goede vader wordt. Samen komen we er uit en worden we een gelukkig gezinnetje."

Joel Ruijters

"Je kent mijn achtergrond toch? Je weet wat ik vroeger meegemaakt heb. Dan verwacht je nog steeds dat ik alles in een keer accepteer?" vroeg hij. Nog iemand kwijt raken zoals hij dat toen had gedaan, wilde hij absoluut niet. Hij was ook altijd juist bang geweest om kinderen te krijgen, wat nou als hij die op dezelfde manier zou verliezen als hij zijn zusje verloren was? Joel keek zijn vriendin aan. "Teleurgesteld in wat? In mijn reactie? Of dat jij er geen rekening mee gehouden had hoe ik nog meer kon reageren?" vroeg hij haar. Hij had zo'n goed gevoel gehad toen hij van werk naar huis reed, dat was nu weer helemaal weg.


Stefan Bakker Nicols

Stefan keek van Nigel naar Daan, die het blijkbaar niet met elkaar eens waren en vervolgens naar Kim, die lijkbleek geworden was bij het horen over de schorsing en de kans dat Nigel van school gestuurd zou worden. "Nigel, ik heb je al vaak genoeg een kans gegeven om meer je best te doen, op te letten en minder te spijbelen. Meer kan ik niet meer voor je doen. "Wanneer is hij geschorst geweest?" hoorde hij Kim vragen Stefan keek haar aan. "Vijf weken geleden heeft hij een schorsing gehad voor twee weken, dus tien schooldagen." zei hij tegen Kim

Esmé Harrods

"Ik ben geel," hoorde Esmé haar zusje enthousiast zeggen en ze glimlachte lichtjes. Dat mocht wel van haar, zij zou wel blauw spelen. Ze pakte de blauwe pionnetjes, terwijl Marissa de gele pionnetjes pakte. Ze keek weer even naar de clown, de houding deed haar aan iemand denken en ze fronste eventjes. Hij was nog steeds bezig met de kinderen en stond met zijn rug naar haar toe en ze schudde haar hoofd. Haar ogen gleden weer naar het bord en ze beet zachtjes op haar lip. "Weet je," begon Marissa zachtjes en ze keek naar haar zusje. "Misschien wil Kylian ook wel mee doen." Ging haar zusje, toen zachtjes verder. Meteen keek ze weer naar de clown. Nee! Dat kon niet! Of toch wel? Een manier om het uit te zoeken. "Kylian," zei ze verbaasd, nou kijken hoe meneer de clown daar op zou reageren.

Nathan McBrown

Nathan grijnsde eventjes, het was inderdaad beter dan chagrijnig. "Nou ik kwam niet vrolijk van mijn werk vandaan, maar jou vrolijkheid is inderdaad aanstekelijk." Hij glimlachte, hij vond het alleen maar fijn dat het goed ging en dat ze kon doen wat ze wilde qua werk. "Zo lang je je maar niet gaat overwerken vind ik het goed. Ben echt heel blij voor je," zei hij met een glimlach. Hij begon eten op zijn bord te scheppen en keek even naar Elise.

Alyssa Nicols

Alyssa schudde haar hoofd eventjes, toen Jason over een groepsfoto begon voor vanavond. "Goed, maar alleen een groepsfoto." Ze grijnsde lichtjes en glimlachte toen voor de foto. Daarna borg hij inderdaad de camera op en ze glimlachte lichtjes. Ze drukte en kus op de wang van haar vriend en daarna liepen ze weer verder richting de auto. "Ik ben ook blij dat jij je hebt vermaakt," zei ze tegen haar vriend. Ze had het echt gewoon leuk gevonden. "Dat is waar, we zijn er nog niet. Alleen we komen waarschijnlijk wel gewoon op tijd." Daarna hield ze haar mond, want ze merkte dat haar vriend de telefoon aan zijn oor had gezet en ze zou wel stil zijn als hij aan het bellen was.

Kyra Santegoeds

Kyra haalde een hand door haar haar, het huis dat ze gezien hadden was wel mooi geweest. Ze moesten er natuurlijk nog wat beter over praten, maar zij had het in ieder geval een leuk huis gevonden. Nu waren ze weer even thuis voor ze uit eten gingen. Ze was zich nu al vast aan het omkleden, ze had al een ander shirtje aangetrokken. Alleen was ze nu op zoek naar een broek die er bij paste. Ze hoorde haar mobieltje gaan en liep naar haar nachtkastje, waar haar mobieltje op lag. Ze zag dat Jason belde en glimlachte lichtjes, ze drukte op het groene telefoontje en zette haar mobiel aan haar oor. "Hey Jason, hoe gaat het er mee?" Vroeg ze en ze wachtte op antwoordt, terwijl ze verder keek naar een broek.

Kylian Santegoeds

Kylian was nog steeds bezig met de kinderen vermaken door de zakdoekjes die op de grond lagen op te rapen. Er gleden een paar zweetdruppels over zijn gezicht. Niet omdat het vermaken van de kinderen zo vermoeiend was, maar omdat hij zijn uiterste best deed zodat Esme hem niet zou herkennen. Bij iedere stap die hij zette en ieder dingetje dat hij deed, dacht hij; shit, nou heeft ze me door. Het werd pas erg toen hij zijn naam hoorde noemen. Een fractie van een seconde verstijfde hij. Hij kuchte een paar keer om zijn stem weer goed te krijgen en ging toen gewoon door. Nee, hij had het zich verbeeld. Ze had zijn naam niet gezegd. Ze had het niet door. Kylian keek even om, om te zien of Esme en Marissa nog steeds een spelletje aan het doen waren. Even had Kylian oogcontact met Esme. Hij slikte en draaide accuut weer om en ging zo snel mogelijk en op een gewone manier verder met de kinderen. Nu had ze hem gezien. Dalijk zou het schelden beginnen. Ja, ze zou hem vast hier, voor de ogen van alle kinderen, gaan uitschelden voor slome zak die belangrijke dingen voor haar verzweeg. De ergste beelden draaide al door zijn hoofd heen.

Daan Schilders

Daan knikte. "Ik wil Nigel's gedrag niet goedspreken en keur het ook totaal af. Maar juist als je zegt dat ze hun gedrag moeten veranderen gaan ze door. Niks tegen jou hoor Stef, maar zo was ik zelf ook. Maar het gaat niet om mij maar om Nigel. Ik heb me diploma's al en alles."
Daan hoorde waarneer de schorsing was geweest. Hij keek van Stef, naar Nigel naar Kim.
"En waarom weten wij daar niks vanaf?" Gen brief, telefoontje niks. Of had Nigel die
onderschept?

Elise Bakkker

"Dat bedoel ik. Ik vrolijk iedereen gewoon op. Chagrijnig zijn, boos zijn is slecht voor je. Wordt je oud en gerippelt van." Ze grijnsdde even. "En nou niet beledigd zijn, want ik noemde je niet oud." Elise glimlachtte. "Doe ik niet! De werkijden zijn van 8 tot 4 en dan heb je twee groepen op een dag. Dan heb ik tijd genoeg om een stuk te schrijven voor het modeblad. Maak je geen zorgen." Elise wachtte tot dat Nathan had opgeschept en schepte toen zelf op. "Hoe was je dag?",vroeg ze daarna aan Nathan.

Jason

Jason zuchtte. "Oke, alleen een groepsfoto. Al moet je nichtje er tegen kunnen met de modellenwerk. Lijkt me raar als je model bent en dan een hekel hebt aan foto's nemen."
Hij gaf er een kusje terug en liep samen met der naar de auto. "Ik vermaak me wel hoor. Als jij het maar leuk had, dat was het belangrijkste." Jason knikte. Net dat die op Alyssa wouu antwoorden hoorde die Kyra aan de andere kant van de lijn. "Hoi! Wacht even ik ze je op de speaker." Hij drukte op een knopje en sprak toen verder. "Prima. We hebben ons vermaakt in de dierentuin en lopen nu met een ijsje in de hand richting de auto. Uhh, ik belde om te vragen of jullie al onderweg zijn. Anders zijn wij straks te vroeg bij het restaurant. Al zijn we er nog niet."

Noa Schilders

Noa sloeg een zucht. "Ik weet wat je heb mee gemaakt, ik ken je ondertussen langer dan 10 jaar. We delen samen een gehele geschiedenis. Remember you, dat ik de eerste tijd niet bij je langs kon komen omdat anders je moeder in huilen uitbarst omdat ze dag dat ik Kimberley was." Noa schudde de hoofd. "Ik kan mezelf wel voor me kop slaan. Ik voel me nu echt een egoist. Ik dacht alleen aan mezelf. Als ik had geweten dat dit meespeelde had ik het heel anders aangepakt. Nu ik begrijp waarom je zo reageerde kan ik je het geen eens kwalijk nemen. Als ik jou was geweest had ik het zelfde gedaan." Ze legde de foto die ze nogsteeds vast hield op het aanrecht. "Ik laat je wel even alleen."

Esmé Harrods

Esmé bleef naar de clown kijken, ze wachtte op een reactie. Ondertussen had Marissa gegooid, de gene die het hoogste gooide met de dobbelsteen mocht beginnen. "Jeej ik heb zes, Essie." de vrolijke stem drong door haar gedachten heen en ze glimlachte lichtjes. "Dan mag jij beginnen, Rissa. Meer dan zes kan ik toch niet gooien," zei ze. Ze zou haar zusje gewoon eerst laten gaan. Ondertussen hield zij nog steeds haar ogen op de rug op de clown gericht, die was verstijfd, toen ze zijn naam zei. Ze trok haar wenkbrauwen even op, waarom was Kylian hier? Opeens draaide hij zijn hoofd in hun richting en ze had oogcontact met hem. Nu wist ze zeker dat het Kylian was en slikte eventjes. Wat deed hij hier? "Wat doe jij hier?" vroeg ze een klein beetje verbaasd, ze beet zachtjes op haar lip.

Nathan McBrown

"Ja misschien blijft mijn gezicht dan boos kijkend staan," zei Nathan met een kleine grijns. Alleen oud en gerimpeld zou hij gewoon nooit worden. Hij haalde een hand door zijn haar. "Ik ben ook niet beledigd," zei hij met een kleine glimlach. Hij wist dat Elise het niet beledigend bedoelde en hij zuchtte eventjes. "Dat klinkt goed, dan raak je ook niet gauw overwerkt." Dan vond hij het niet erg dat ze twee banen had. Hij haalde zijn schouders op, toen Elise vroeg hoe zijn dag was. "Vermoeiend en ik heb even genoeg gillende kinderen gehoord," zei hij met een kleine grijns. Hij wou daar even niks meer mee te maken hebben.

Alyssa Nicols

Alyssa keek eventjes naar Jason en glimlachte lichtjes. "Ja alleen nog een groepsfoto." Voor de rest waren er vandaag wel genoeg foto's getrokken. Dat vond zij in ieder geval wel, ze hield wel van foto's. Alle herinneringen die ze er mee konden maken. "Kyra is er ook aan gewend, ze zal echt prachtig op de groepsfoto staan, maar je daar maar geen zorgen over." Ze grijnsde eventjes, toen Jason haar een kusje terug gaf. Ze haalde een hand door haar blonde haren en glimlachte lichtjes, toen hij zij dat hij zich vermaakt, zo lang zij zich maar vermaakte. "Nou dan hebben we ons beide vermaakt," zei ze met een glimlach. Ze glimlachte, toen hij de telefoon op speaker zette. "Hey Kyra," zei ze tegen haar nichtje, terwijl ze nog steeds naar de auto liepen.

Kyra Santegoeds

Kyra greep een broek uit de kast die leuk bij haar topje zou passen, ze legde haar mobiel op het bed. Ze trok haar broek aan en daarna pakte ze haar mobiel weer op. "Hey Alyssa," zei ze tegen haar nichtje, die natuurlijk bij Jason was. "Oh de dierentuin, wat leuk." Daar was zij zelf al heel lang niet geweest of een pretpark. Ze werd bijna altijd wel herkend door een fotograaf en op leuke dagen werd ze liever gewoon met rust gelaten. "We zijn nog niet onderweg, we gaan rond half zeven weg. Dan zijn we redelijk op tijd bij het restaurant." Ze haalde een hand door haar haar en greep daarna een sjaaltje uit de kast die goed bij haar outfit paste. Dit om de zuigzoen in haar nek te verbergen, die Ryan haar vanochtend had gegeven. Ze knoopte het sjaaltje rond haar nek en keek daarna weer naar de telefoon. "Ik weet niet of jullie er langer over moeten rijden, denk het wel toch? Als jullie van de dierentuin vandaan komen?" Vroeg ze en ze ging op het bed zitten en hield haar mobiel weer gewoon vast.

Elise Bakker

"Nate, hou op! Ik moet er niet aan denken. Dan ren ik hard weg." Ze grijnsde even. "Dat zeiden we tegen Shane altijd als die gek deed en het uur bijna zou vallen." Haar eigen ouders zeiden het ook altijd tegen haar en de broers toen ze klein waren.
Elise knikte. "Mooi zo." Elise knikte nogmaals. "Inderdaad, ik heb het goed voor elkaar. Nu komende week inwerken en hopen dat ze me aannemen." Elise keek Nathan aan. "Ah, waren ze zo erg? Ik zou dan maar geen peuter gaan doen, die gillen continu." Ze grijnsde erbij.

Jason

"De boodschap is duidelijk! Geen camera vanavond." Hij zou zich aan ze wordt houden. Hij zou niet expres gaan fotograferen om er te pesten en Kyra zou ook wel eens een avondje zonder paparazzi willen. Laat staan dat het vriendje van je nichtje er voor één ging spelen.
Jason grijnsde. "Haha, het boeit me eerder of jij er leuk opstaat. Kyra is een hele leuke mooie meid, maar ik ben in jouw geïnteresseerd. Ik bewerk Kyra wel met photoshop zodat jij leuker bent." Hij grijnsde even. Jason knikte op der antwoord dat ze zich beide hadden vermaakt.
"Ja, zeker! We hebben ons prima vermaakt. Aha, ik denk dat we dan ongeveer te gelijke tijd aankomen. We rijden er nog wel even over. Maar uhh, dan zien we jullie wel bij het restaurant."

Stefan Bakker Nicols

Stefan keek Daan even aan. "Nigel is niet zoals jij, Daan." zei hij tegen de man tegenover hem. "Als iemand begrepen word en een kans krijgt, dan veranderen ze eerder Daan. " zei hij tegen de jongen. Kinderen moest je vertrouwen geven, dan zou je het vanzelf krijgen. Zo had hij dat geleerd en bijna altijd, op een enkeling na, bleek dat ook gewoon te kloppen. "Er is een brief opgestuurd over de schorsing namens de directeur. De directeur zou bellen over de waarschuwing. Dat zou hij al lang moeten hebben gedaan. Zoiets mag ik niet bekend maken, dat moet allemaal heel officieel via de directeur. Ik kon er dan ook niet zomaar over beginnen." zei hij tegen de twee tegenover hem.


Joel Ruijters

Joel keek nog steeds Noas kant niet uit. Hij knikte kort toen Noa over zijn moeder begon. Natuurlijk wist hij dat nog goed. Zoiets herinnerde hij zich wel en zou hij ook nooit vergeten. "Wen er maar vast aan, Noa. Het zal overal invloed op blijven houden." zei hij. Hij knikte eventjes toen Noa zei dat ze hem even met rust zou laten. "Ik wil de echo foto's graag in mijn portomonee houden. Je hebt er vast meer toch?" vroeg hij aan Noa, nog voor ze de deur uit liep.


Kylian Santegoeds

Kylian verzamelde snel alle zakdoekjes en stopte ze weer zorgvuldig weg. Hopelijk liet Esme hem verder met rust, nu ze wist dat hij het was. Hij moest verder met zijn werk. Hij beet op zijn lip toen Esme weer tegen hem begon te praten. Hij sloot zijn ogen even. "Ik ben zo terug." zei hij tegen de kinderen en liep toen naar Esme toe. "Kom even mee." zei hij tegen haar en pakte haar pols vast. Bewust pakte hij haar hand niet vast. Dat zou alleen maar ongemakkelijk worden. Dat kon hij beter vermijden nu. Hij nam Esme mee naar de gang, waar de kinderen hem niet meer konden horen en ook niet konden zien. "Ik werk hier. Wat doe jij hier? Het is nog helemaal geen bezoekuur." zei hij tegen haar.


Ryan LaRosse

Ryan had gewoon nette kleren aangetrokken voor het etentje. Natuurlijk hield hij rekening met de fotografen. Ze kwamen dan wel Kyra opzoeken, maar ze wisten wie hij was. Ondertussen wisten ze ook dat hij samen met Kyra was. Iets wat vanmiddag alleen nog maar meer bevestigd was toen ze het mooie huis bezocht hadden. Al waren er niet heel erg veel foto's gemaakt gelukkig. Hij kwam de kamer in gelopen en zag Kyra bellen. "Is dat Alyssa of Jason? Zet hem anders op speeker." zei hij tegen zijn vriendin.

Daan Schilders

"Dat is waar, maar ik was ook geen lieverdje." Nigel:" Zie je, daar ligt het probleem! Ik lijk op me vader." Daan keek ze zoon aan. "Het probleem ligt bij jezelf, Nigel en jij alleen kan daar wat aan veranderen.' Daan knikte. "Klopt! Als men in gelooft en achter je staat verander je veel sneller." Daan trok een wenkbrauw op. "Ik snap het maar ik heb geen belletje gehad of een brief gezien. Moeten we ons 06 achterlaten zodat de directeur alsnog kan bellen?" Hij keek even naar Kim. Hoe gingen ze dit aanpakken?


Noa Schilders

Noa knikte. "Ik snap het. Nogmaals sorry dat ik je wantrouwde. Ik had er eerlijk naar moeten vragen in plaats van vooroordelen." Ze knikte nogmaals. "Prima! Ik hou de rest bij me." Ze liep richting de deur van de woonkamer. "Joel?!? Als je zorgen maakt om de tweeling kan ik om extra controles vragen. Ik zoek op wat ik wel en niet mag eten, eet gezonder en zal meer rusten en rustig aandoen. Maak je geen zorgen ze zijn gezond en dat blijven ze." Met deze laatste woorden liep ze naar boven. "Roep maar als het eten klaar is."

Nathan McBrown

Een kleine grijns speelde rond zijn lippen en hij haalde zijn schouders op. "Goed, goed ik hou wel op." Toch vond hij het erg leuk om haar aan zulke dingen te laten denken. Hij haalde een hand door zijn haar en nam een hap van zijn eten. "Ja dat kan wel kloppen." Hij herinnerde dat zich nog vaag. Hij keek haar aan, terwijl ze verder ging over haar baan en hij glimlachte. "Ze zouden gek zijn als je ze niet aan namen," zei hij met een glimlach. Hij wist zeker dat Elise de baan zou krijgen, als ze het echt wou dan zou ze die baan gewoon echt wel krijgen. "Nou sommige groepen waren erg vandaag, de oudere kinderen waren wel gefocust bezig." Daar was hij blij om geweest, dan wist hij toch dat hij tenminste een paar leerlingen wat geleerd had.

Alyssa Nicols

Alyssa glimlachte lichtjes, toen ze Jason hoorde zeggen dat er vanavond geen camera's bij zouden zijn. "Alleen voor de groepsfoto," zei ze met een glimlach. Ze vond wel dat hij tenminste een foto mocht maken, maar dan alleen met hen allemaal er op. Dat was ook veel leuker. Ze lachte, toen ze hoorde wat hij over Kyra zei. "Laat Ryan je het maar niet horen zeggen, maar toch bedankt dat je mij geïnteresseerd bent." Ze wist heus wel allang dat haar vriend alleen in haar geïnteresseerd was. Anders had hij allang buiten de deur gestaan, maar dat had ze niet hoeven doen. "We rijden er niet zo heel veel langer over," zei ze toen, tenminste als ze snel reden niet.

Esmé Harrods

Esmé keek nog steeds verbaasd naar de clown, toen ze dacht dat Kylian toch niet zou reageren. Draaide ze zich weer naar haar zusje, om het spel verder te spelen. Ze had haar hand al uitgestoken om de dobbelsteen op te pakken, toen een hand zich om haar pols sloot. Meteen keek ze naar de persoon die haar pols vast had genomen, natuurlijk was het Kylian. "Ik ben zo terug," zei ze met een glimlach tegen haar zusje. Ze liet zich door Kylian mee de gang op leiden en keek hem aan, toen ze op de gang waren. "Je werkt hier?" Ze was eventjes verbaasd. Waarom ging hij niet gewoon door met zwemmen? Voor ze dat kon vragen, vroeg hij echter wat zij hier deed en ze deed haar mond weer dicht en slikte de vraag in die zij had willen stellen. "Dat weet ik, maar aangezien ze me nog niet weg gestuurd hebben blijf ik." Ze zou sowieso nu niet weg gaan, na wat de dokters haar verteld hadden. Ze focuste zich op zijn hand, die nog steeds haar pols vast hield, ze wou hem op dit moment niet aan kijken.

Kyra Santegoeds

Kyra hoorde Jason zeggen dat ze zich prima hadden vermaakt en ze glimlachte. "Dat is mooi en welk dier was het leukst om te bekijken?" Ze haalde een hand door haar haar heen om zeker van te zijn dat er echt geen klitten meer in zaten. "Maakt niet uit, neem de tijd. Als jullie er nog niet zijn, dan wachten Ryan en ik wel even." Dat was heus niet zo heel erg. Op dat moment kwam haar vriend binnen in zijn nette kleding en ze glimlachte naar hem. "Het is Jason," zei ze tegen hem en daarna zette ze hem op de speaker, zodat Ryan ook mee kon praten. "Jullie staan op de speaker." zei ze toen tegen Jason en Alyssa, zodat ze niet zouden schrikken als Ryan opeens mee begon te praten.