Voor Altijd & Eeuwig

Alyssa Nicols

Een glimlach gleed over het gezicht van Alyssa en knikte toen even. Ze zouden eerst eten en daarna zou hij zijn koffer weg gaan zetten. "Goed dan gaan we eerst eten," zei ze tegen hem. Ze ging bij hem aan tafel zitten en begon eten op te scheppen wat ze lekker vond. Ze keek toe hoe Jason de wijn voor haar in schonk en glimlachte naar hem. "Bedankt, eet smakelijk." Ze nam haar vork, maar toen haalde Jason toch nog wat naar boven. "Ja nog alle tijd," zei ze met een glimlach tegen hem. Kinderen kon altijd nog daar hoefde ze zich nu nog geen zorgen over te maken. Alleen zijn geheimzinnige toon trok haar wel aan en ze keek Jason aan. "Ben jij iets van plan?" Vroeg ze nieuwsgierig aan hem. Daarna ging het over haar dag en nu ging het ook gelijk over iets anders. "Mijn dag ging goed, de kindjes waren rustig en niet huilerig." Dat had ze extra leuk gevonden. Ze zuchtte eventjes en nam daarna een hap van zijn eten. "Ik heb met één kindje gespeeld die zich een beetje eenzaam voelt." Dat vond ze zielig als een kindje alleen aan het spelen was. "Hoe was jou vergadering?" Vroeg ze met een glimlach.

Kyra Santegoeds

Kyra voelde zich echt heel blij en ze voelde ook hoe Ryan haar dichterbij trok. Ze moest lachen ze was zo blij. Ze vond het geweldig dat Ryan haar had gevraagd, ze wist gewoon dat hij de ware voor haar was. Ze zoende hem terug en glimlachte om haar sprakeloze vriend. Die alleen maar het zelfde woordje kon zeggen en rood zou worden. Maar daarna ging het doosje open en kon ze de ring bewonderen. Hij was prachtig en ze keek er met grote ogen na. "Hij is echt prachtig," zei ze fluisterend. Daarna keek ze naar Ryan en ze had nog steeds een glimlach om haar mond. Haar ogen gleden weer naar de ring en ze hoorde wat haar vriend zei en ze knikte. "Ja dat zal ik doen." Zei ze en ze drukte een kus op haar lippen. Ze pakte haar mobieltje en drukte het nummer van haar moeder in en legde haar telefoon aan haar oor. Ze was zo opgewonden.

Brendon Nicols

Brendon werd compleet overvallen door wat Fleur hem kwam vertellen. Hij wilde niet dat Stefan zich op zou winden, maar nu kon hij het zijn man moeilijk kwalijk nemen. Zelf was hij ook niet bepaald blij met Fleur op dit moment, ze liet wel een hele grote bom vallen opeens. "Je hebt al roet in het eten gegooid door hier te komen en deze bom te laten vallen." Zei hij tegen Fleur. Hij moest moeite doen om niet zo boos te worden als Stefan. Alleen het was lastig. Hij kende Ron wel, maar hij wist niet eens of het echt zijn zoon was misschien verzon Fleur het wel gewoon. Hij legde een hand op de schouder van Stefan. "Doe alsjeblieft rustig, Stef. Ik wil niet dat je morgen weer helemaal kapot bent." Zei hij zachtjes. Hij was echt compleet verward door dit hele gebeuren. Sinds wanneer had hij een zoon? Het was ook niet eerlijk om dit van hem verborgen te houden. "Je had het gewoon moeten vertellen Fleur en er niet nu opeens mee aan komen zetten." Dat stoorde hem nog het meest.

Isabella Nicols - Santegoeds

Isabella glimlachte naar haar zoon en knikte. Ja, zij wist ook wel dat Kyra ja ging zeggen. Ze zou het raar vinden als haar dochter nee zou zeggen tegen de jongen waar ze al jaren stapelgek op was. "Dat is waar, ik denk ook niet dat ze nee gaat zeggen." Anders zou ze het zielig vinden voor Ryan. Het was een lieve jongen en ze was wel gesteld geraakt op de jongen. Ze knikte, toen Kylian zei wat hij wilde drinken en ze ging naar de keuken. "Kay, jij ook wat drinken?" Vroeg ze, terwijl ze het water in het koffie apparaat aan de kook bracht. Daarna ging haar mobiel af en nam ze op. "Hey lieverd," zei ze met een glimlach. Ze hoorde het hele verhaal en ze glimlachte vrolijk. Haar dochter was verloofd, iets wat ze natuurlijk al had verwacht. "Dat is geweldig lieverd. Hoe vind je de ring?" Ondertussen ging ze vrolijk verder met koffie zetten.

Noa Schilders

"Je bedoelt een chirurg." Noa moest lachen. "Er zijn toch ook dokters die mensen alleen maar beter maken of kindjes. Of juist kindjes op de wereld helpen of dieren beter maken."
Ze keek Sammy even aan. Hij was ook nog veel te jong op te weten wat die wilde worden.
Vroeger wilde ze zelf altijd prinses worden. Maar dat is duidelijk mislukt.
"Oh, die film. Dat is toch die film met die emoties in je hoofd? Leuke film?"
Noa keek stomverbaasd de moeder aan. "Wat?!?" Ze kon de oren haast niet geloven.
"Wat moet die nou weer bij papa? Sorry dat ik het zeg maar hij heeft een nog grotere hekel aan pap dan aan jou." Ze schudde de hoofd. "Of niet om je het tegendeel te bewijzen."

Jason Smit - van den Bosch

Jason keek Alyssa heel onschuldig aan. "Als ik wat van plan ben ga ik het ook echt vertellen. Ughmm. Je komt er nog wel achter." Hij stak plagend zijn tong naar der uit en at rustig verder alsof er niks aan de hand was. Alyssa moest nog maar even geduld hebben, dan zou ze er vroeg of laat vanzelf achter komen wat die van plan was. "Dat scheelt weer. Dan is de dag ook niet zo hectisch." Jason trok een pruillipje. "Ahh, dat is zielig. Goed dat je met hem ging spelen. Dat vond ik altijd zo zielig als iemand alleen zat of speelde. Ik mocht zelf ook nooit meedoen, dus ik begreep hoe die gene zich voelde.
Ik probeerde dan naar die gene toe te gaan en een praatje te maken of samen te spelen."
Jason deed alsof die gaapte. "Doodvermoeiend. Slaapverwekkend. Gewoon saai dus."

Ronald de Koning

Ronald sprong boos op. "Geen kwaad woord over mijn moeder! U weet totaal niet wat er speelt of gespeeld heeft. Ze heeft me wel de eerste jaren alleen opgevoed! Ik zou geen andere of betere moeder willen hebben!" Hij werd terug op de bank getrokken door Fleur. Ronald probeerde te kalmeren.
"Ze wist het zelf niet meneer Nicols. Mijn moeder vergeet een belangrijk detail in het gehele verhaal.
Ze verteld niet dat ze helemaal niet wist wie de vader was. Ze heeft jaren lang gedacht dat het ene Vincent was? O nee Vince. Ze wilt niet over hem vertellen maar ik neem aan dat het geen fijne man was.
Ik heb tot mijn twintigste gedacht dat mijn stiefvader Erwin mijn vader was. Tot ik ziek werd!
Toen kwam de waarheid naar boven. We hebben een DNA test laten doen, mama had van u nog een oud vest waar u haren op zaten. Zo zijn we er pas achter gekomen dat u mijn echte vader bent.
Ik ben alleen naar Korenhof gekomen om u te ontmoeten, maar ik durfde niet.
Ik was bang voor u reactie en jaa.. U reactie is zeer terecht." Ronald schoof ongemakkelijk met zijn voet over de vloer. "We hadden het u willen vertellen, echt! Ik begrijp dat het nu overkomt alsof we komen bedelen. Alsof mijn moeder dit heeft verzonnen. Maar dat is niet zo. Ik had u ook liever in een andere situatie ontmoet."



Sean McBrown

Sean liep Roan achterna die een schop aan de tafel verkocht. Hij negeerde zijn woede-uitbarsting.
"Ro? Roan? Laten we er over praten? In plaats van mij te beschuldigen van iets wat je zelf ook bent."
Dat verbaasde hem nog meer dan het feit dat Roan zo uit zijn plaat gaat. "Liefde over komt je, broertje. Dat heb je niet voor het zeggen. Kijk naar pap en mam. Ze zijn elkaars tegenpolen maar toch houden ze van elkaar. Ik wil geen ruzie om iets waar ik niks aan kan veranderen. Je valt op jongens of meisjes of allebei en daar kies je niet voor." Hij liet Roan maar gaan. Het had waarschijnlijk toch geen zin.
"Ik ga heel snel douchen voor het eten." Hij keek zijn moeder met een dankbare blik aan die Roan met een doodblik juist aankeek.

Ryan LaRosse
Ryan glimlachte. Hij kon nog steeds geen woord uitbrengen, maar dat ging zo ook wel voorbij. Verwachtte hij. Of, nou ja, hoopte hij. Hij was de afgelopen paar dagen al zo gespannen geweest als hij aan dit moment dacht. Het was wel niet helemaal gaan zoals gepland, nog niet een beetje eigenlijk. Het enige wat goed was gegaan, was het boottochtje. Hij nam de twee glazen champagne aan toen Kyra aan het bellen was en wachtte geduldig tot ze klaar was. In die tussentijd kon zijn spanning zakken.

Stefan Bakker Nicols
“Daar is het al te laat voor.” Zei Stefan tegen Brendon. Hij kon het al aan voelen komen. Zijn lijf stond nu al helemaal onder de spanning en dat kon hij nu al niet meer aan. “Nee en totdat jij weet wat ‘er speelt’ of ‘gespeeld heeft’ hier, hoef jij je even niet hiermee te bemoeien.” Viel Stefan naar Ronald uit. De arme jongen kon er niets aan doen, aan alles wat er nu gebeurde niet, maar Stefan zou ze wel het liefst allebei gelijk het huis uit schoppen. “Dat bedoel ik maar. Je weet niet eens of het Vince of Vincent was. Als je niets weet, van de geschiedenis van je moeder, dan moet je je mond houden en de volwassenen dit uit laten praten.” Zei hij, alsof hij tegen een puber sprak. Hij verdraaide de woorden die uitgesproken hadden, nog zonder het zelf te beseffen. “Wij hadden je liever vanaf baby gekend of helemaal niet.” Gaf hij een sneer naar Ronald, die hij eigenlijk op Fleur gericht had. Alles wat hij zei was op Fleur gericht, ook al kreeg Ronald het over zich heen.

Sammy Schilders
“Ja, nou, een chirurg is ook een dokter.” Zei Sammy wijs, en het was ook zo. “Dan wil ik liever dieren helpen. Die zijn veel liever dan mensen. Kijk maar naar Muffin en Cupcake. Die zijn veel vrolijker dan dat iemand bij ons is.” Zei hij. Hij knikte afwezig toen Noa het over de emoties had die in de film voorkwamen, aangezien hij de film alweer druk aan het volgen was. “Daan en Nigel denken me allebei een hak te zetten hierdoor, maar het komt wel goed. Het botert helemaal niet tussen hen.”

Roan McBrown
“Ben je doof ofzo? Ik beschuldig jou niet om onze ziekte. Ik beschuldig jou om MET WIE je omgaat!” Snauwde hij. Roan moest haast kotsen om Seans zweverige uitspraken. Die had het echt goed te pakken. Alleen zijn broertje leek nog steeds niet te begrijpen waar het precies om ging. “Het gaat er niet om dat je jongens date, slome lul. Het gaat erom dat je ZO’N BLAUWE KOEKWOUS HEBT UITGEKOZEN!” Hij keek kwaad Sean achterna die ging douche. Daarna keek hij naar zijn moeder die hem niet al te vrolijk aankeek. “Wat kijk jij nou, mens.” Snauwde hij. Kwaad stampte Roan naar boven toe en sloeg de deur met een klap achter zich dicht. Hij ging op zijn bed liggen en haalde een sigaret uit zijn zak die hij vervolgens aanstak. Daarna haalde hij zijn tablet tevoorschijn. Hij had het uitgesproken, dus nu was het officieel. Hij had echt de behoefte om zich wat mannelijker te voelen. Hij nam nog een haal van zijn sigaret en ging op zoek naar motors. Ook al wisten zijn ouders niet dat hij zijn rijbewijs al lag gehaald had van de motor. Dan zouden ze vragen gaan stellen hoe hij dat geld bij elkaar had gekregen, en dat was niet gemakkelijk uitleggen.

Alyssa Nicols

Alyssa keek naar Jason die rustig verder at nadat hij had gezegd dat hij het haar wel zou vertellen als hij echt wat van plan was. "Gemeen hoor, mij nieuwsgierig maken en daarna niks zeggen." Ze glimlachte en nam een hap. Ze was in ieder geval blij dat ze weer normaal met elkaar konden praten. Haar ogen gleden naar al het eten dat op de tafel stond. "Waarom heb je zoveel meegenomen?" Vroeg ze. Dat gingen ze toch nooit allemaal opeten met zijn tweeën. Het leek wel een feest voor een hele hoop mensen. "Ja het was ook heel zielig, maar ik heb bij hem gezeten. Daarna heb ik hem meegenomen naar een groepje kindjes en hij werd al gauw in de groep opgenomen. Nu zal hij niet snel eenzaam meer zijn." Dat had ze zo schattig gevonden. Gelukkig was alles wel goed gekomen. Ze hoorde wat hij zei over zijn zakenafspraak. "Arme jongen, misschien zo een filmpje kijken om de saaiheid weg te werken." Zei ze met een lichte glimlach tegen hem. Dat leek haar het beste en ze wilde gewoon iets leuks met hem doen.

Kyra Santegoeds

Kyra hoorde de vraag van haar moeder en haar ogen vielen weer op de ring en ze glimlachte. Ze zag dat Ryan twee glazen champagne vast had om het te vieren en ze wilde eigenlijk al weer ophangen. "Ik vind hem prachtig," zei ze tegen haar moeder. Ze snapte nu waarom Ryan af en toe zo gespannen was geweest deze week. "Ik ga ik bel je morgen nog wel even." Ze wachtte tot haar moeder gedag had gezegd en daarna hing ze op. Ze keek naar haar vriend die nog steeds niet heel veel had gezegd. Ze glimlachte en keek weer naar hem. "Heb je je tong al terug gevonden?" Vroeg ze plagend aan hem. Daarna drukte ze een kus op zijn wang. "Ik vroeg mij al af waarom je af en toe zo gespannen was deze week, maar dat was dus hierom." Ze keek hem aan. Ze vond het echt geweldig om nu verloofd te zijn met haar vriend.

Brendon Nicols

Brendon keek naar Stefan die wel heel erg te keer ging tegen de jongen. Al was het waarschijnlijk tegen Fleur bedoeld. Hij keek naar Ronald die het uit probeerde te leggen en hij beet op zijn lip. Alleen bij Stefans laatste sneer keek hij even waarschuwend naar zijn man. "Dat gaat een beetje te ver, Stef." Dat hoorde iemand niet te zeggen tegen een kind van iemand anders. Hij zuchtte even dit was lastig. Hij kende deze jongen niet eens en nou vroegen ze hem om iets waar hij echt over na moest denken. "Dit is erg lastig voor mij om te bevatten op dit moment." Zei hij, terwijl hij op een stoel neer plofte. Hij wist ook wel dat Fleur hem dit niet expres had onthouden en dat ze wilde dat hij gelukkig zou worden met Stefan. "Ik wil tijd om hier over na te denken," zei hij tegen Fleur die hier nogal met de deur in huis was gevallen. En hij kon het nu nog niet bevatten.

Isabella Nicols - Santegoeds

Isabella glimlachte, terwijl ze de koffie in drie bekers stond. "Veel plezier liefje, geniet er van." Ze legde haar mobiel weer op het aanrecht en glimlachte vrolijk. Ze legde wat koekjes op een bord en daarna zette ze alles op een dienblad en liep ze de kamer in waar ze het op tafel zette. "Nou ze heeft ja gezegd, zoals ik al had verwacht. Ik denk dat het voor niemand echt als een verrassing komt." Ze ging zelf zitten en pakte haar eigen kop koffie en vond het leuk voor haar dochter. "Ze heeft weer vrij snel opgehangen, maar dat is logisch," zei ze, terwijl ze een slok nam van haar hete koffie. "Hoe gaat het op je werk, Kylian?" Vroeg ze daarna aan haar zoon.

Nathan McBrown

Nathan kwam thuis en het eerste wat hij hoorde was geschreeuw. Roan kwam boos voorbij gestormd en hij hoorde de slaapkamer deur dicht gaan. Hij zuchtte lichtjes. Waar was hij nu weer in beland? Oké het ging over dat Sean waarschijnlijk een agent aan het daten was. Dat had hij nog net opgevangen door dat geschreeuw. Hij zuchtte lichtjes en keek even naar boven. Hij liep naar binnen en zette zijn tas neer. "Ik ga wel even naar hem toe," zei hij tegen Elise. Hij wist dat het nu waarschijnlijk niet handig was als Elise naar boven ging. Hij liep de kamer weer uit en de trap op en bleef bij de kamer van Roan staan. Het leek hem verstandig om eerst aan te kloppen en te vragen of hij binnen mocht komen. Hij voelde dat hij nu voorzichtig moest zijn. Hij klopte op de deur. "Roan, mag ik binnen komen?" Vroeg hij, terwijl hij op antwoordt wachtte.

Noa Schilders

Noa schudde grijzend de hoofd. "Oke, daar heb je gelijk in." Ze keek Sammy beledigd aan. "Na, lekker dan! Dus wij zijn geen leuk gezelschap genoeg. Pff!" Ze probeerde verder nog een gesprek met Sammy te voeren maar die was te verdiept in zijn film. Noa nam een slok van de thee en keek de moeder bedachtzaam aan. "Ik weet het niet hoor mam. Dat het niet botert tussen die twee hoef je mij niet te vertellen maar ze zijn beide ook zo koppig als een ezel. Die kom en niet zomaar terug.
En hoe wilt Nigel dat doen met school? Ik weet niet waar papa woont hoor. Opa en oma wonen hier twee uur rijden vandaan. Moet ik met pa praten?"

Jason Smit - van den Bosch

Jason haalde zijn schouders op en at rustig verder. "Anders is het geen verrassing meer.", mompelde die met volle mond. Hij keek er met pret oogjes aan. Alleen maar goed dat Alyssa nieuwsgierig begon te worden. Dan was de verassing alleen maar leuker. "Omdat ik verga van de honger. Ik heb vandaag niet veel gegeten. Wat overblijft kunnen we altijd nog later opwarmen of morgen." Jason luisterde aandachtig naar Alyssa. "Ahh, gelukkig maar. Kindjes horen niet alleen te spelen hoe klein ze ook zijn."
Jason knikte. "Is goed, maar ik ga wel eerst heel snel douchen. Ik stink een uur in de wind. Laat de afwas maar staan, dat doe ik daarna wel.'

Elise Bakker

Elise liet Roan maar razen. Het had geen zin om nu iets te zeggen. Het probleem zou alleen maar groter worden. Ze keek beide zoons na die naar boven waren vertrokken. Als Roan Sean maar liet gaan die snel zou gaan douchen voor het eten. Ze zag dat Nathan inmiddels thuis was. Ze wilde niet weten hoeveel de man had meegekregen van het spektakel. "Ook welkom thuis." Ze haalde de handen door het haar. "Je doet je best maar. Ik bemoei me er niet meer mee. Sean is douchen als je die ook wilt spreken. Sean was als de dood om uit de kast te komen dus laat hem weten dat je hem steunt.
Ik ga maar koken, we eten macaroni. Dan zie ik wel of ze mee-eten."

Fleur de Koning

Fleur stond op en keek de zoon even aan. Vervolgens ging de blik naar Brendon. Stefan gunde ze geen blik waardig. Hij reageerde zich af op Ronald terwijl Ron hier buiten zou moeten staan. Hij had er ook niet voor gekozen om ziek te worden en zijn vader al die jaren niet gekend te hebben. Dat was haar fout! En dat moest ze nu zelf recht zetten. Zonder de bemoeienis van Stefan. Dit was iets tussen haar en Brendon en eventueel Ron. "Het lijkt me beter dat wij nu maar gaan, voor het uit de hand loopt. Dan kan je het laten bezinken. We begrijpen dat het veel is in een keer." Ze haalde een visitekaartje uit me tas en krabbelde er nog wat bij. "Mijn gegevens en het 06-nummer van Ronald staat op de achterkant. Je kunt ons altijd bellen en de deur staat voor je open. Ik begrijp dat je vragen hebt die je beantwoord wilt hebben en daar wil ik je graag een antwoord op geven. Misschien kunnen we later de week afspreken en er rustig over praten." Ze richtte zich expres op Brendon. Het ging hem inmiddels aan wat er speelde. Ze gaf Brendon het kaartje. "Sorry dat we jullie avond hebben gestoord. Nog een fijne avond."

Ryan LaRosse
Ryan glimlachte toen hij Kyra tegen haar moeder hoorde zeggen dat ze de ring zo mooi vond. Zou hij haar moeten zeggen dat haar moeder hem mee uitgezocht had? Of zou dat alleen maar verkeerd overkomen? Hij zou het nu in ieder geval nog niet zeggen. “Ja, ondertussen heb ik hem al terug.” Zei hij met een glimlach en gaf een glas aan Kyra. “Jep, ik maakte me helemaal geen zorgen om morgen. Want dat komt wel goed.” Zei hij met een glimlach. “Zullen we drinken? Op ons?” vroeg hij, terwijl hij zijn glas hief.

Kylian Santegoeds
“En wat zei ze?” vroeg Kylian, zodra zijn moeder de telefoon neerlegde. Hij glimlachte. “Oh, dat is fijn om te horen.” Zei hij. Maar inderdaad, zoals ze al hadden verwacht. Het zou heel raar zijn geweest als Kyra hem afgewezen had. Hij was überhaupt benieuwd geweest wat er dan had kunnen gebeuren. Dan zou het meteen over zijn geweest? “Oh, wel goed. Er gebeurt nooit veel speciaals.” Zei hij en haalde zijn schouders op. Tja, dat kreeg je ervan als je op de administratie van het ziekenhuis werkte.

Roan McBrown
Roan swipete langs een mooie en best goedkope motor. Niet te groot, niet overdreven en mooi felrood. Er zat nog net geen sticker van de brandweer op. Hij was perfect! Roan bood er gelijk op. Hij had het bericht nog niet verzonden of hij hoorde zijn vader op de deur kloppen. Hij opende snel een spel op zijn tablet zodat het leek alsof hij dat aan het doen was geweest. Hij gooide de sigaret achter zich het raam uit, nadat hij nog een flinke haal genomen had natuurlijk. “Binnen.” Zei hij en keek naar de deur, wachtend tot zijn vader binnen zou komen. Hij hoorde de deur open gaan, terwijl hij vanuit zijn ooghoek zijn sigaret op de grond zag liggen. Het raam had helemaal niet open gestaan.

Kim Jacobsen
“Oh nou, dat zullen we nog wel eens zien. Ik heb Stefan nog als back-up. Die kan hem op school bijhouden zodat ik nog steeds weet hoe het daar gaat. En ik hoopte dat Nina en jij het niet zo erg zouden vinden om af en toe eens bij je vader op bezoek te gaan.” Zei ze. “Je vader woont namelijk even ver van school af, maar dan net aan de andere kant.” Zei ze. Dus het bleef gewoon makkelijk. Het was nog geen kwartier rijden met de auto naar Daan. Ze kon haar zoon gewoon controleren. En als het echt uit de hand liep, dan kon ze altijd nog ingrijpen. “Praten met je vader helpt niet. Hij heeft nooit geluisterd.”

Roan McBrown
Roan sjokte door de straten. Hij was liever niet thuis. Al helemaal niet na dat gedoe Sean en zijn ouders. Waarom moest Sean nu net op Sven vallen? Waarom kon hij niet gewoon normaal zijn, net zoals iedereen? Met zijn handen in zijn zakken besloot hij richting dorp te lopen. Misschien kon hij nog kijken voor een nieuw horloge. Het horloge wat hij nu om had was maar oud. Dat had hij al maanden geleden gestolen. Het werd tijd voor een nieuwe. Hij wilde een steegje in lopen maar werd aangesproken door een knappe jongen. “Sorry dat ik je stoor. Maar weet jij toevallig waar de Laurierstraat is? Ik ben verdwaald.” Zei de jongen met een glimlach. Natuurlijk wist hij waar die was, daar woonde zijn tante. Hij wees de jongen, ietwat stotterend, de goede weg. De knappe jongen glimlachte en wilde doorlopen toen hij zich nog iets bedacht. “Mag ik je nummer? Dan kan ik je een keer bedanken voor je hulp.” Zei de jongen en glimlachte charmant. Blozend en zonder echt na te denken wisselde Roan zijn nummer met de jongen uit, die zich voorstelde als William, maar hij mocht Willy zeggen. Het duurde even voor Roan wist waar hij ook alweer naartoe onderweg was. Hij was opgeschrikt door een gil. Hij wilde op tijd thuis zijn en dus rende Roan richting het dorp, waarbij hij tegen een vrouw aan stootte. Het duurde niet heel lang voor hij bij de juwelier aan kwam en het voor elkaar kreeg om de jongen uit zijn hoofd te zetten. Het koste hem ook geen enkele moeite om een mooi horloge uit te zoeken en die ongemerkt in zijn tas te laten glijden. Maar toen hij de winkel verliet, ging het alarm. Hij zette het op een lopen, maar had de agenten in burger, die nota bene bij Joël op feest waren geweest, niet herkend en nog voor hij goed en wel weg was, werd hij mee genomen naar het politiebureau, waar een niet zo fijne verrassing op hem stond te wachten.

Kim Jacobsen
Het was lunchpauze voor Kim en ze besloot om snel even naar huis te gaan en daar rustig te eten. Het was niet zo heel ver. Sammy zou gewoon overblijven en Nigel dacht nog steeds dat hij beter af was bij Daan. Om Nina en Noa hoefde ze zich nu geen zorgen te maken, gelukkig. Ze draaide het steegje in om een kortere weg naar huis te pakken. Tegelijkertijd zocht ze haar sleutels in haar tas toen ze twee voeten voor zich neer hoorde komen. Kim keek op en de glimlach verdween van haar gezicht toen ze Will voor zich zag staan. “Maar jij zat vast.” Zei ze verdwaasd. “Pff, de eerste poging om te ontsnappen was al gelukt. Slechtste gevangenis ooit.” Zei de jongen. Kim zette langzaam een paar stappen naar achteren, terwijl ze probeerde haar deodorant uit haar tas te graaien zonder dat de jongen het zou zien. Daar was ze echter te laat voor. De jongen drukte haar met zijn arm tegen de muur aan en drukte met zijn vrije hand een mes in haar buik. Kim schreeuwde het uit van de pijn. “Niemand gaat je zoeken, Kim. Niemand gaat je vinden. Ze zullen blij zijn dat ze van je af zijn. En ik al helemaal. Deze is voor mijn vader.”

Joël
Joel zat naast Sven in de auto. Hij zuchtte geërgerd. “Dit is wel het saaiste gedeelte van ons werk.” Mompelde hij. Rond rijden en niets spannends doen. Tijdens de patrouilles gebeurde er nooit iets. Af en toe werden ze opgeroepen voor winkeldiefstal of iets dergelijks. Joël vond het leuker om te voet door het dorp te patrouilleren. Dan werden ze ook eerder aangesproken. Maar mensen overhoren was altijd het leukst. “Het wordt toch nog spannend vandaag.” Zei Sven, toen er een melding door de radio kwam over een schreeuw in de Kruidenwijk. Sven reageerde meteen door de radio dat ze daar al bijna waren en wel gingen kijken. Ze hadden bijna de auto stopgezet toen de melding kwam dat er een gewonde vrouw op straat was gevonden. Dat zorgde ervoor dat nog twee auto’s meldden dat ze er meteen aankwamen en dat de ambulance op de hoogte was. Joël liep het steegje in en bleef meteen stil staan toen hij de vrouw op de grond zag liggen waardoor Sven tegen hem op botste. “Joël, wat is-“ Sven keek naar de vrouw en haalde Joël gelijk in om de vrouw te checken. Hij schudde zijn hoofd en keek Joël aan. Dat zorgde ervoor dat Joël het voor elkaar kreeg om te bewegen. Hij duwde Sven aan de kant en trok Kim naar zich toe, terwijl hij de wond dicht probeerde te drukken. De andere wagens waren ook gestopt. “Kim, nee, Kim.” Fluisterde hij zachtjes, terwijl hij de tranen. Sven trok Joël met veel moeite aan de kant. “Kom Joël, je bent te persoonlijk betrokken. We laten dit aan onze collega’s over. Je kent de protocollen.” Hoorde hij Sven sussend zeggen. Hij wist niet hoe, maar even later was Joël op het politiebureaus en waste hij zijn handen af, waar bloed van Kim aan zat. “Joël?” Sven kwam om de hoek van de toiletten kijken. “Kims familie is er. Zullen we ze op de hoogte stellen?” Joël droogde zijn handen, veegde nog een keer over zijn gezicht en keek naar zijn Elise, Nate en Sean die binnen stonden. Joëls gezicht zag wit. Noa kwam niet ver achter hen aan en meteen liep Joël op zijn zwangere vriendin af om haar te omhelzen. Dat had hij wel even nodig. Sven bleef er iets professioneler onder, ook al had hij het er ook duidelijk moeilijk mee. “We hebben zonet een melding gekregen van een steekpartij in de Kruidenwijk. Toen we daar aankwamen bleek Kim het slachtoffer te zijn. Ze is in het ziekenhuis aan haar wonden overleden.” Hoorde hij Sven verklaren, waarna hij Noa weer los liet. “Er is een getuige.” Zei Joël met schorre stem, wijzend op een vrouw die druk met agenten aan het praten was en naar een tekening keek. De deur van het politiegebouw ging open. Roan kwam geboeid door twee agenten naar binnen. “Dat is hem. De jongen die tegen me aanbotste. Hij kwam vanaf de kant van de Kruidenwijk afgerend.” Zei de vrouw geschrokken. Joël keek van de vrouw naar de geschrokken, bleke, angstige Roan die nog niet eens wist wat er aan de hand was. De jongen stribbelde tegen toen hij zijn familie herkende, terwijl de agenten hem mee naar de volgende ruimte probeerden te nemen.

Jason Smit - van den Bosch

Er was een tijd verstreken zins Jason aan Alyssa had bekend dat hij geen kinderen kon krijgen en hij de ring van zijn moeder was wezen halen. Echter had hij nog geen tijd gehad om Alyssa's vaders om haar hand te vragen. Noem het ouderwets maar zo is Jason gewoon.
Hij wilde Alyssa niet eerder ten huwelijk vragen voor dat die toestemming had.
Alhoewel hij moest ook nog bedenken hoe die haar wilde gaan vragen. Hij wilde niks zoetsappig want dan had ze hem meteen door maar ook geen groot spektakel. Nee gewoon iets leuk, liefs maar wat?!? Jason was vandaag onverwacht vrij. Gelukkig voor hem had Alyssa een dagje gepland met haar nichtjes. Zo had die mooi de gelegenheid om langs Stefan en Brendon te gaan. Inmiddels was Jason gearriveerd.. Zou die het meteen maar vragen?
"Ik.. umm.. Hoe kan ik dit het beste vragen?" Hij beet op zijn lip en tikte wat met zijn voet.
"Ik wilde jullie om Alyssa haar hand vragen. Zoals jullie weten ben ik dolverliefd en stappel gelukkig met jullie dochter en ik zou niets liever willen dan met haar trouwen en de rest van ons leven samen te delen."

Sean McBrown

Sean was net thuis van zijn werk. Hij was eerder thuis dan gewoonlijk. Misschien kon die Sven wel van zijn werk halen om vervolgens samen wat te gaan eten.
Zins een tijdje hadden ze officieel een relatie. Al baalde die wel dat zijn broertje zins dien amper thuis was en hun relatie niet leek te accepteren. Daar in tegen vond die het wel grappig dat Sven Joel zijn collega was. Sean wilde net zijn ouders begroetten toen de telefoon ging.
Bij elke seconden dat zijn moeder langer aan de telefoon hing trok er meer kleur uit haar gezicht. Elise: "We moeten naar het politiebureau. Roan is opgepakt."
VERDOMME! Het kon hem even niks schelen dat hij niet mocht vloeken. Sean keek naar zijn autosleutels die hij nog in zijn handen had. "Ik rijd wel. We kunnen er beter meteen heen."
Echter stond hun daar een grotere verrassing te wachten.
Zijn bloed eigen broertje werd verdacht van de moord op zijn tante. Moord!
Hij had verwacht dat Roan was opgepakt voor vandalisme ofzo. Sean wist niet goed wat die moest doen. Er stortte in een klap twee werelden in. Sven kwam naar hem toe gelopen.
"Wordt Roan echt verdacht van moord?" Sven: " Ik mag niks zeggen over het onderzoek. Ik weet alleen dat er een melding kwam van een winkeldiefstal." Sean merkte iets in Sven zijn blik.
"Hij heeft dit vaker gedaan niet?!?"

Noa Schilders

Noa had een fijne dag gehad samen met haar nichtjes Kyra en Alyssa.
Tot ze onverwacht werd gebeld door Joel. Ze had geen eens gevraagd wat er aan de hand was. Ze kon haast wel raden dat Nigel voor de zoveelste keer in de problemen zat.
Ze was dan ook meteen in de auto gestapt en had tot haar spijt eerder afscheid moeten nemen. Noa schrok van het lijkwitte gezicht van Joel toen ze aankwam op het bureau.
Ze omhelsde hem stevig. In eerste instantie viel het haar geen eens op dat haar oom en tante met diens zoon er ook waren. Ze wilde net aan Joel vragen wat Nigel nu weer had uitgevreten en waarom haar moeder er niet was toen Sven verslag kwam doen.
Noa greep zich vast aan Joel, die haar net los liet, of ze was door de benen gezakt.
De woorden kwamen als een klap binnen. Tranen begonnen te rollen.
"Zeg dat het niet waar is.. Dit kan niet waar zijn. Ze was.. Ze heeft.." Ze begroef de hoofd in Joel zijn nek. Noa keek heel even op toen Roan binnen kwam en hoorde de vreemde vrouw zeggen dat Roan de dader was van de moord op haar moeder. "Waarom?!?"

Brendon Nicols

Brendon was het nieuws aan het lezen via een nieuwssite op zijn mobiel. Hij wist dat Jason tegenover hem zat, maar de jongen leek niet helemaal te weten hoe hij moest beginnen met wat hij wilde zeggen. Geamuseerd keek hij af en toe over zijn mobiel heen. Niet veel later kwam er eindelijk uit was Jason wilde zeggen en het kwam voor hem niet als een verrassing. Hij wist niet hoe dat met Stefan zat. "Nou wat denk jij, Stefan. Zullen we hem toestemming geven?" Vroeg hij aan zijn man. Hij wilde Jason eigenlijk nog wel even laten zweten. Dat vond hij grappig.

Nathan McBrown

Nathan keek naar Elise die zei dat Roan was opgepakt. Hij zuchtte wat was er nu weer aan de hand? Niet veel later zaten ze allebei bij Sean in de auto, voor hem was het een raar gevoel om zich te laten rijden door iemand. Meestal reed hij zelf. Niet veel later kwamen ze aan bij het politiebureau. Hij verwachtte te horen waarom Roan was opgepakt. Wat hij niet had verwacht was te horen dat zijn zusje was vermoord en Roan werd er van verdacht haar te hebben vermoord. Hij bleef stil, terwijl de rest van zijn familie op verschillende manieren emotioneel werden. Hij wist nu echter niet zo goed wat hij moest doen. Geloven dat Roan dit had gedaan, nee dat zou zelfs Roan niet doen. Hij keek naar Roan die naar binnen was gebracht. Zijn zusje was vermoord! Vermoord! Wat moest hij daar van zeggen.

Roan McBrown
Het was voor Roan als een schok toen hij zijn familie binnen zag staan. Hij had naar Sven willen roepen dat hij zijn afspraak met hem niet nagekomen was, toen hij de echte reden te horen kreeg waarom hij hier was. “W-wat? T-tante Kim?” vroeg hij zo zachtjes dat niemand hem zou kunnen horen, terwijl hij de tranen voelde prikken. Hij merkte dat zijn benen zwak voelden, alsof hij er nog doorheen zou kunnen zakken. Tot overmaat van ramp reageerden allebei zijn ouders niet. Ze kwamen niet voor hem op. Sean richtte zich op Sven. Alleen Noa was degene die wat tegen hem zei. Of eerder, die wat vroeg. “I-ik was het niet, Noa.” Zei hij met trillende stem, terwijl de tranen begonnen te stromen. “Echt niet.” Hij werd door de twee agenten meegetrokken, terwijl hij de blikken van zijn ouders probeerde op te vangen. “Mam, echt waar. Ik was het niet.” Zijn lip trilde, terwijl de agenten hem makkelijker mee wisten te krijgen. “Pap, alsjeblieft.” Roan werd een deur mee door genomen, weg van zijn familie. Hij kwam in een kale witte ruimte terecht met een tafel en een paar stoelen. De agenten zetten hem neer en verlieten vervolgens de ruimte weer. Nietwetend wat hij moest doen, bleef Roan zitten. Hij voelde zich misselijk. Wilde niemand hem geloven? Zijn tante was dood en hij werd ervan verdacht. Waarom zou hij zijn bloedeigen tante wat aan willen doen?

Joël
Zachtjes ging Joël met zijn hand door Noa’s haren heen in een poging haar gerust te stellen. Natuurlijk zou hem dat niet lukken. Ze had net te horen gekregen dat haar moeder overleden was. Hij hoorde haar vraag naar Roan toe en zag hoe de jongen smeekte op hulp van zijn familie terwijl hij mee genomen werd. “Noa.” Zei hij zachtjes, toen Roan eenmaal verdwenen was. “Nina, Nigel en Sammy moeten nog op de hoogte gesteld worden.” Zei hij zachtjes tegen haar. En de rest van de familie natuurlijk, maar Kims kinderen waren wel het belangrijkst op het moment. Joël zelf kon zich niet indenken dat Roan tot zoiets in staat was. Maar hij zou ook niet weten wie het anders zou zijn. “Ik kan een collega meenemen en naar ze toe gaan, maar ik weet niet wat jij het fijnst vind.” Zei hij zachtjes tegen haar. Hij keek toe hoe Sven terug kwam en naar de familie van Roan liep. "Sean, je kunt wel even naar hem toe. Roan is nog minderjarig. Voor zijn verhoring moeten er nog even wat officiële documenten worden ingevuld. Als jullie mij zouden willen volgen." hoorde hij Sven zeggen tegen Elise en Nate. Die jongen zou het nog moeilijk krijgen. Hij zou zo wel afgewisseld moeten worden. Voor de jongen was dit net zo persoonlijk als voor hem.

Stefan Bakker-Nicols
Stefan zat aan tafel met wat van zijn nakijkwerk. Zijn blik ging heel even met een kleine glimlach naar Brendon, die naast hem aan tafel zat. Jason zat tegenover hen en was zenuwachtig aan het doen. Stefan dacht dat hij wel wist wat er zou komen. Hij wist dat Brendon hetzelfde dacht, ze hadden het hier immers al eens over gehad. Hij legde zijn pen pas neer toen Jason daadwerkelijk begon te praten. Stefan hield zijn pokerface toen de vraag kwam en keek naar Brendon, die hem vroeg of ze toestemming zouden geven. “Hmm.” Zei hij bedenkelijk. “Ik weet het niet. Op zich is het een goede jongen. Maar Alyssa is wel onze kleine meid. Is hij wel goed genoeg voor haar? Wat denk jij?” vroeg hij, terwijl hij moeite moest doen om een kleine glimlach te onderdrukken, wat hem gelukkig wel lukte.

Jason Smit - van den Bosch

Jason's hart schoot tot in zijn keel. Shit?!? Had die dat nou goed gehoord? Vroeg Stefan zich nou echt af of hij wel goed genoeg was voor Alyssa, hun dochter? Hadden ze dat niet kunnen bedenken voor dat ze een relatie gekregen en niet nu die op het punt stond om Alyssa ten huwelijk te vragen. Als hij nu nog wel toestemming kreeg. Jason had namelijk totaal niet door dat die in de zeik werd genomen door zijn toekomstige schoonvader. Zwijgzaam dronk die zijn koffie in kleine slokjes leeg. Het enige wat die nu kon die was Brandon zijn reactie afwachten.
Oh god! Wat als ze het er straks niet mee eens waren? Hij wilde geen ongemak in de familie en eigenlijk Alyssa niet vragen als haar ouders het er niet mee eens waren.

Noa Schilders

Noa schrok terug naar de werkelijkheid toen Joel haar naam zachtjes zei.
"Dat zat ik me net ook te bedenken." Ze maakte zich los van Joel zodat ze kon gaan zitten op de dichtstbijzijnde stoel. "Misschien is het beter dat ze het van ons zelf horen. Als we een agent naar Daan sturen peert Nigel hem meteen. Alleen zins die naar papa is vertrokken krijg ik geen contact meer met hem en het laatste wat we nu moeten doen is  Daan hier hebben want dan breekt er ruzie uit. Mama zou dat ook niet gewild hebben. Of moeten er we er toch met een agente heen gaan zodat Nigel niks geks kan doen. Ik weet echt niet hoe die gaat reageren en hoe die nu bij papa is. De laatste keer dat ik hem bij mama zag was die in alle staten." Ze liet de hoofd rusten in de schoot. "Ik wil Sammy uit school gaan halen maar hoe ga ik dit ooit aan Sammy vertellen? Ik kan hem niet de waarheid vertellen dat zijn moeder is vermoord." Opeens kwamen er allemaal problemen bij der op waar ze rekening mee moeten houden. "We moeten mama haar testament op vragen. Voogdij over Sammy en Nigel aanvragen want mama zou nooit willen hebben gehad dat beide naar papa gaan. Vooral Sammy kunnen we dat niet aan doen. Wil jij Nina bellen? Misschien kunnen we dit beter met zijn drieën doen." De hoofd begon te tollen van wat er allemaal geregeld zou moeten worden en ze werd opeens een partij misselijk. "En misschien wat water halen, het duizelt me" Noa greep Joël zijn hand vast voordat die weg kon lopen. "Geloof jij dat Roan echt in staat is geweest om zijn eigen tante te vermoorden?"


Sean McBrown

Sean liep achter zijn ouders aan die wat dingen moesten regelen voor dat Roan verhoord kon worden. Hij mocht van Sven bij Roan gaan kijken. Hoe moesten zijn ouders zich wel niet voelen? Dat Roan opgepakt was voor diefstal en dit blijkbaar niet de eerste keer was, was al erg genoeg maar nu was die ook nog eens hoofdverdachte in een moordzaak. Nog wel de moord op hun tante. Of was dit gewoon een groot nachtmerrie en werd die straks bezweet en angstig wakker in zijn bed. Sean tikte Sven op zijn schouder. "Je hoofd dit niet te doen. Ik snap dat het voor jou ook moeilijk is om hier aan mee te werken." Sven: "Zo kan ik het enige juiste doen. Als Roan onschuldig is, is dit de enige oplossing om hem vrij te krijgen."
Sean knikte. Sven had gelijk. Iets wat aarzelend liep die toch de ruimte binnen waar Roan zojuist neer was geketend. "Waar ben je in godsnaam mee bezig?" Hij ging tegenover Roan op de stoel zitten. "Opgepakt voor diefstal en hoofdverdachte in een moordzaak. Op onze tante nog wel! Denk je nou echt dat iemand je nog geloofd? Er was een ooggetuige, Roan.
Hoe moeten pap en mam zich wel niet voelen? Je hebt Sven er bij betrokken door voor je te liegen over dat stelen. Heb je er wel eens bij stil gestaan dat het hem zijn baan had kunnen kosten? Is dat wat je wil? Als we je onschuld niet kunnen bewijzen verdwijn je de rest van je leven de bak in. Onze toekomstige neefjes of nichtjes zullen zonder hun oma opgroeien." Sven vocht tegen de tranen die prikte in zijn ooghoeken.

Brendon Nicols

Brendon ging achter over zitten en keek naar Jason die redelijk ongemakkelijk zijn koffie aan het drinken was. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht, toen Stefan mee begon te plagen. Hij voelde zich weer in zijn element en zijn ogen glinsterde. "Ach ik weet niet. Ben je goed genoeg voor haar Jason?" Vroeg hij toen aan de jongen. Hij wilde weten wat Jason hierop ging antwoorden. Het was gemeen, maar hij kon het niet laten. Natuurlijk mocht Jason met Alyssa trouwen hij had daar absoluut geen problemen mee. Het was alleen te leuk om te plagen op dit moment en daar werd Jason de dupe van.

Nathan McBrown

Nathan voelde zich als verdoofd, maar toch kickte er ook een oud instinct bij hem naar binnen. Kims kinderen moesten dit niet alleen doen, natuurlijk Noa had Joël en Nina had Kane, maar Sammy en Nigel hadden niemand. Nigel zat dan wel bij Daan, maar hij verwachtte niet dat Daan een echte vader voor Nigel zou zijn. En Sammy was nog veel te jong om hier ook maar iets van te snappen. Hij moest nu dingen gaan tekenen, maar toch hoorde hij Noa praten. Hij stopte even en liet Elise alvast voor gaan. "Noa, laat iemand anders Sammy uit school halen. Je kan het hem later vertellen, maar je moet dit eerst even laten bezinken." Ze moesten Sammy hier nu nog niet bij betrekken. Ja, hij moest het weten. Maar ze moesten allemaal zelf bekomen van de schrik en daarna konden ze het pas aan Sammy vertellen. Met een zucht liep hij echter Elise aan, ze moesten dingen tekenen voor het overhoor van Roan die verdacht werd van de moord op Kim. Hij geloofde alleen nog steeds niet dat Roan zoiets kon doen, hij had de smekende stem van zijn zoon gehoord en was niet van plan hem over te laten aan zijn lot. "Roan zegt helemaal niets zonder een advocaat," liet hij dan ook gelijk weten. Hij wilde zijn zoon wel een verdediging geven.

Joël
Ineens kwam er een vloedgolf aan woorden en problemen uit Noa’s mond. Joël liet het even allemaal over zich heen komen. Pas toen Noa zei dat het haar begon te duizelen, zorgde hij ervoor dat ze ging zitten. “Ik zal wat water halen.” Zei hij en wilde net omdraaien toen ze zijn hand vast greep. “Ik denk niet dat Roan tot zoiets in staat zou zijn. Maar ik moet wel zeggen, we krijgen vaker daders binnen waarvan je op het eerste gezicht zoiets niet zou verwachten.” Zei hij eerlijk. Opnieuw wilde hij aanlopen en hoorde toen wat Nate tegen hen zei en knikte. “Dat lijkt me ook slimmer. Ik ga even water voor je halen Noa.” Zei hij. Binnen no time was hij terug met een glaasje water en wat paracetamol. Hij wachtte totdat Noa wat slokken had genomen. “Ik denk dat we beter iemand anders kunnen bellen om Sammy op te halen. Zoals Nate al zei, kunnen we dit beter zelf laten bezinken, voor we hem iets vertellen. Ik weet niet of we Alyssa of Kyra daar het beste voor kunnen bellen? Alleen we zullen zo eerst Nina bellen. Ik denk inderdaad dat het het beste is als we met zijn drieën naar Nigel toe gaan en misschien beter geen andere agenten meenemen, voor het geval Nigel dan probeert te vluchten.” Zei hij. Hij keek even naar Noa’s buik, waarin niet één maar twee kinderen zaten. Zij konden de zorg voor Nigel of Sammy niet op zich nemen. Niet met twee baby’s. Hij wist alleen niet of hij dat nu moest zeggen of niet. “Wat betreft dat testament kunnen we beter nog even wachten tot de familie overal van op de hoogte is.” Zei hij zachtjes tegen haar.

Roan McBrown
Niet wetend wat hem stond te wachten, zat Roan in zijn eentje in de kale witte ruimte. Hij beet op zijn lip, terwijl de tranen geruisloos over zijn wangen stroomden. Toen de deur open ging, zag hij dat Sean binnen kwam en meteen stond Roan op, met het idee dat Sean er was om hem gerust te stellen en te zeggen dat alles goed zou komen, maar niets was minder waar. Sean ging zelfs tegenover hem zitten! Alsof Sean degene was die hem zou gaan overhoren. Het was alsof er een veel te groot blok ijs in zijn maag was gevallen die zijn lichaam helemaal koud liet voelen. Hij zakte langzaam weer terug in zijn stoel en keek naar zijn handen. Sean dacht zeker echt dat hij het gedaan had. “Waarom zou ik mijn eigen tante iets aan willen doen?” vroeg hij zachtjes aan Sean. “Ik heb het niet gedaan, echt niet. Ik-ik-ik-“ Hij beet op zijn lippen om tijd te maken om het snikken en stotteren te voorkomen. Tegen de tranen vocht hij niet meer. “Ik heb alleen maar een horloge gestolen.” Zei hij zachtjes. “E-en trouwens, Sven is niet de enige die weet dat ik steel hoor. Dus maak je maar geen zorgen om je vriendje.” Hij wilde er niet eens over nadenken dat Noa’s kinderen hun oma nu nooit zouden leren kennen. Het deed hem pijn. Sowieso deed het hem pijn dat hij zijn tante nooit meer zou zien.

Jason Smit - van den Bosch

Jason zuchtte. Ook dat nog! Hier was die niet op voorbereid! Wat als die iets stom zei? Dan kon die de toestemming van zijn toekomstige schoonvaders wel vergeten. Het bleef stil. Heel stil. Als je goed luisterde zou je Jason zijn hersenen kunnen horen kraken. Zoekende naar de juiste woorden. "In een relatie gaat het niet alleen om liefde maar vooral om vertrouwen.
Elkaar nemen zoals je bent met alle bagage en gebreken. Weten dat niemand perfect is, maar de ander wel prefect is voor jou." Jason dronk zijn inmiddels koude koffie leeg. "De avond na de bbq bij Nina, toen die eikel Will licht uitgedrukt de boel kwam verzieken heeft Alyssa mij in vertouwen genomen en zo goed als mogelijk proberen uit te leggen en zien te laten begrijpen hoe het verleden rondom hem en al het kwaad in elkaar steekt." Jason staarde naar buiten. "Ik zal nooit helemaal begrijpen wat er is gebeurd en ik denk ook niet dat het te begrijpen valt als je het niet met eigen ogen hebt gezien, maar...  Alyssa vertelde hoe ze met eigen ogen één van u heeft zien neergeschoten worden. Op dat moment wilde ik maar één ding! Er voor haar zijn en haar beschermen, ook al kost me dat mijn eigen leven. Er raakt niemand nog Alyssa ook maar met één vinger aan. Zij betekend te veel voor mij om er kwijt te raken. Zonder haar kan ik mijzelf geen leven voorstellen en ik heb al een keer gedacht dat ik er kwijt was." Jason friemelde aan zijn broek. Hij schaamde zich nog steeds voor wat die Alyssa had bekend maar vooral omdat die echt dacht dat Alyssa het uit zou maken. Hoe kon die dat ooit gedacht hebben?!?

Noa Schilders

Noa dankte Joel voor het feit dat die water zou gaan halen. Misschien werd ze dan wat rustiger en zou het haar allemaal minder duizelen. Al leek alles nog steeds een nachtmerrie. "Maar... Welke reden Roan ook heeft gehad, ik kan er met mijn hoofd gewoon niet bij dat je je eigen familie vermoord. Kim heeft Roan nooit kwaad gedaan." Toen Joel terg kwam met het water en wat asprintjes nam ze die voorzichtig in en nam wat slokjes water. Noa schudde de hoofd. "Nee, nee nee. Ik moet dit zelf doen. Jullie snappen het niet. Ik wil niet dat er meer mensen bij betrokken worden. Oke, ze moeten weten dat Kim vermoord is maar je Sammy krijgt alleen maar meer argwaan als niet een van ons hem komt ophalen in plaats van mama"
Noa knikte en dronk het bekertje water leeg. "Graag. Voordat Nigel ook nog iets overkomt. En over het testament, daar heb je gelijk in."

Sean McBrown

Sean sloeg zijn armen over elkaar en staarde voor zich uit. "Als je Kim niet hebt vermoord waarom ben je dan hoofdverdachte in een moordzaak, Roan? Leg me dat dan eens uit!"
Hij snapte het gewoon niet, hij snapte het echt niet. "Oh, dank je dat maakt het echt beter.", zei die sarcastisch. "Ik maak me nu eerder druk om jou dan om Sven. Ik hoef niet te zien hoe mijn broertje voor jaren de bak in draait voor moord."

Elise: Elise was achter haar man en Sven aangesjokt om de papieren te tekenen zodat hun minderjarige zoon die immers was opgepakt verhoord kon worden. Alles ging op automatische piloot. Ze was nog in shok door alles wat er gebeurde. Ze was het in elk geval met Nathan eens dat Roan een advocaat moest hebben. Sven was voor hun uitgelopen naar de verhoorkamer waar Sean met Roan sprak. "Roan je zegt niks meer zolang de advocaat er nog niet is."

Brendon Nicols

Brendon keek nog steeds lichtelijk geamuseerd naar Jason die naar de juiste woorden leek te zoeken. Die vond de jongen uiteindelijk ook en het waren zeker de juiste. Zijn ogen schoten even naar Stefan, toen die het had over één van hen die voor Alyssa's ogen neer was geschoten. "Dat waren de juiste woorden," zei Brendon met een glimlach. "Ik denk niet dat jij er veel bezwaar tegen hebt toch?" Vroeg hij aan zijn man. Daarna echter richtte hij zich tot Jason en voelde hij zich verplicht om dit te zeggen. "Ons verleden achtervolgd ons, we worden er nog steeds door opgejaagd. Het zal nooit helemaal goed komen, ik hoop dat je dat aan kunt." Het was een laatste waarschuwing naar de jongen toe. Als hij zich met Alyssa in zou laten op deze manier kon hij ook niet meer terug. Dan zou hij er een deel van worden. Brendon hoopte wel dat Jason zich daardoor niet af liet schrikken.

Nathan McBrown

Nathan keek naar de papieren die voor zijn neus werden geschoven, maar deze zou hij ook niet tekenen voor er een advocaat ten tonele was verschenen. Hij wilde zich focussen op de kinderen van zijn zusje die nu niet wisten wat ze moesten doen. Daan zou in ieder geval geen bevoegdheid over Nigel en Sammy mogen krijgen, zeker niet over Sammy. Nigel was een ander verhaal, maar Daan had Sammy nooit gemogen. Dat kon alleen maar verkeerd uit pakken. "Roan, kan dit niet gedaan hebben." Zei hij toen tegen Elise. Ze moesten in hun zoon blijven geloven en hij geloofde niet dat Roan het in zich had om zijn tante te vermoorden. Hij wreef over zijn hoofd, het gevoel dat er iets niet pluis was bleef aan hem knagen. Een onrustig gevoel die hij niet weg kon duwen. Hetzelfde gevoel dat hij had altijd als Sam iets gedaan had, terwijl hij het bij iemand van hen in de schoenen wilden schuiven. Zijn hand sloot zich om de mes die hij altijd in zijn zak had zitten, gewoon voor het geval dat. Hij durfde echter zijn gevoelens niet te verwoorden. Wat als Roan het wel had gedaan en één van zijn messen had gebruikt? Hij wachtte tot Sean terug kwam en keek de jonge man even aan. "Is het moordwapen gevonden?"

Stefan Bakker Nichols
Stefan legde zijn nakijkwerk opnieuw neer toen Jason de woorden gevonden had. Het was zelfs meer als wat Stefan had gedacht. Hij pinkte dan ook een traantje weg toen Jason uitgesproken was.  Niet alleen om  de mooie woorden van Jason, maar ook omdat Stefan zich besefte dat Alyssa zou gaan trouwen. Zijn kleine meisje. Hij schudde dan ook zijn hoofd naar Brendon toen de jongen vroeg of hij er wat tegen had. Hij luisterde naar de waarschuwing die Brendon Jason nog mee gaf. “Hoe ben je van plan om haar te vragen?” vroeg hij en glimlachte naar de jongen.

Joël
In de tijd dat Noa had zitten bijkomen met een glaasje water, had Joël Nina gebeld die meteen alles opzij had gegooid en meldde dat ze naar het politiebureau zou komen. Hij deelde dat aan Noa mee, waarna hij weer langs haar ging zitten. Hij zuchtte even. “Noa, je bent zwanger. Je moet al rustig aan doen van de dokter. JE krijgt niet één maar twee baby’s. Zorg voor Sammy en Nigel kan daar niet nog eens bij komen. Niet nu.” Zei hij zachtjes tegen haar. Het was niet dat hij niet voor ze wilde zorgen, maar hij moest ook aan de gezondheid van Noa denken.

Roan McBrown
“Hoe zou ik dat moeten weten? Alles wat ik heb gedaan vandaag is een horloge stelen. Op mijn weg daar naartoe botste ik tegen die vrouw op. Meer niet.  Ik kwam  net uit school. Hoe moet ik dat allebei hebben kunnen doen?” vroeg hij  aan  zijn broertje. De jongen   wist net zoveel over deze situatie als hijzelf. Hij trok zijn wenkbrauwen op  bij het horen van de woorden van  zijn  broertje. “Fijn om te horen dat je   in ieder geval ook nog iets om mij geeft” zei hij tegen de jongen. Niet veel later kwam Sven binnen gevolgd door zijn ouders. Zijn moeder riep meteen dat hij niks meer mocht zeggen en geschrokken keek Roan haar dan ook aan. Hij keek even naar zijn vader die binnen kwam. Hij kon niet indenken hoe moeilijk dit allemaal voor hem moest zijn. De man vroeg naar bewijsmateriaal en Roan keek afwachtend naar Sven. “Het wapen is nog niet gevonden, al weten we wel naar wat voor wapen we zoeken. Meer mag ik er niet over zeggen in verband met het onderzoek.” Hoorde hij Sven zeggen. Stilletjes keek Roan van zijn handen naar zijn ouders. Even deed hij zijn mond open, maar deed hem vervolgens weer dicht. Hij wilde laten zien hoeveel het hem speet dat hij de laatste tijd zo gemeen tegen zijn ouders was geweest. Maar zijn moeder had hem verboden nog iets te zeggen.

Jason Smit - van den Bosch

Eindelijk! Kon Jason opgelucht adem halen. Zowel Brendon als Stefan keurde het goed dat hij hun om de hand van hun dochter kwam vragen en uiteindelijk haar ten huwelijk kon vragen.
Hij was echt door het kruisverhoor bang geweest dat ze Nee zouden zeggen.
Jason hoorde het laatste advies van Brendon. "Ik begrijp dat het niet makkelijk gaat worden en ook nooit zal wezen. Maar je krijgt er nou eenmaal alle bagage gratis bij. Dat heb je maar te accepteren want je veranderd er niks aan. Maar... of beter gezegd ik wil met Alyssa een nieuw hoofdstuk aangaan. Met haar een mooie toekomst te gemoed gaan."
Jason beet op zijn lip. Hij twijfelde of die zijn plan wel moest verklappen.
"Ik wilde op het strand of in en park gaan picknicken. Mand mee vol lekkers en als Alyssa de mand dan uitpakt hangt daar een briefje in met de tekst: wil jou Harry me? Ondertussen wacht ik op mijn knieën op haar antwoord."

Noa Schilders

Noa dankte Joël dat hij haar zusje op de hoogte had gebracht. Ze was nu niet in staat om het haar zelf te vertellen. Het duizelde haar nog steeds allemaal. Het drong nog niet echt tot haar door. Noa schudde haar hoofd. Nee nee Nee, ze moesten dit zelf doen.
"Dat besef ik zelf ook wel.",riep ze kwaad. Ze schrok van haar eigen emoties. Ze wilde zich niet op Joël af reageren. "Wie moet er dan voor ze zorgen? Pap zorgt niet voor Nigel en Sammy kan daar niet heen. Dat komt niet goed. We kunnen ook niet van Nina verwachten dat ze de jongens opvangt. Elise en Nathan zitten nu met Roan.  Wie moet het dan doen?"

Sean McBrown

San wilde zijn broertje wel geloven maar hoe kon die hem geloven als die verdacht werd.
"Weet ik veel! Misschien ben je nooit op school geweest! Je hebt eerder gelogen Roan. Hoe kan ik je dan nu nog geloven? Hoe moeten papa en mama je nog geloven?"
Sean veegde ruw de prikkende tranen uit zijn ooghoeken. "Je blijft verdomme mijn broertje Ro." Plots kwamen zijn ouders binnen. Hij besloot zelf ook maar niks meer te zeggen.
Hij besloot met Sven koffie te gaan halen en zijn ouders alleen met Roan te laten.
Misschien wilde zei Roan spreken voor dat hun advocaat er zou zijn.
Hij zou wel wat voor zijn ouders en Roan meenemen. In de hal zag die Joël en Noa zitten. Duidelijk kapot van het nieuws. "Als wij iets voor jullie kunnen betekenen.."

Brendon Nicols

Brendon zag dat Stefan zijn nakijk weer weer had neergelegd. Hij glimlachte lichtjes. Hij vond het wel grappig dat hij en Stefan het zelfde spelletje hadden gespeeld. Alleen nu begon het toch echt wel zielig te worden. Gelukkig werden de juiste woorden gezegd, ook op zijn waarschuwing. “Dat is waar, die bagage krijg je er gratis bij. Hopelijk gebeurd er niet zoveel meer.” Zelf had hij er nu ook wel genoeg van. Maar Will zat weer vast en de tweeling zat ergens in het buitenland. Tenminste dat hoopte hij dan toch. “Wat een leuke manier. Ik weet zeker dat Alyssa het heel leuk gaat vinden.” Hij vond het leuk dat dit nu ging gebeuren.

Nathan McBrown

Er was dus nog geen moordwapen gevonden. Het was ook altijd zo irritant dat ze niets los mochten laten. Vermoeid wreef hij door zijn ogen heen, hij wist niet zo goed wat hij moest doen. Hij keek naar Roan die daar zat en daarna naar Sean die met Sven mee ging. Hij gaf Roan een waarschuwende blik, toen hij zijn mond open deed. Gelukkig bleef Sven niet en nam die Sean mee. Hij bleef dus samen met Elise achter bij Roan. “Ik wil niet dat je nog iets zegt over dit voorval zonder een advocaat, begrijp je dat?” Vroeg hij aan Roan. Het ging hem redelijk wat kosten, maar hij zou zijn zoon een goede advocaat geven. Verder wist hij niet wat hij nu moest zeggen.

Stefan Bakker-Nichols
Stefan keek van Brendon naar Jason. Zijn dochter zou gaan trouwen. Hij wist zeker dat ze ja zou gaan zeggen. Al helemaal toen hij het plan hoorde. Daar kon ze toch moeilijk nee op zeggen? “Wat ontzettend lief. Dat moet je echt doen.” Zei Stefan. Hij keek nog eens naar zijn nakijkwerk, maar besloot het daar voor vandaag toch maar bij te laten. Hij wist zeker dat hij zich nu toch niet meer kon concentreren.

Roan McBrown
Roan keek zijn broertje boos aan. “Sven gelooft me wel.” Zei hij zachtjes. Sean verdween en zijn ouders kwamen binnen. Opnieuw werd hem gezegd dat hij niks meer mocht zeggen tot de advocaat er was. Hij knikte naar zijn vader en keek vervolgens naar zijn handen. Hij wist niet wat hij moest doen. Hij wist wel wat hij niet mocht doen, namelijk praten. En dat was zo moeilijk als je zoveel tegen je ouders wilde zeggen. Hoe laat zou de advocaat komen? Zouden zijn ouders dan wel ook nog bij hem blijven? Hij wist het alleemaal niet.

Joël
Joël glimlachte even naar Noa, toen ze uitviel. Hij vond het niet zo gek en zou het ook helemaal niet persoonlijk nemen op het moment. Hij zag het vaker, mensen die in een onverwachte situatie kwamen, reageerden vaak ook anders dan verwacht. “Ik denk dat Alyssa en Jason of Ryan en Kyra vast wel willen helpen. Als één van hun twee voor Sammy zorgt, dan kunnen wij samen met Nina kijken hoe we het met Nigel doen.” Zei hij zachtjes tegen haar. “We zullen er in ieder geval voor zorgen dat wij zeker net zo veel helpen met Nigel en Sammy, goed? Ook al zullen ze misschien niet bij ons inwonen.”

Jason Smit - van der Bosch

Jason bloosde lichtjes bij het horen van de complimenten over zijn idee rond het aanzoek van zijn toekomstige schoonvaders.
"Ik hoop het. Nu nog het juiste moment vinden om Alyssa te vragen. Het moet natuurlijk wel redelijk weer zijn om te kunnen picknicken. Alyssa krijgt tevens de verlovingsring van mijn moeder. Het was een van haar laatste wensen dat ze die door kon geven aan haar schoondochter." Jason hoorde Brandon zijn wens uitspreken. "Dat hoop ik ook. Ieder van u maar vooral Alyssa verdiend geluk. En hopelijk worden we heel gelukkig samen."

Elise Mcbrown- Bakker

De sfeer was om te snijden in de verhoorkamer. Ze had zoveel vragen maar het was beter als Roan niks zei. Straks werd het tegen hem gebruikt. Haar oudste zoon had immers met zijn vriend de ruimte verlaten om koffie te halen. Waar bleef die advocaat? Had Nathan hem wel gebeld of er een geregeld?
Ze besloot haar gedachten hardop uit te spreken. "Is de advocaat voor Roan al gebeld en onderweg?"

Noa Schilders

Noa dacht na over de woorden die Joel zei. Het raarste nog steeds als een malle in haar hoofd, maar ze wist dat hij gelijk had. Ze konden niet en of Sammy en Nigel zorgen met een tweeling op komst. Hun eigen gezin ging voor. "Oké, je hebt gelijk. Maar Nigel gaat niet terug naar Daan. Dat kan ik hem niet aandoen. Mama zou het niet gewild hebben en ik zou het niet over mijn hard verkrijgen. Laten we Nina maar bellen om haar het nieuws te vertellen en dan Nigel op de hoogte brengen voor die er zelf achter komt of van een andee hoort. Misschien kunnen we Kyra en Jason vragen om Sammy dan op te vangen."

Nigel Schilders

Nigel was dronken..Overal lagen leggen flessen bier en drank en lege chips zakken en ander verpakkingen. Een bliepje, een appje. Roan stond er in het scherm. WTF, moest die klootzak van hem nadat die zijn vriendin van hem had afgepakt? Waar die trouwens niks meer van had vernomen. Toch opende die het appje. Het was een filmpje, waarop was te zien hoe zijn moeder, zijn bloedeigen moeder werd vermoord.
Nigel raakte in schok. In alleen een joggingbroek vol vlekken rende die de trap af. Niemand zou hem tegen houden mocht er al iemand thuis zijn. Uit het messenblok trok die een mes en sprong op zijn fiets ridhting het station om daar de trein naar Korenhof te pakken. Hij zou het Roan hoogstpersoonlijk betaald zetten. Niet wetende dat Will het appje had verstuurd door Roan zijn nummer te hebben gebruikt/ gehackt.
Maar hoe zou die er achter komen waar Roan was?
Misschien kom die op het politiebureau vragen of Roan al was opgepakt. Hij moest ergens beginnen en daar vond die Roan.
Met zijn oom en tante in een verhoorkamer. 3,2,1! voor dat die gepakt zou kunnen worden rende die de verhoorkamer in, op Roan af en dreigde met het mes onder zijn kin. Zijn ogen waren bloed doorlopen.[/b]

Brendon Nicols

Brendon glimlachte even naar Jason. Ja, Alyssa verdiende geluk vooral na wat er allemaal gebeurd was. Een lichte zucht kwam over zijn lippen, hopelijk ging het vanaf nu allemaal wat beter. "Het zal binnenkort vast wel een keer lekker weer worden, gewoon het weerbericht in de gaten houden." Zei hij tegen Jason. Het kon niet voor eeuwig somber blijven. Hij hoorde wat Jason zei over de ring van zijn moeder en dat vond hij een mooi gebaar. "Wat een mooi gebaar, ik denk dat Alyssa dat wel zou waarderen en ze er erg blij mee zou zijn." Dat wist hij zeker.

Nathan McBrown

Nathan keek naar Sean die de verhoorkamer verliet met zijn vriend. De stilte was om te snijden. Hij had de advocaat allang een berichtje gestuurd en die had laten weten onder weg te zijn. Hij beet op zijn lip en keek naar Roan en daarna naar Elise die vroeg of de advocaat al onderweg was. "Hij is onderweg, het zal niet lang meer duren." Met het hele gebeuren rond de familie zorgde er voor dat Nathan altijd een advocaat bij de hand had. Hij had hem zelf ook wel een paar keer nodig gehad. Voordat hij meer kon zeggen stond Nigel opeens in de verhoorkamer en duwde die een mes tegen de keel van zijn zoon aan. "Nigel," gromde hij boos tegen zijn neefje en hij greep de jongen bij zijn arm en trok hem bij Roan vandaan. "Wat denk jij hier te doen, je mag hier helemaal niet binnen komen. En waag het niet mijn zoon te bedreigen met een mes," siste hij daarna. Ging het nu nog erger uit de hand lopen? Had Noa al gebeld naar Nigel en Nina?

Roan McBrown
Plotseling gebeurde er iets onverwachts. De deur naar de verhoorkamer ging open, maar in plaats van Sean, Sven of de advocaat, kwam Nigel binnen. Met een wapen! Roans lichaam stond stijf van de spanning toen hij een mes tegen zijn keel gedrukt voelde. Maar al snel kreeg zijn vader het voor elkaar om Nigel bij hem vandaan te trekken. Roans handen begonnen te trillen. Hij durfde niet naar Nigel te kijken, bang dat hij de jongen nog bozer zou maken.

Joël
“Nina is al op de hoogte. Die had ik net gebeld en ze zou hierheen komen.” Zei hij tegen Noa. “Nigel moet het wel nog weten.” Maar nog geen seconde later kwam Nigel al binnen en was hij ook zo weer verdwenen. “Sven, grijp hem! Voor hij alles nog erger maakt!” riep hij naar zijn collega toe. Hij achtervolgde Nigel en Sven naar de verhoorruimte waar Nate net Nigel bij Roan vandaan wist te krijgen. “Nigel. Geef me dat mes.” Zei Joël, terwijl hij Nigels pols vast pakte.

Jason Smit - van der Bosch
r/+9r
Jason glimlachte lichtjes. Naar zijn gevoel was zijn hoofd nog steeds zo rood als een tomaat en zaten er zweetplekken onder zijn oksels te grote van de Mount Everses . Hij had het echt bijna in zijn broek gedaan op het moment dat Brandon en Stefan speelde dat hij hun moest overhalen om met Alyssa te mogen trouwen. "Vast wel en anders moet ik een reserve plan gaan bedenken."
Jason dankte Brandon voor het compliment. Hij dronk zijn koffie leeg en stond op. "Ik moet er vandoor. Er staat een operatie op mij te wachten. Bedankt voor jullie zegen en ik zal het laten weten als ik Alyssa ten huwelijk ga vragen."

Noa Schilders

"Dan zou ze zo wel komen.", zei Noa met een zucht. Ze was inmiddels wat rustiger geworden.
Maar nog geen seconde later kwam Nigel binnen. Maar als Nigel er al was, waar was Nina dan?
Veel tijd om na te denken kreeg ze niet. Nigel was naar de verhoorkamer gerend met Sven en Joel op zijn hielen. Wat was er aan de hand? Wat had ze in een blik van een seconde niet mee gekregen. Moeizaam stond ze op en schokte naar de verhoorkamer waar Joel en Nathan, Nigel probeerde weg te houden van Roan die het haast bestierf.

Nigel: "JOU ZOON HEEFT MIJN MOEDER VERMOORD!", schreeuwde Nigel terwijl die zich met alle macht probeerde los te maken van Nathan en vervolgens Joel die zijn pols vast greep. "Laat me los!" Straks zou die Joel opnieuw verwonden. "Hij heeft mama vermoord, kijk zelf maar! Hij heeft het bewijs toe gezonden." Inmiddels had Sven het mes weten af te pakken en werd Nigel in de boeien geslagen. Zijn mobiel werd afgepakt als mogelijk bewijsmateriaal. "als jullie me niet geloven bekijk dan zelf het appje van Roan maar."

Brendon Nicols

Brendon keek naar Jason die er nog steeds een beetje rood was, maar voor de rest leek de jongen kalm. Al wist hij bijna zeker dat Jason nog niet helemaal kalm was. Maar hij gunde Alyssa het geluk en Jason maakte haar gelukkig en daarom kreeg de jongen zeker zijn zegen. "Een reserveplan is altijd goed om te hebben, maar ik ga er gewoon van uit dat ze dit leuk vindt." Maar een reserveplan was zeker goed. "Graag gedaan en dat zou fijn zijn, dan weten wij wanneer we een telefoontje van onze dochter kunnen ontvangen," zei hij met een lichte glimlach.

Nathan McBrown

Gelukkig kwam Joël al snel binnen die het mes van Nigel probeerde af te pakken. Hij zuchtte opgelucht, Nigel was duidelijk dronken en nu werd ook Nigel in de boeien geslagen. Het was vermoeiend al deze emoties tegelijkertijd. "Hoe weet jij dat die het bewijs heeft toe gezonden? Hij heeft zijn mobiel helemaal niet bij zich," dus hoe kon Roan wat toe gezonden hebben. Een mobiel werd afgepakt bij de arrestatie, zoals nu ook bij Nigel gebeurde.

Skip, het is zaterdagochtend rond een uur of tien

Roan McBrown
Het waren verschrikkelijke dagen voor Roan geweest, die hij vooral op zijn kamer had doorgebracht. Hij had veel geappt en een paar keer gebeld met de jongen die hij ontmoet had. Hij had het idee dat hij de jongen alles kon vertellen. Maar nu zat hij naast Sean in de auto en staarde hij uit het raam. Hij moest naar één of andere psycholoog om over zijn problemen te praten. Daar had hij dus echt geen zin in. Waarom moest hij nou met een onbekende gaan praten! En die Robin zou vast en zeker zo’n omhoog gewerkte trut zijn met te veel make up op. “Dankjewel. Sta je hier over een uur weer?” vroeg hij aan zijn broer, toen die hem recht voor de deur afzette. Hij liep naar binnen toe, meldde zich bij de balie en ging vervolgens zitten wachten. Hij wilde een sigaret opsteken toen de baliemedewerkster hem erop wees dat roken niet toegestaan was. Hij zuchtte geërgerd. Gelukkig hoefde hij niet heel lang te wachten en werd hij al gelijk naar een kantoorruimte toe geleid, waar hij binnen werd gelaten. Midden in de deuropening bleef Roan staan, terwijl hij zijn sigaret en zijn aansteker nog in zijn hand had. Er zat helemaal geen vrouw achter het bureau, maar een man! Nog een best knappe man ook nog. Hij keek de man aan en wachtte tot hij te horen zou krijgen wat hij moest doen.

Sammy Schilder/Jacobsen/McBrown
Sammy had niet goed geslapen. De laatste nachten sowieso niet. Hij snapte heel goed dat zijn moeder niet meer terug kwam. Nu sliep hij bij Kyra en Ryan thuis en het duurde vaak heel lang voordat hij in slaap wist te komen. De kamer en het bed was nog wat onwennig en hij miste zijn moeder. Die ochtend werd hij wakker gemaakt dor Ryan. “Sammy, kom je zo uit bed? We willen zo ontbijten.” Hoorde hij de jongen vriendelijk tegen hem zeggen. Hij knikte naar de jongen. Zodra die de deur weer uit was, stapte Sammy uit bed en kleedde hij zich aan met de kleren die voor hem klaar gelegd waren.

Ryan Larosse
Ryan had Kyra geholpen met het ontbijt. Ze hadden bedacht dat ze hem mee zouden nemen naar de dierentuin. Misschien konden ze hem eventjes afleiden van de hele situatie, die toch best lastig was. Hij was even naar boven gelopen om Sammy wakker te maken, maar kwam al snel weer beneden en gaf Kyra een kus op haar wang. “Hij zag er nog maar moe uit, ik denk dat hij niet veel geslapen heeft.” Zei hij tegen haar. “Zou hij het wel leuk vinden denk je?” vroeg hij. Het duurde niet heel lang voor Sammy ook beneden was. “Heey, Sammy, ga maar vast aan tafel zitten.”