Voor Altijd & Eeuwig

Sean McBrown

De afgelopen dagen waren als een roes voorbij gegaan. Als een nachtmerrie waar je maar niet uit wakker werd. De sfeer in huis was om te snijden geweest ook al had Roan voornamelijk op zijn kamer gezeten. Zijn broertje bleef toch de hoofdverdachte in de moordzaak op hun tante.
Hoe graag hij ook wilde dat Roan zijn onschuld werd bewezen. Misschien moest die de komende tijd maar even wat beter op zijn broodje letten zodat die in elk geval uit de problemen bleef en niet meer kon stelen. Daarom had Sean hem dan ook afgezet bij de therapie/ psycholoog waar Roan vanaf vandaag mee zou starten/ mee zou gaan praten. "Ik zie je over een uur. Als je eerder klaar ben dan hoor ik het wel." Sean zou ondertussen wat broodjes gaan halen en deze langs brengen bij Sven, wie vanmorgen in alle haast zijn brood op het aanrecht had laten liggen. Hun relatie verliep op dit moment wat schroef. Aan de ene kant wilde Sven er natuurlijk voor hem en Roan zijn maar hij werkte ook aan de zaak van hun tante. Het was al zwaar genoeg om het verlies te verwerken. Ondanks dat het haast onmogelijk was om positief te blijven probeerde Sean er het beste van te maken.

Robin Hood

Robin was net de laatste aantekeningen aan het maken in het dossier van zijn cliënt toen de deur open ging en zijn assistente Nancy met de volgende binnen kwam. Hij dankte haar en keek op. In de deuropening stond een jonge man met zijn sigaretten en aansteker in zijn hand. Of beter gezegd een knappe jongeman. Ho Robin stop! Zo mag je niet denken. Het is verboden om iets met een cliënt te beginnen. Daarbij is hij veel te jong voor je en je weet geen eens of die wel op mannen valt. En nee je gaat hem niet naar zijn relatiestatus vragen. Je staat op, geeft hem een hand, stelt jezelf voor en wees professioneel. Waarschijnlijk had die Roan vreselijk zitten aan starten voordat die opstond en Roan eindelijk de hand ging schudden. "Dokter Hood, maar zeg maar Robin. Roan toch? Ga zitten. Wil je wat drinken? Koffie, thee, water? Oh, uhmm het is hier echter verboden om te roken. Als je je sigaretten wilt opbergen dan kunnen we beginnen." Robin ging weer achter zijn bureau zitten en haalde Roan zijn dossier erbij. " Zo Roan.. Kun je mij in je eigen woorden vertellen waarom je hier bent?"


Noa Schilders

"Verdorie Nigel! Kom je bed uit. Je komt zo nog te laat." "Mh.... Ik heb het eerste uur vrij.",hoorde ze de broertje wat zins de dood van hun moeder bij hun inwoonde van onder de dekens vandaan zeggen. "Ja en dat uur is bijna voorbij. Schiet op! Je moet je ook nog aankleden en ontbijten. Heb je je tas al ingepakt voor vandaag?" "Heb geen zin!",hoorde ze Nigel protesteren. "Ja en ik niet om jou elke ochtend weer je bed uit te sleuren. We hadden een afspraak Nigel"en trok de dekens van hem af. "Je hebt een kwartier om beneden te komen!"
Noa liep de slaapkamer uit naar beneden om ontbijt te gaan maken voor Nigel. Ze was doodop, sliep al dagen slecht en dan had ze ook nog continue gezeik met Nigel. Maar ze kon hem ook niet terug laten gaan naar hun vader. Immers had Daan er mede voor gezorgd dat Nigel nu verslaafd was aan de alcohol. Al was dat maar 1 van de vele problemen.
Hopelijk verliep het opvoeden van de tweeling straks een stuk gemakkelijker.
Noa draaide zich om naar Joel die aan zijn ontbijt zat. "Ik wilde straks wat spullen gaan uitzoeken in het huis van mama en verder leeghalen. Wil en heb je zin om mij daarmee te helpen of moet je werken?" "Ik kan ook wel helpen.", hoorde ze Nigel zeggen die inmiddels onaangekleed beneden kwam voor het ontbijt. "Jij gaat naar school! en waarom ben je nog steeds niet aangekleed. Serieus Nigel!"

Kyra Santegoeds

Kyra en Ryan hadden samen ontbijt gemaakt voor Sammy die nu bij hun in woonde. Het was raar dat Kim er niet meer was, wie zou haar vermoord hebben. Het voelde zo onwerkelijk allemaal. Voor Sammy was het waarschijnlijk nog lastiger, de jongen leek elke keer moeite te hebben met slapen. Iets dat ze hem niet kwalijk kon nemen. Het begon weer een beetje te voelen zoals vroeger, dat ze niemand meer kon vertrouwen. Ze keek naar de ring om haar vinger, dat was in ieder geval een lichtpuntje waar ze naar uit kon kijken. Ze glimlachte lichtjes. Dan was er ook nog het lichtpuntje dat ze er achter was gekomen dat ze zwanger was. Ze had het aan Ryan willen vertellen, maar toe was dat nare telefoontje gekomen en had ze haar mond gehouden. Dat was geen tijd geweest om vrolijk nieuws te delen.
De kus op haar wang haalde haar uit haar gedachten en ze glimlachte naar haar vriend. "Ja, dat gaat al een aantal dagen zo. Het is ook niet raar." Zei ze tegen hem. Ze keek Ryan aan en drukte een kus op zijn lippen. "Hem afleiden is goed voor hem, misschien dat we hij daarna wel kan slapen." Ze keek naar Sammy die binnen kwam, de jongen zag er inderdaad moe uit. "Heb je zin in pannenkoeken?" Vroeg ze aan de jongen. Ze hoopte hem een beetje op te kunnen vrolijken met een lekker ontbijt.

Esmé Harrods

Esmé wist dat ze snel met Ronald zou gaan trouwen, maar overal waar ze heen ging leek ze Kylian tegen te komen. Bijna alsof iemand wilde zeggen dat ze weer samen moest zijn met hem. Het was frustrerend, ze probeerde door te gaan met haar leven. Toch leek haar leven steeds weer om Kylian te draaien, zelfs nu ze samen was met iemand anders. Met een zucht plofte ze op een bankje in het park neer, het was mooi weer en was blij dat het vandaag weekend had. Ze had niet veel geslapen deze week, omdat alles door haar hoofd bleef malen. Nu was ze toe aan rust en wilde ze gewoon even alleen op dit bankje zitten.

Roan McBrown
Een stortvloed aan woorden overviel Roan. Hij schudde de hand van de man en snoof toen hem gevraagd werd om zijn sigaretten weg te stoppen. Hij liet zijn tas op de grond vallen en ging zitten, terwijl hij alsnog de sigaret in zijn mond stopte, zonder hem al aan te steken. “Wat als ik dat nu toch doe?” vroeg hij. “Ik hoef geen drinken. Ik snak alleen naar een sigaret.” Het hele gedoe met zijn tante had ervoor gezorgd dat hij toch meer aan het roken was gegaan. Hij dacht zelfs dat zijn ouders dat ondertussen ook wel door zouden hebben. Hij deed in ieder geval niet meer zijn best om het te verbergen. De man die zich als dokter Hood vroeg nu aan hem om te vertellen waarom hij hier was. Dat was niet een vraag die hij zomaar wilde beantwoorden. “Waarom dokter? Je gaat naar de dokter als je ziek bent. Ik ben niet ziek.”

Sammy Schilder/Jacobsen/McBrown
Sammy ging op de vaste plek zitten waar hij de afgelopen paar dagen gezeten had. Hij was maar wat stil en keek naar zijn handen. Hij miste zijn moeder. Noa en Nina hadden het druk met Nigel en met alles wat Sammy nog niet begreep maar wat wel geregeld moest worden. Hij keek op toen Kyra hem een vraag stelde en knikte toen. “Ja, pannenkoeken zijn wel lekker. Met appel?” vroeg hij. Hij wist niet of het mocht, maar als ze thuis pannenkoeken aten, dan maakte Kim ze altijd met stukjes appel voor hem. Dat vond hij lekker.

Joël
Met een kop koffie en een vermoeid gezicht zat Joël aan de ontbijttafel. Hij moest zich buiten het onderzoek houden, aangezien hij te dichtbij stond. Zelf vond hij dat Sven ook afstand moest doen, maar aangezien de jongen niet met slachtoffer of verdachte een persoonlijke relatie had, waren er geen vaste regels die het verboden. Hij keek op toen Noa binnen kwam. “Ik kan wel helpen. Misschien dat Nate het ook fijn vind om mee te gaan?” vroeg hij. “Nigel, laten we dit afspreken. Als jij je nu aan gaat kleden voor het ontbijt en dan naar je bijles gaat, dan kun je langskomen als je klaar bent.” Zei hij rustig tegen de jongen, in de hoop dat de vooruitblik naar een ‘beloning’ zou helpen.

Kylian Santegoeds
Het was vreemd, met alles wat er gebeurd was. Zelf geloofde Kylian niet dat Roan er iets mee te maken had. Niemand binnen hun familie zelfs! Dat wist hij zeker. Een rilling liep over zijn rug toen hij bedacht dat de tweeling er heel misschien iets mee te maken zouden kunnen hebben. Die waren echter al heel lang niet meer in Korenhof geweest. “Muffin kom.” Zei hij tegen zijn hond, toen die begon terug te trekken. Cupcake liep in ieder geval wel netjes met hem mee. Die leek sowieso wat meer te gehoorzamen. “Muffin!” riep hij, toen de hond zich uit zijn halsband had weten te trekken en het op een lopen zetten. Kylian zette het op een lopen, Muffin achterna. Gelukkig zag Cupcake rennen altijd als een spelletje en was het geen probleem om hem aangelijnd te houden. Muffin stond ondertussen met zijn voorpoten op een bankje en was druk aan het kwispelen en aan het blaffen. Kylian herkende Esmé al snel en glimlachte kort naar haar. “Sorry, Muffin trok zich los.” Zei hij, waarna hij op zijn hurken ging zitten en de halsband opnieuw bij Muffin om deed, deze keer iets strakker, zodat de hond zich zeker niet los kon trekken.

Noa Schilders

Noa had brood voor Nigel gesmeerd en dat op tafel gezet. Ze pakte voor zichzelf wat sinaasappelsap. "Fijn dat je mee gaat." Ze dacht na over het voorstel om Narhan ook te vragen om te komen helpen. "Mhh..  Ik weet niet. Ik wil ze niet tot last zijn. Ze hebben al genoeg aan hun hoofd. Niet alleen door het overlijden van mam maar ook met Roan.
Maar we kunnen het altijd vragen. Stuur hem anders een appje." Ze moest nu Nigel achter ze broek aanzitten. Tot haar grootste verbazing zat bij aan zijn ontbijt.
Ook al was het elke dag een strijd e  vooral nu in het weekend hij bijles had ipv vrij maar het was misschien wel beter dat Nigel wat om handen had. Ook bang dat als ze hem los liet hij opnieuw naar de drank zou grijpen. En alleen op deze manier had Nigel nog kans om dit jaar over te gaan naar zijn examenjaar.
Ze hoorde Joël een poging doen om Nigel te gemoed te komen.
Nigel:" dan hoeft het ook niet meer." De jongen was opgestaan en had de helft  van zijn brood laten staan. Noa zuchtte. "Ga je nou maar aankleden. En denk je straks tijdens bijles na over wat je vanavond wil eten." Nigel:pizza!" "Ik heb gisteren pizza voor he gemaakt."
Nigel:"jij  vraagt toch wat ik wil eten! Jezus!" En hij stormde de trap op.


Robin Hood

Robin zuchtte. Dit werd nog lastig! Maar hij wilde niet toegeven aan Roan. Hij was immers tegen roken en dit zou tegen zijn regels in gaan. Daarom negeerde hij Roan en ging verder met de intake. "Roan, ik ben hier om je te helpen. Niet om je te straffen. Dat ben je waarschijnlijk al genoeg gedaan. Maar je beseft zelf toch ook wel dat dit niet langer door kan gaan? Als je zo doorgaat beland je nog een keer in de gevangenis als er al genoeg beiejs9is om je vrij te spreken van de moord op je tante. Is dat de toekomst die je je zelf voor ogen houdt? " hij wachtte de reactie van Roan af. "Wat zeggen je ouders hier eigenlijk van? Steunen je ze in het proces om je onschuld te bewijzen en aan je problemen te werken?"

Kyra Santegoeds

Kyra zag dat Sammy op zijn vaste plek ging zitten waar hij de afgelopen dagen ook had gezeten en ze glimlachte. De jongen zei niet veel en dat kon ze hem ook niet kwalijk nemen. Zijn moeder was er niet meer, zo maar opeens uit het leven gerukt zonder enige verklaring. Dat moest hard zijn voor Sammy. Hij keek echter wel op toen ze hem een vraag stelde en dat zorgde voor een gerustgesteld gevoel. Hij vroeg of hij zijn pannenkoeken ook met appel mocht hebben. "Natuurlijk, als jij ze met appel wilt, dan maak ik ze met appel voor je." En ze ging gelijk aan de slag voor de jongen. Toen Noa naar haar toe gekomen was om te vragen of zij en Ryan voor Sammy wilde zorgen had ze eigenlijk geen seconde getwijfeld en ja gezegd. Als Noa voor Sammy en Nigel moest zorgen, terwijl ze ook nog al de andere dingen moest regelen en ook nog eens zwanger was. Nee, dat werd allemaal te veel voor haar nicht. "Ryan, jij nog speciale wensen voor je pannenkoek?" Vroeg ze daarna aan haar vriend. Nu ze toch bezig was, kon ze het net zo goed gelijk goed doen.

Esmé Harrods

Esmé dacht hier in stilte te kunnen zitten, maar al snel was daar een blaffend hondje. Een blaffend hondje dat ze heel erg goed herkende. Kon ze dan nergens aan hem ontsnappen? Zelfs niet in het park? Nee, het was stom van haar om hier te komen, ze wist nottabene dat hij twee hondjes had die uitgelaten moesten worden. Was ze hier dan bewust gaan zitten om Kylian tegen te komen? Ze keek op bij het horen van zijn stem en glimlachte naar hem. "Dat geeft niet," zei ze met een glimlach en ze krabbelde het hondje achter zijn oren. Ze vond het niet erg, het waren twee lieve hondjes en ze had ze tenslotte al eens ontmoet. Haar ogen gleden naar het meer waar allemaal eentjes in dobberde. "Hoe gaat het?" Vroeg ze daarna aan hem. Natuurlijk had ze het nieuws gezien en het gehoord van zijn tante.

Joel
“Ja, ze hebben veel aan hun hoofd, maar het gaat hier wel ook om Nate zijn zus. Misschien vind hij het juist fijn om mee te helpen en de spullen uit te zoeken.” Hij kon zich in ieder geval wel bedenken dat hij dat fijn zou hebben gevonden. Alleen toen zijn zus dood ging, was hij nog jong. Dan was je toch met andere dingen bezig als waar Nate nu mee om moest gaan. Nadat Noa toch had gezegd dat hij Nate maar een appje moest sturen, pakte Joël zijn telefoon tevoorschijn. Hoi Nate, Noa en ik gaan dalijk naar Kims huis toe om haar spullen uit te zoeken. Vind je het fijn om mee te gaan? Groetjes Joël Joël drukte op verzenden en volgde het gesprek verder tussen Noa en Nigel. Hij zuchtte toen de jongen naar boven rende. “Misschien moeten we juist het onverwachte doen en hem overal zijn zin mee geven. Er is een verhaal van een moeder waarvan het kindje iedere avond om snoep vroeg in plaats van een normaal bord met groente, vlees en aardappels. Dat kindje was het na een paar dagen zo zat, dat hij zijn moeder heeft gevraagd of hij geen snoep meer hoefde te eten. Misschien werkt dat bij Nigel ook met de pizza en met andere dingetjes?” stelde hij voor. Al zijn ideeën hadden tot nu toe niet geholpen, maar hopelijk deze wel. Anders moesten ze dalijk nog een maatschappelijk werker om hulp vragen. Het was er voor Joël ondertussen op neer gekomen dat er misschien niks anders op zat.

Roan McBrown
Roan keek de man tegenover hem boos aan toen hij begon te praten. “Dus jij denkt ook al dat ik het gedaan heb. Waarom zou ik mijn eigen tante vermoorden? Heeft er dan niemand aan gedacht dat ik ook gewoon om mijn familie geef? Ik bedoel, alles wat ik gedaan heb, is stelen. Een stom kat en muis spel met de politie betekend niet dat ik meteen maar iemand kan vermoorden.” Snauwde hij boos. Hij had niet het idee dat iemand ook maar zijn best deed om in te zien hoe hij zich hierin moest voelen. Al hielpen zijn ouders hem wel om zijn onschuld te bewijzen. “Mijn ouders zijn de reden dat ik hier zit. Dacht je soms dat ik uit mezelf hier maar even binnen kom lopen?” Hij schudde beledigd zijn hoofd. Er was niks mis met hem. Hij was niet ziek, hij hoorde hier niet te zijn! Maar he, als dit hem uit de gevangenis hield, of in ieder geval bij de politie vandaan, dan moest het maar.

Sammy Schilde/Jacobsen/McBrown
Sammy legde zijn hoofd weer op zijn armen neer. Op de achtergrond hoorde hij Ryan zeggen dat hij geen speciale pannenkoek hoefde en eraan toevoegde of hij iets kon helpen. Sammy zuchtte eventjes, al wist hij niet waarom. Hij had het idee dat hij heel hard wilde gaan huilen, maar dat had hij al zoveel gedaan de afgelopen dagen. Hij was ook niet meer naar school geweest. Hij wist dat hij zijn moeder kon opzoeken, nu ze nog niet begraven was, maar hij durfde dat niet goed. Heel kort glimlachte hij eventjes toen hij bedacht dat zijn eigen moeder ook wel eens ’s ochtends pannenkoeken met appel voor hem gemaakt had. “Wat moet ik vandaag allemaal gaan doen?” vroeg hij, zonder dat echt in de gaten te hebben.

Kylian Santegoeds
Kylian keek even naar het meisje dat daar op de bank zat. Hij besloot dat hij maar naast haar ging zitten, maar wel met genoeg ruimte tussen hen in. “Het gaat.” Zei hij. Hij wist niet zeker of ze wist wat er gebeurd was met Kim, al had het wel in de krant gestaan. “We zitten een beetje in een lastige situatie nu in onze familie.” Zei hij. Al besefte hij zich wel dat hij niet direct de neef was van wie er allemaal mee te maken hebben. Dat maakte het alleen niet minder erg. Roan voelde alsnog als een neef en Kim was gewoon zijn tante. “Hoe gaat het met jou? De trouwplannen al compleet?”

Noa Schilders

Noa knikte. Joël had gelijk. "Dat is wel maar. Laten we hem gewoon appen en dan horen we het wel. Ik had Nina gevraagd of ze jon helpen maar ze is het hele weekend nodig in het asiel. Ze kwamen al mensen te kort."
Noa zuchtte. Nigel was naar boven gestormd. Hopelijk dat die zich ging aankleden en niet opsloot in zijn kamer.
Ze wist totaal niet meer wat ze met hem aanmoest.
"Schat, hij heeft in de tijd dat hij bij Daan woonde alleen maar op pizza, fast food en alcohol geleefd. Ik probeer hem juist van die troep af te helpen. Net als dat ik Nigel niet vrij durf te laten. Bang dat die opnieuw gaat drinken en het dan compleet fout gaat. Hij wilde Roan vermoorden met een mes. Ik prijs mezelf gelukkig dat die niet de bak in ging. Ik snap dat belonen beter is dan hem continue op ziin fouten aanspreken, maar.... Ik heb nu geen puf om constant voor Nigel apart te koken. Eigenlijk geen eens om te koken. Ik dacht of beter gezegd was van plan om Nigel te belonen met een etentje als die toch gewoon als is het tegen zijn zin, naar school en bijles gaat maar ik heb geen idee wat hij leuk zou vinden om te gaan eten."


Robin Hood

"Dat zeg ik niet en daar mag ik ook niet zomaar van uit gaan. Ik sta totaal buiten het onderzoek. Ik zeg alleen dat het er niet gunstig voor je uit ziet. Een rechter kijkt puur na bewijs. Het feit dat je bent opgepakt voor diefstal zal je niet bepaald helpen." Robin zuchtte. Het werd zo nog een lang uur. "Ik snap dat het moeilijk is als niemand je gelooft. Als je rouwt om je tante en aan de andere kant verdacht wordt. Maar... je ouders en je familie houden nog steeds van je, Roan. Ze hebben het beste met je voort en daarom willen ze dat je met mij ging praten.
Om aan je problemen te werken, jezelf te beteren.
Zodat je niet weer in de problemen komt."
Hij stond op om koffie te zetten. Misschien moest Robin toch tegen de regels in gaan om Roan zijn vertrouwen te winnen. Hij zocht in zijn la naar een sleutel en opende de achterdeur die uitkwam op een parkeerplaats. "Mocht je nog steeds willen roken kan je buiten de deur gaan staan."

Kyra Santegoeds

Kyra glimlachte toen Ryan zei dat hij niets speciaals hoefde op zijn pannenkoeken. Ze ging aan de slag en keek naar Sammy die zijn hoofd op zijn armen legde, de jongen was heel moe. "Wil je de appel even snijden?" Vroeg ze daarna aan Ryan. Ze wilde Sammy niet lastig vallen, de jongen was al te moe. Toen kwam de vraag of Sammy vandaag wat moest doen. Even keek ze naar Ryan en ze draaide zich om naar de jongen en liet het beslag even voor wat het was. De appels moesten toch nog gesneden worden. "Zou je het leuk vinden om vandaag naar de dierentuin te gaan?" Vroeg ze daarna aan de jongen. Zijn gedachten even af zetten van al dit gedoe. "Of we kunnen je moeder even bezoeken als je dat wilt," zei ze zachtjes en ze ging op haar hurken bij hem zitten. Hij was nog helemaal niet bij zijn moeder langs geweest, niet dat ze hem dat kwalijk kon nemen.

Esmé Harrods

Esmé merkte dat Kylian naast haar ging zitten en ze glimlachte even naar hem. Ze miste hem en daar was ze nu toch wel achter gekomen nu ze hem weer meer scheen te zien. "Ja, dat snap ik. Het stond wel in de krant. Wie zorgt er nu voor Nigel en Sammy?" Die twee woonde tenslotte nog bij Kim. Wie zou het gedaan hebben? Verder wilde ze zich nergens mee bemoeien. Het waren haar zaken ook niet meer. Opeens werden de vragen door hem gesteld en ze keek hem aan en glimlachte. "Het gaat goed," zei ze. Daarna kwam de vraag over de trouwplannen en ze schudde haar hoofd. "Nee, dat gaat langzaam. Ik begin te twijfelen of ik dit wel moet doen," zei ze daarna zachtjes en ze beet zachtjes op haar lip.

Nathan McBrown

Nathan zuchtte even. Hij was moe. Zijn zoon werd beschuldigd van moord en toch probeerde hij Roan's onschuld te bewijzen. Hij twijfelde er geen moment aan dat Roan onschuldig was. Het zat niet in Roan om iemand te vermoorden. Het stelen dat geloofde hij echter wel. Alleen hoe konden ze nu bewijs vinden dat Roan onschuldig was. De echte dader was misschien al het land uit. Opeens kreeg hij een appje. Hij keek op zijn mobiel en zag dat het van Joël kwam. Die vroeg of hij mee wilde helpen om de spullen van Kim uit te zoeken. Ja, ik wil wel mee helpen. Ik zie jullie daar. Hij verstuurde het appje. Wat zouden ze allemaal vinden in Kims spullen. Hij hoopte niet te veel dingen uit te hoeven leggen aan Noa of Joël. Er zouden wel veel dingen zijn die zij nog niet begrepen. Dingen uit de jeugd van hem en Kim. Hij balde zijn vuisten, wat als er nog dingen bij lagen van hun tijd met Sam. Hoe moest hij dat in vredensnaam uitleggen.

Joël de Ruyter
“Nate wilde wel komen helpen.” Zei Joël tegen Noa, zodra hij het appje had gekregen. Hij was benieuwd naar wat ze zouden vinden. Hij had het idee dat ze niet zoveel dingen van vroeger zouden vinden. Natuurlijk kende hij de geschiedenis niet zo goed, het was nogal een dingetje in deze familie. Maar dat Kims jeugd niet fijn was geweest, was hem meer dan duidelijk geworden. “Je weet dat hij wel een rechtszaak tegemoet gaat he? Met wat Nigel gedaan heeft, zal dat waarschijnlijk uitkomen op een taakstraf, een flinke boete en een voorwaardelijke straf.” Zei hij. “We kunnen misschien ook een maatschappelijk werker inschakelen. Wie weet kunnen die ons wel helpen met Nigel.” Een half uur ging voorbij en na veel moeite zaten ze dan toch eindelijk met zijn drieën in de auto. Al snel hadden ze Nigel afgezet bij zijn bijlesleraar en reden ze zelf door. “Wil je wachten tot je oom er is?” vroeg Joël.

Roan McBrown
Hij wist niet waarom, maar ondanks alle weerstand die Roan op het moment had, vertrouwde hij de man tegenover hem. Hij voelde zich hier wel op zijn gemak. Anders had hij nooit zo snel geroepen dat hij zich niet gehoord voelde. “Hoe kan praten met een totaal onbekend persoon die niets van mij of mijn familie af weet mij helpen? Ik weet zelf nog niet eens alles van mijn familie.” Zei hij. Robin stelde voor dat hij wel heel eventjes kon gaan roken en dat liet hij zich geen tweede keer zeggen. Hij liep met zijn sigaretten naar buiten toe en ging net om het hoekje op de grond zitten en stak een sigaret op. Dat had hij echt even nodig. Sterker nog, na die eerste stak hij al snel een tweede op. Sigaretten maakten hem rustig. Hij sloot zijn ogen terwijl hij nadacht over wat Robin allemaal gezegd had. Hij veegde een traan weg in de hoop dat niemand het gezien had.

Sammy McBrown
Sammy keek naar Kyra en Ryan, die allebei aan het aanrecht stonden te werken. Ryan was al snel met de appel begonnen. Na zijn vraag draaide Kyra om en stelde voor om naar de dierentuin te gaan. Hij hield van diertjes, dus dat leek hem wel leuk. Dat was eventjes iets anders. Al kwam er al snel een voorstel van Kyra achteraan om zijn moeder op te zoeken en Sammy trok een pruillipje. Hij schudde snel zijn hoofd. “Nee, dat durf ik niet.” Zei hij, waarna hij zijn tranen weg veegde. Kyra was op haar hurken vlakbij hem komen zitten en Sammy legde zijn hoofd tegen haar schouder aan.

Kylian Santegoeds
“Nigel is bij Noa en Joël. Sammy is bij Kyra en Ryan. Noa kon ze niet allebei in huis nemen. Al helemaal niet nu ze zwanger is van een tweeling.” Zei hij. Het was triest dat de twee broers niet bij elkaar konden blijven. Sammy was ook een stuk jonger dan de andere drie, wat de hele groepsdynamiek bij hun al veranderde. Toch leek het hem lastig, voor alle vier. Hij kon zich niet voorstellen hoe het zou zijn om één van zijn ouders te verliezen. Misschien keek Kylian iets te snel op toen Esmé vertelde dat ze twijfelde. Het kwam een beetje als een schok voor Kylian, maar tegelijkertijd voelde hij ook een klein beetje hoop terug komen. “Je twijfelt?” vroeg hij verbaasd. “Hoe komt het?”

Noa Schilders

Noa knikte terwijl ze de sinaasappelsap op dronk. "Fijn! Dat scheelt weer. Misschien liggen er nog wel spullen uit mama de jeugd die Nathan graag wilt bewaren. We moeten vooral de spullen van Sammy en Nigel nu uitzoeken. Vooral nog spullen die ze nodig hebben."
Noa gaapte. "I know, ik bedoel meer... Nigel had het proces ook achter tralies kunnen afwachten. Nu is hij tenminste thuis in een vertrouwde omgeving en kan hij naar school.
Ook al is dit alleen maar omdat jij agent bent en non-actief staat in het onderzoek. Voor Nigel is het beter." Er maar buiten latende wat Nigel had gedaan en wat zijn verdiende loon zou worden.
"Ik ga er vanuit dat hij die toegewezen zal krijgen als die voor moet komen. Zo niet dan is het inderdaad verstandig om er zelf een te zoeken." Wonderbaarlijk hadden ze Nigel aangekleed en wel en met volle maag in de auto gekregen en afgezet bij bijles. Inmiddels waren ze gearriveerd bij het oude huis van Kim. "Laten we maar naar binnen gaan. Het is koud. Als het goed is heeft Nate een sleutel." Het was raar om hier te zijn ook al was ze er even geweest om de belangrijkste spullen van haar broertjes te halen. Het voelde of Kim elk moment gewoon beneden kon komen.


Robin Hood

Robin luisterde naar de vraag die Roan stelde. Het bleef even stil voor hij het volgende antwoord gaf:" Soms is het gewoon fijn om bij iemand je hart uit te storten. Iemand die verder van je afstaat. Niet meteen een oordeel klaar heeft liggen. Maar ook omdat zij niet altijd weten hoe ze je kunnen helpen. Ik hoop dat je mij wilt vertrouwen en je mij de kans geeft om jou beter te leren kennen en de situatie beter te leren begrijpen zodat ik je het beste kan helpen."
Robin was in de deuropening blijven staan terwijl Roan snel was gaan roken.
Hij knielde naast Roan neer zodat ze hun sessie konden voort zetten. "Gaat Het? Uhm.. je had het er net over dat je zelf je familie al niet snapt. Hoe bedoel je dat?"
Niet wetende dat hij dat beter niet kon weten en dat Roan natuurlijk geadopteerd was

Kyra Santegoeds

Kyra wist dat Sammy het leuk vond om naar dieren te gaan kijken. Dan zouden ze dat gaan doen. Alleen bij het andere voorstel kwamen er tranen in de ogen van Sammy en legde hij zijn hoofd op haar schouder. Ze glimlachte lichtjes en wreef over zijn rug. "Dan gaan we naar de dierentuin vandaag oké?" Ze wilde Sammy niet nog verdrietiger maken. "Even wat anders. We kunnen zo lang blijven als jij wilt," zei ze tegen de jongen. Ze keek naar haar vriend en glimlachte naar hem. "We gaan dus toch naar de dierentuin vandaag." Dan wisten ze in ieder geval wat ze gingen doen vandaag.

Esmé Harrods

Esmé knikte even, toen Kylian vertelde hoe het zat met Nigel en Sammy. "Ja, ik snap dat Noa niet voor hen allebei kan zorgen. Al heeft ze wel de moeilijkste genomen om op te passen." Het zou vast wel lastig zijn op de één of andere manier. Verder hield ze op over dit onderwerp, want het maakte Kylian vast niet veel vrolijker. Ze zag niet dat Kylian iets te snel op keek, toen ze zei dat ze twijfelde. Ze wist ook niet waarom ze dit besprak met hem, hij was de reden dat ze twijfelde. "Ja, ik twijfel." mompelde ze en ze keek weer naar beneden. Ze mocht Ronald graag, maar ze hield niet van hem zoals ze ooit van Kylian gehouden had. Ze besloot Kylian dan ook de waarheid te vertellen. Ze wilde het niet eens voor zichzelf houden. "Ik twijfel, omdat jij de enige bent aan wie ik kan denken de laatste tijd." Ze keek hem niet aan, ze zei het gewoon.

Nathan McBrown

Nathan besloot zijn koffie nog even op te drinken. Hij had geen haast om naar het huis van zijn zusje te rijden. Het deed nog steeds pijn om alleen aan haar te denken en ook dat Roan verdacht werd van haar moord. Hij zuchtte even en haalde een hand door zijn haar. Toen hij zijn koffie op had begon hij zich langzaam klaar te maken om te gaan. Hij pakte zijn sleutels en liep naar zijn auto om er naar toe te rijden.

Joël de Ruyter
Joël knikte. “De kans os behoorlijk groot dat hij die één aangewezen krijgt. Sowieso als hij een straf opgelegd krijgt wordt er een reclassering ambtenaar aangewezen. Maar we moeten wel in de gaten houden dat hij daadwerkelijk een goede maatschappelijke werker krijgt die hem echt kan helpen.” Joël liep achter Noa aan naar binnen toe. Hij zorgde ervoor dat de deur op een klein kiertje stond, zodat Nate dalijk makkelijk binnen kon komen. “Ik heb de deur al voor hem open gelaten.” Zei hij. “Waar wil je beginnen?”

Roan McBrown
Roan reageerde niet op de woorden van Robin, maar dacht er zeker over na. Hij kende deze man nog niet, maar het was inderdaad wel fijn om alles bij iemand kwijt te kunnen die er verder niks mee te maken had. Hij rookte rustig zijn sigaretjes door toen Robin bij hem kwam zitten. Hij nam nog een hijs van zijn sigaret bij de volgende vraag. Hij keek heel even kort Robin aan, maar keek vervolgens alleen maar weg. “Mijn biologische vader ken ik niet. Mijn biologische moeder is dood. De familie die me geadopteerd heeft, heeft zoveel geheimen waar ik niks van weet. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij met ze hoor. Ik heb een hele leuke familie nu en alles is beter dan pleeggezinnen.” Hij zuchtte een keer, terwijl hij weer verder ging aan zijn sigaret.

Ryan LaRosse
Ryan was netjes de dingen aan het doen die Kyra hem gevraagd had om te doen. Hij keek toe hoe zijn vriendin het jochie aan het troosten was. Die snikte nog steeds een beetje, maar leek wel weer wat te kalmeren dankzij de belofte van de dierentuin. “Dan zullen we na het ontbijt maar eens onze spullen pakken en eens gaan kijken hoeveel dieren we gaan zien.” Zei hij met een glimlach. “Ik geloof dat de pannenkoeken in ieder geval klaar zijn, dus we kunnen aan tafel.”

Kylian Santegoeds
“Ja, dat wel. Ze zal zich misschien wel schuldig voelen als ze de lastigste van de twee bij iemand kwijt wil.” Zei hij. Dat zou hij waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan. Muffin kwam aandacht zoeken, waardoor Kylian zijn blik op de pup focuste, terwijl hij naar Esmé luisterde. Hij beet op zijn lip toen hij hoorde wat Esmé zei. Zijn hart ging er sneller door kloppen. Dit was zijn kans, maar hij wist niet goed wat hij moest zeggen. “Trouw dan niet met hem.” Floepte er daardoor uit. Hij bleef naar Muffin staren, zodat hij Esmé niet aan hoefde te kijken na die uitspraak. “Ik mis je nog iedere dag.” En dat zorgde ervoor dat hij zichzelf wel voor zijn kop kon slaan. Zo kwam hij toch zwak en misschien zelfs wanhopig over.

Noa Schilders

Noa sloeg een zucht. Dit was pas het begin van het einde.
Er stond hun nog heel wat te wachten. "Nigel zijn herstel, geluk en toekomst moeten op de eerste plek komen. Hij heeft al te veel meegemaakt. Als Nigel nu niet de juiste hulp krijgt....." Ze maakte de zin niet meteen af. "Ben ik bang dat hij voor goed de gevangenis in draait of in handen van de verkeerde valt." (Lees iemand als Will bijv) Noa bleef starrend voor zich uit in de gang staan die of naar boven of naar de woonkamer lijdde. "Slim!" Ze schrok bij Joël zijn laatste vraag pas echt op uit gedachten. "Mhh uhhh... Geen idee! Misschien dat we het beste kunnen starten met de kamers van de jongens gezien daar misschien nog spullen liggen die ze nodig hebben . Of met de zolder, daar staat de meeste troep lijkt mij."


Robin Hood

Robin schrok even. Dit had hij niet zien aankomen.
Hij had verwacht dat de band tussen Roan en zijn ouders gewoon slecht was. Dat er communicatie problemen zouden zijn. In zijn hoofd maakte die aantekeningen en dacht hij na over de juiste woorden. "Gecondoleerd." Meer wist hij ook even niet te zeggen. Maar het zou een hoop kunnen gaan verklaren. "Mag ik vragen hoe oud je was toen je echte moeder kwam te overlijden? Ik snap het als je nu liever niet over haar wilt praten. Dan hebben we het er in een latere sessie over. Waar ik eigenlijk heen wil is, om te kijken of je wel de tijd en ruimte heb gekregen om te rouwen. Om alles te verwerken. Opgekropte woede en emoties kunnen lijden tot ongewenst gedrag en acties.
Niet dat dat een excuses is om te gaan stelen uiterraad.
Maar alles samen kan er wel toe geleid hebben tot het punt waarop we nu zijn bereikt."